پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي /در ديدار هيأت دولت با امام خامنه‌اي، رهبر فرزانه انقلاب اسلامي، كه به مناسبت هفته دولت انجام گرفت، معظم‌له ضمن تأييد بخش‌هايي از عملكرد دولت، توصيه‌ها و تذكراتی را هم به اعضاء محترم كابينه آقاي روحاني داشتند كه يكي از آنها ضرورت فاصله گرفتن دولتمردان از فتنه و فتنه‌گران بود.معظم‌له در اين ديدار به صراحت اعلام فرمودند: «مسئله فتنه و فتنه‌گران از مسائل مهم و از خطوط قرمز است كه آقايان وزرا بايد همان‌گونه كه در جلسه رأي اعتماد خود بر فاصله‌گذاري بر آن تاكيد كردند، همچنان بر آن پاي‌بند باشند.» ايشان با تاكيد بر اينكه دلبستگي‌ برخي وزرا به برخي جناح‌ها را منع نمي‌كنند، اين نكته را يادآور شدند كه: «علايق اعضاي دولت به برخي جناح‌هاي سياسي اشكالي ندارد، اما دولت و اعضاي آن نبايد اسير جناح‌ها شوند. در موضوع جناح‌بندي‌هاي سياسي همواره تاكيد بر رفاقت و انس با يكديگر است، اما برخي موارد هم مسئله متفاوت است و بايد حتماً خطوط قرمز و خطوط فاصل رعايت شوند.»علت اين يادآوري، آنهم با چنين صراحتي ريشه در اين واقعيت دارد كه گرچه شخص رئيس‌جمهور تلاش كرده اين فاصله‌گذاري را نسبتاً مراعات كند، اما برخي از دولتمردان او نه تنها اين خط قرمز را رعايت نكرده‌اند، بلكه وزيري مثل آقاي فرجي دانا، عليرغم وعده‌هايش در جلسه رأي اعتماد مجلس به عناصر وابسته و يا حامي فتنه ميدان داده و در بكارگيري آنان، چنان افراطي عمل نمود كه با كارت قرمز استيضاح مواجه گرديد.حال آنكه حضور در كابينه و مسئوليت‌هاي راهبردي در واقع در اختيار گرفتن فرصت و امكاني براي ارائه خدمت در مسير منافع ملي و مصالح نظام و انجام وظايف و تكاليف مرتبط با آن مسئوليت، فارغ از هرگونه گرايش سياسي است. حال اگر فردي علاوه بر علايق جناحي، بدنبال معركه‌گرداني به نفع فتنه و فتنه‌گران برآيد كه سابقه ظلم بزرگ تاريخي به نظام، قانون‌شكني و آشوبگري هشت ماهه را به قيمت لطمه به اعتبار و وجاهت نظام براي نيل به اهداف سياسي را در پرونده خود دارند، در واقع نوعي فرصت‌سوزي عليه خدمت و فرصت‌سازي براي خائنيني است كه افراط در وابستگي‌ها و علائق حزبي و سياسي، مجال نگاه به مصالح و منافع ملي را از آنان سلب و دلبستگي‌ها به قدرت و آلودگي به ثروت و يا همپايگي با قبيله سياسي موجبات ورودشان را به عرصه فتنه و مقابله با قانون فراهم ساخت. ظلم بزرگ برآمده از ادعاي تقلب در هيچ دادگاهي بهتر از انتخابات سال 92 به اثبات نرسيد كه تنها 7/0 درصد رأي تعيين كننده نتيجه انتخابات و پذيرش آن از سوي نظام و همه جناح‌هاي سياسي معتقد به نظام بود. اما عليرغم اين واقيعت‌هاي روشن، متاسفانه برخي عناصر وابسته به فتنه، انتخابات را فرصتي براي بازگشت بدون هزينه به قدرت و بلكه مجالي براي انتقام‌جويي تلقي كرده و با غفلت از هزينه‌هايي برآمده از آتش فتنه بر نظام و كشور، كه افزايش فشار و تحريم دشمن براي استمرار شورش‌هاي اجتماعي يكي از آنها بود، امروز حتي بدنبال تبرئه سران فتنه برآمده و براي تحقق آن، برخي وزارتخانه‌ها را به جولانگاه عناصر آلوده به فتنه و فتنه‌گري مبدل ساخته‌اند.بديهي است با توجه به سابقه و گرايش فته‌گران، ميدان دادن به آنان مي‌تواند نتايج خطرناك زير را بدنبال داشته باشد؛1- دو قطبي‌سازي فضاي وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و ادارات و فرسايش فرصت‌ها و تواني كه بايد صرف انجام مسئوليت‌ها و خدمات شود.2- برهم زدن فضاي آرامش در محيط كار و خدمت، با طرح مسائل بيهوده جناحي و حزبي، آنهم با ميدان‌داري جرياناتي كه سابقه افراطي‌گري و غوغاسالاري را در پرونده عملكرد جناحي خود داشته و دو فتنه‌ي 78 و 88 را به نام خود به ثبت رسانده‌اند.3- هدر رفتن فرصت‌هاي طلايي خدمت با آتش فرقه‌گرايي سياسي و دعواهاي جناحي كه استيضاح اخير نمونه آن است. زیرا فرصت‌هايي كه دولت و مجلس مي‌تواند صرفت كارگشايي و حل مسائل مهم مردم كند بايد صرف رسيدگي به حل مسائل برآمده از علائق جناحي و سياسي شود.در فتنه 88 كه با معركه‌گرداني سران فتنه آغاز شد، نه تنها دشمنان خارجي مثل آمريكا و رژيم صهيونيستي به حمايت آشكار از فتنه‌گران برخاستند كه طيفي از نيروهاي ضدانقلاب شامل منافقين،‌ سلطنت‌طلبان، هواداران گروهك‌هايي مثل پژاكي‌ها و عناصر تكفيري وابسته به عبدالمالك ريگي نيز به اردوي فتنه‌گران پيوستند و بعدها هم كشورهايي چون آمريكا و انگليس و حتي رژيم صهيونيستي ميزبان فتنه‌گران فراري شدند. پديده‌اي كه به خوبي معرف ماهيت فتنه و فتنه‌گران بود.آيا باز كردن فضا به نفع فتنه‌گران و حمايت از آن معنايي غير از بازگشت به محيط تنش‌ها و چالش‌هاي بيهوده و فرصت‌سوز هم دارد؟ اي��جاست كه دولتمردان نبايد اسير جناح‌هاي سياسي شده و از اين خط قرمز عبور كنند. كشورمان در شرايطي قرار دارد كه به تعبير رئيس محترم جمهور ما فرصت تكرار اشتباه نداريم. فتنه‌گراني كه مشوق دشمن در افزايش تحريم شدند، امروز هم اگر مجال يابند، دست از انتقام‌جويي برنداشته و كمك دشمن براي پيشبرد خط فشار و افزايش تحريم در مذاكرات خواهند بود. يك هدف قطعي دشمن در افزايش تحريم شكاف بين مردم و حاكميت و توليد فضاي شورش‌هاي سياسي – اجتماعي است كه فتنه‌گران منافق در سال 88 آن را براي دستيابي به اهداف حقير سياسي كليد زدند. تئوري فشار از پايين چانه‌زني از بالا تقاطع منافع و اهداف مشترك فتنه‌گران داخلي و دشمنان بيروني به حساب مي‌آيد كه نبايد زمينه‌ي وسوسه طراحان آن را دوباره فراهم ساخت.