پایگاه بصیرت؛ گروه بین الملل: انتخابات پارلمان و شوراهای شهر در بحرین در حالی برگزار شد که رژیم آل خلیفه از سال 2011 تاکنون که مشروعیت مردمی خود را در خطر می بیند از هر راهی برای برون رفت از بحران خودساخته و مشروعیت بخشی تصنعی بهره می گیرد؛ از به هم زدن ترکیب جمعیتی جزیره تا تطمیع و تهدید، شکنجه، زندان، تشویق برای همراهی با رژیم، همه و همه ابزارهایی سخت و نرم برای این اهداف شوم می باشند. انتخابات اخیر نیز که چهارمین انتخابات از سال 2004 – یعنی از زمان شروع دوره پارلمانی در بحرین- قلمداد می شود، تقریبا با همه پرسی مردمی علیه رژیم آل خلیفه همراه شده بود نتوانست ایده آل های این رژیم دیکتاتوری را سامانی دوباره ببخشد . در طی این انتخابات، انقلابیون همزمان با برگزاری انتخابات صوری حکومت، خود نیز اقدام به برگزاری همه پرسی تعیین سرنوشت نموده و از مردم خواسته اند که «آیاحق تعیین سرنوشت خودباانتخاب یک نظام سیاسی جدید در بحرین تحت نظارت سازمان ملل راتایید می کنید؟»که رای دهنده باید با آری یا خیر پاسخ دهند. بر اساس اعلام غیر رسمی میزان شرکت کنندگان متفاوت گزارش شده است، بدین معنی در حالیکه شیخ «خالد بن علی آل خلیفه» وزیر دادگستری حکومت خودکامه بحرین میزان شرکت کنندگان را حدود 51 درصد اعلام نموده، گروههای سیاسی بحرین از جمله جمعیت وفاق و مراه البحرین میزان مشارکت را حدود 30 درصد اعلام کردند که به گفته شیخ علی سلمان عده زیادی از شرکت کنندگان بخاطر موقعیت شغلی و تطمیع حکومت در این انتخابات شرکت نموده اند. وی افزود: بیش از 80 درصد از شرکت کنندگان در انتخابات پارلمانی منامه ازکارکنان دستگاه امنیتی و یا بخش‌های دولتی هستند و تنها 17 درصد از شرکت‎کنندگان در انتخابات پارلمانی خارج از نیروهای دستگاه امنیتی و نهادهای دولتی کشور هستند. آمار اعلام شده از سوی حکومت در حالیست که به جز شمار اندکی از بحرینی‌های هوادار نظام، بیشتر رأی‌دهندگان، اتباع خارجی(پاکستانی،هندی و...) بودند. نخستین و مهمترین دلیل ناکامی مشروعیت سازی تحریم گسترده این انتخابات توسط انقلابیون و غالب گروه های سیاسی این کشور است.گروههای سیاسی که از زمان وقوع بیداری اسلامی و موج اعتراضات، انواع تهدیدها، شکنجه ها و بی احترامی ها را شاهد بوده اند، اکنون نیز انتخابات مذکور را به دلیل عدم بهره گیری از نامزدهای مردمی و عدم پذیرش حقوق شهروندی مردم توسط حاکمیت، یک انتخابات نمایشی به حساب آوردند و حاضر به همراهی و همگامی با حاکمیت نشدند؛ به استثناء گروه های سلفی همسو با حکومت همچون الاصاله و المنبرالوطنی الاسلامی. مردم بحرین نیز که در مقاطع متعدد اعتراض خود را به حاکمیت نشان داده و هیچ تغییر و اصلاحی را ندیده اند با گروه های سیاسی همگام شدند و زمینه تحریم انتخابات مذکور را فراهم کردند. از دیگر دلایل عدم همراهی عمومی با انتخابات مذکور، این که شرکت در این انتخابات به معنی تایید مشروط نظام حاکم بود که با اهداف انقلابی مردمی همخوانی ندارد، لذا هیچ گونه همراهی از طرف مردم و گروههای سیاسی صورت نگرفت.شرکت در انتخابات به منزله پذیرش استبداد و ظلمی سازماندهی شده علیه اکثریتی به حاشیه رفته بود که بیش از سه سال است بر مردم مظلوم بحرین می رود و علاوه بر آن زمینه اشغال این کشور توسط عربستان سعودی با شعار حمایت سپر جزیره از یک عضو سپر! صورت می گیرد، در حالیکه در توافق سپر جزیره حمایت اعضاء از همدیگر در صورتی است که مورد تهاجم خارجی قرار بگیرند و نه اینکه یک کشور خارجی در برابر اراده ملت قد علم کند. به هرحال انتخابات نمایشی اخیر در بحرین آن قدر مضحکه عام و خاص بود که حتی برخی دوستان منطقه ای این کشور نیز نتوانستند از آن چشم پوشی کنند. در همین رابطه «سالم زهران»، مدیر مرکز اطلاع رسانی «الارتکاز»‌ لبنان گفت: به برادران هندی و پاکستانی‌های مقیم بحرین به خاطر شرکت در انتخابات دموکراسی تبریک می‌گوییم... امیدواریم در دوره‌های بعدی بحرینی‌ها نیز در انتخابات شرکت کنند. همچنین "جمال عید" مدیر شبکه عربی «اطلاعات حقوق بشر» در صفحه شخصی در شبکه اجتماعی «توئیتر» نوشت: کاندیداها برای شهروند خارجی تابعیت گرفته به زبان اردو سخنرانی می کردند! بر همین اساس انقلابیون جزیره انتخابات مذکور را "بخشی از بحران" و نه راهی برای خروج از بحران؛ می دانند و معتقدند مجلس آتی فرمایشی و بخشی از روند سیاسی رژیم خواهد بود و مجبور کردن کارکنان دستگاه های دولتی برای شرکت در انتخابات، در حقیقت، واهی بودن ادعاهای این رژیم در خصوص دموکراسی را برملا می کند. با این حساب باید گفت انتخابات پارلمانی بحرین که سبب واکنش منفی مردم به رژیم شد، یک «نافرمانی مدنی» بود و نمایندگان انتخاب شده که با حداقل رای ممکن به درون پارلمان وشوراهای شهر راه پیدا کرده اند نماینده واقعی مردم نیستند ونمی توانند صدای ملت باشند، بلکه صدای حاکمیتی هستند که چندین سال است مردم مظلوم را در تنگناهای سختی قرار داده و از حداقل حقوق شهروندی که حق یک رای می باشد نیز بی بهره اند. بنابراین انتخابات نماشی و مضحک آل خلیفه در بحرین نه تنها مشروعیتی برای آنان فراهم نخواهد کرد، بلکه روند انقلاب را سرعت می بخشد و سبب جدایی بیشتر مردم از آل خلیفه خواهد شد. در واقع این انتخابات نوعی خودزنی سیاسی برای آل خلیفه بود، چرا که مردم بحرین بعد از این داستگاه حاکمیتی بحرین را نه تنها سرکوبگر، بلکه آمیخته با حضور عناصر مزدور از کشورهای هند و پاکستان می دانند و این به معنای تیشه آل خلیفه بر ریشه خود است. آل خلیفه با این انتخابات مؤلفه های مفسده آمیز در نظام سیاسی خود را افزایش داد و دست انقلابیون را برای اقدام علیه خود پربار ساخت./