فیلسوفان وطن فروش

بصیرت: در حالی که شاهد بودیم به‌‌رغم جوسازی و غوغاسالاری عده‌ای فیلسوف وطن فروش روز جهانی فلسفه در ایران با موفقیت برگزار شد.
پیاده نظام فیلسوفان وطن فروش عصبانی از این موفقیت با اشاره اربابان خارج نشین خود به میدان آمده تا آنجا که می‌توانند این شیرینی را در دهان اهل حکمت تلخ کنند.
در همین راستا نشریه‌ای که خود را پیرو هیچ اید‌ئولوژی سیاسی و اجتماعی می‌‌داند و متأسفانه نام خود را «مهرنامه» گذاشته که مشخص نیست از لحاظ معانی ایجاز به دنبال چه می‌باشد به جای اینکه با نگاهی مشتاقانه به این رویداد حوزه حکمت نگاه کند به نعل وارونه زدن اقدام کرده است.
صد البته با نگاهی به شناسنامه این به اصطلاح «مهرنامه» به راحتی می‌توان پی‌برد که آبشخور آن از کجا می‌باشد و بغض فروخفته چه جریانی را فریاد می‌زنند.
از دعواهای زرگری ما بین خود که چندین شماره به آن پرداخته‌اند که بگذریم در شماره جدید خود در گزارشی در خصوص روز جهانی فلسفه خود را ناچار از این دیده که بگوید؛ «یک اجتماع فلسفی بزرگ در غیبت بزرگترین فیلسوفان و اندیشمندان ایران برگزار شد».
و در چند پاراگراف بعد بغض فرو خفته خود را آشکار کرده و افرادی مانند «داریوش شایگان، سیدجواد طباطبایی، عبدالکریم سروش ، سید حسن نصر و مصطفی ملکیان» را بزرگترین فیلسوفان ایران به حساب آورده است.
اما نکته اینجاست که این نشریه به اصطلاح «مهرنامه» مدعی است که سیاستش صدور فتوی نیست بلکه به دنبال حکم صحیح است اما آنچه که مشاهده می‌شود سرتاپای آن به دنبال تعیین تکلیف برای مخاطب است
و انشای فتوی؟!
شاید ورود به این بحث که عده‌ای از همین بزرگترین‌ها که این نشریه به اصطلاح فاخر به آن اشاره می‌کند چه خیانت‌هایی به مردم و میهن خود انجام داده‌‌اند این مقال را نگنجد اما این سؤال همیشه پابرجاست که دفترداری فرح پهلوی تا نوکری فیلسوفان زنگ زده انگلیسی و ... از کی تا به حال به بار حکمت انسان‌ها می‌افزاید و افراد را در ردیف بزرگان قرار می‌دهد.
نویسنده مطلب در مقاله خود از اعمال نفوذ دولت سخن رانده و حضور نیافتن دو کارمند یونسکو را اتفاق بزرگی به حساب آورده اما سؤال اینجاست شما که اینقدر خود باخته و خود فروخته غربیان به هر شکل ممکن هستید چرا خود را درگیر امورات سرزمین ایران نموده‌اید. چرا حضور افراد تشکیلاتی که به‌رغم نام خود، کارکرد سیاسی دارد، برای شما اینقدر سنگین و غیر قابل تصور می‌باشد که دین و دنیای خود را می‌‌بازید.
در جایی دیگر که شاید شاه بیت این گزارش باشد از اینکه روحانیون سهم زیادی از صندلی‌های همایش را به خود اختصاص داده بودند فغان نموده، اما محض اطلاع این شبه روشنفکران چند روزه باید بگویم در حوزه حکمت ایرانی- اسلامی در آنچه که در دانشگاه شاهد خودنمایی آن هستیم و محصولات دسته چندم حوزه علمیه می‌باشد کافی است به سوابق همین به اصطلاح بزرگترین‌های خود نگاه کنید تا ببینید در کدام مکان زانو زمین زده‌اند تا به نظر شما امروز جزو بزرگترین‌ها باشند در حالی که در نزد حوزویان شاگردانی متوسط بودند که به علت بازیگوشی درس خوانده و نخوانده خود را در آغوش متجددان خود باخته پرتاب کردند.
فریبرز کلانتری