ارسانه ها در مقیاس خرد و کلان، یکی از اثرگذارترین ابزارها در مناسبات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ... به شمار می روند. به نسبت روند رو به رشد تحولات در عرصه های مختلف، رسانه ها از حیث تنوع، نقش و دامنه تأثیرگذاری، گسترش خیره کننده ای داشته اند. انتقال اطلاعات، دانش و مهارت، تأثیر بر نگرش ها و باورها و همچنین تبادل و یا تغییر ارزش ها، از جمله کارکردهای رسانه است، اما با نگاهی به وضع موجود، در می یابیم کارکرد رسانه ، دوگانه بوده و در جهت ارتقا و هدایت و یا انحراف و گمراهی، هدف گذاری شده و بهره برداری می شود.
با پیوستن فضای مجازی، شبکه های اینترنتی و وبلاگ ها به رسانه های دیداری، شنیداری و نوشتاری، باید گفت که انقلابی در این عرصه پدید آمده است. سرعت ارتباط، دامنه تأثیر، دسترسی آسان، نبود محدودیت های جغرافیایی، امکان عبور از قواعد رسمی و موضوعی کشورها، انتشار سریع و تقریباً بدون هزینه از طریق تارنماهای خصوصی و عمومی، سبب شده است که در کنار نگاه خوش بینانه به این ابزار برای بهره برداری های سودمند، نگرانی فزاینده ای نیز، خصوصاً در زمینه های فرهنگی، سیاسی و امنیتی به دنبال داشته باشد. سرمایه گذاری گسترده نظام سلطه در این عرصه، هم اهمیت و کارکرد رسانه را تبیین می کند و هم علت اصلی نگرانی را توجیه می نماید.
از زمانی که جنگ نرم به عنوان راهبرد اصلی قدرت های بزرگ و استکباری، جایگزین جنگ سخت شده، رسانه جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. تجربه کودتاهای رنگین آمریکا در دو دهه اخیر، نشان داده که دیگر برای براندازی رژیم های سیاسی و جابه جایی قدرت در کشورهای هدف، به لشکرکشی های گسترده و تحمل هزینه های سرسام آور تسلیحاتی و نظامی و همچنین پیامدهای ناشی از خشونت های جنگ سخت نیاز نیست و رسانه ها با همه تنوع در تغییر باورها، ایجاد شکاف در سطوح و اقشار مختلف اجتماعی و سیاسی، یارگیری از درون کشور هدف، سازماندهی عناصر، گروه ها و حتی آموزش های مجازی آنها، هدایت فرماندهان عملیاتی و پیاده نظام کودتا و ... نقش داشته و در خدمت فرماندهی کودتا در آن سوی مرزها قرار می گیرد.
فتنه سال 88، جنگ نرم تمام عیاری بود که سناریوی های شکل گیری آن با مختصات همان کودتای رنگین رقم خورد و رسانه های استکباری همه ظرفیت و تجربه خود را به میدان آوردند.
اوباما در گزارشی که برای روسای مجالس کنگره و سنای آمریکا تهیه و ارسال کرد به بخشی از عملیات رسانه ای واشنگتن در فتنه 88 اشاره کرد. به ادعای وی، مجموعه این اقدامات تحت عنوان قانون موسوم به بند 1264 ( قانون قربانیان سانسور ایران) انجام گرفت. محور اصلی آن، نهادی دولتی به نام «شورای پخش مدیران» (BBG) بود و شبکه خبر فارسی صدای آمریکا (PNN) و رادیو فردا متعلق به رادیو آزاد اروپا، رادیو آزادی (RFE/RL) در این پروژه نقش داشتند.
در بخشی از این گزارش آمده است: «اداره شورای مدیران پخش، به منظور پشتیبانی از برنامه ها، فرکانس های ماهواره ای جدیدی را پیش بینی کرد تا از پیش بر انسداد فرکانس های امواج پخش اخبار توسط دولت ایران پیش دستی کند. همچنین یک مسیر اینترنتی حفاظت شده و منحصر به فرد برای ایرانی ها تعبیه شد تا تصاویر ویدئویی خود را به شبکه خبر فارسی صدای آمریکا ارسال کنند. خدمات وبگاه «توئیتر» نیز به صفحات وبگاه «فیس بوک» و وبلاگ ها افزوده شد. رادیو فردا تلاش کرده تا طیف گسترده ای از اطلاعات مربوط به مسائل داخلی و خارجی را در اختیار شنوندگان ایرانی قرار دهد. این رادیو که عموماً بر مخاطبان جوان تمرکز کرده بود، فرکانس های ارسال امواج را از 5 به 10 افزایش داد.»
خبرسازی و پخش شایعات، بزرگ نمایی حوادث و تخریب ها، ارائه آمارهای غیرواقعی و بسیار بالا از اغتشاشگران، انعکاس سریع و گسترده اطلاعیه ها و بیانیه های جریان فتنه، پخش اخبار مرتبط و گزارش های خبری و تحلیلی، انتقال پیام های عناصر و گروه های اغتشاشگر برای هدایت حرکت ها و آشوب ها در مسیرهای مورد نظر، تحریک مردم برای پیوستن به آشوبگران، برقراری ارتباط بین ضدانقلاب و بخش خارج نشین فتنه با عناصر و گروه های بخش داخلی، از جمله فعالیت های رسانه های استکباری در جریان فتنه 88 بود. در این میان توئیتر به صورت گسترده تر، نقش بی سیم و شبکه ارتباطی نیروهای مخالف نظام را بازی می کرد.
رسانه های انگلیس و سایر کشورهای اروپایی که همواره از آمریکا و سیاست های آن علیه ایران پیروی کرده اند، در جنگ رسانه ای آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران مشارکت فعال داشتند. «بی بی سی» که از سوی سرویس امنیتی انگلیس پشتیبانی می شد، فعال ترین رسانه اروپایی در این زمینه بود. «العربیه» نیز در بین رسانه های شیخ نشین خلیج فارس، بیشترین تلاش را همسو با بی بی سی و رسانه های آمریکایی داشت.
با پدیدار شدن اولین نشانه های کودتای مخملی و فتنه، رسانه های خودی، در آزمون بزرگ جنگ نرم قرار گرفتند و در طول فتنه هشت ماهه، در مواجهه با کارکردهای تخریبی امپراتوری رسانه ای دشمن، تلاش کردند تا رسالت اصولی و انقلابی خود را انجام دهند. تلاش برای تنویر افکار عمومی و بصیرت افزایی، آشکار کردن اهداف و زوایای پنهان جریان فتنه، بازخوانی آرمان ها، اصول و دستاوردهای انقلاب و نظام، خنثی سازی القائات مسموم رسانه های بیگانه و دنباله های داخلی آنها، بخشی از اقدامات این رسانه ها بود. البته کار رسانه های داخلی خصوصاً رسانه های رسمی نظیر صدا و سیما در فضای غبارآلود فتنه چندان راحت نبود.
نمونه زیر به خوبی سختی کار رسانه های خودی در این شرایط دشوار را بیان می کند. صدا و سیما، تصاویری از هتک حرمت به ساحت مقدس حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) در دانشگاه تهران را که در 16 آذر 88 و روز دانشجو اتفاق افتاده بود، پخش کرد. این اقدام با واکنش و اعتراض موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام(ره) روبه رو شد. این در حالی بود این هنجارشکنی از سوی بسیاری از شخصیت ها و محافل سیاسی و مذهبی محکوم شده بود.
این واکنش و واکنش هایی از این نوع علیه رسانه های نظام در حالی صورت می گرفت که ملت انقلابی و وفادار ایران برای پاسداشت مکتب سیاسی و میراث ماندگار امام خمینی - یعنی انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و دستاوردهای آن- در نبردی سخت و نفس گیر با همه دشمنان قسم خورده انقلاب و نظام و دنباله های داخلی آنها، دست و پنجه نرم می کرد. کمترین انتظار عمومی آن بود که در این معرکه بزرگ، آنها که نسبتی با امام داشتند و یا خود را دلداده آن بزرگوار می دانستند، در دفاع از حریم امام، سیره نظری و میراث ایشان پیش قدم شده و یا دست کم در کنار مردم و رهبری قرار می گرفتند.