همایش ملی اعتدال صبح دیروز با حضور چهره‌هایی همچون آیت‌الله سیدحسن خمینی، محمد نهاوندیان، حسام‌الدین آشنا، شهین‌دخت ملاوردی، سیدحسین هاشمی، سیدرضا صالحی‌امیری، مرتضی بانک، احمد پورنجاتی و محمدرضا تاجیک در سالن همایش‌های کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
در نشست افتتاحیه این همایش پس از خیر مقدم و قرائت پیام رئیس‌جمهوری از سوی سیدرضا صالحی‌امیری رئیس شورای سیاست‌گذاری همایش میزبان سخنرانی ویژه آیت‌الله سیدحسن خمینی بود. جدول زمان‌بندی همایش پس از آن آیت‌الله سیدحسن خمینی، حسام‌الدین آشنا را به عنوان سخنران دوم معرفی کرد. پس از آن هم شهین‌دخت ملاوردی معاون امور زنان نهاد ریاست جمهوری و سپس حجت‌الاسلام مرتضی جوادی‌آملی به تبیین مفهوم اعتدال و نقش آن در جامعه امروز پرداختند. در ادامه این همایش میزگردهای تخصصی با موضوع اعتدال در قرآن و اندیشه اسلامی، اعتدال در اندیشه ایران، اعتدال و مسائل زنان، بنیان‌های نظری و جامعه‌شناسی اعتدال، اندیشه و رفتار سیاسی اعتدال، رویکرد اعتدال و توسعه توسط صاحب‌نظران سیاسی و اجتماعی در حال برگزاری است. این همایش در بخش اختتامیه خود میزبان حجت‌الاسلام یونسی مشاور رئیس‌جمهور در امور اقوام و اقلیت‌ها خواهد بود. همچنین اعضای شورای راهبردی و سیاست‌گذاری همایش اعتدال به جمع‌بندی مباحث مطرح شده در این همایش خواهند پرداخت. این همایش با اهداف کلانی همچون تبیین و تدقیق گفتمان اعتدال از نگاه فلسفی، دینی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، ایجاد وفاق و اجماع میان نیروهای سیاسی وفادار به گفتمان اعتدال، رفع پاره‌ای از ابهام‌ها و خلاء‌های نظری در خصوص گفتمان اعتدال و تعیین حدود و مرزهای مورد نظر آن برپا شده است.
گفتنی است، پیام رئیس‌جمهور کشورمان به همایش ملی اعتدال توسط رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی قرائت شد. در بخشی از این پیام آمده است:
امروز بیش از هر زمانی در جامعه ایران، دنیای اسلام و جامعه جهانی، ضرورت درک اعتدال و روی آوردن به آن در همه جوانب و ابعاد زندگی احساس می‌شود. انسان و جامعه معاصر آزرده و خسته از افراط و افراط‌گری است و برای کاستن از مخاطرات درهم تنیده تندروی در اندیشه و گفتار و رفتار، رویکردی روشن‌تر از "اعتدال" در زمینه‌های علمی و نظری نیست.
از خردادماه سال 1392 که اکثریت مردم ایران در انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری به گفتمان اعتدال و خط‌مشی تدبیر و امید رای دادند، چیستی و چگونگی اعتدال به عنوان یک منظومه فکری به موضوعی جدی در افکار عمومی تبدیل گردید و برخی از اندیشمندان به وظیفه خود در گسترش دانایی در جهت روشن ساختن این مفهوم و رابطه آن با شرایط اجتماعی و سیاسی جامعه ما و همچنین فرهنگ سترگ اسلامی و ایرانی تلاش‌های ارزشمندی را آغاز کردند. عرصه سیاست هر گاه از تامین عدالت، معنویت و همبستگی انسانی به قدرت‌گیری و قدرت‌مداری تمایل پیدا کند مستعد دچار شدن به تندروی و افراط‌گریی می‌گردد و این پدیده‌ای است که در منطقه ما و در جهان امروز به تهدیدی واقعی تبدیل شده است و وظیفه اندیشمندان ما تلاش فکری برای تقویت سرمایه‌های اعتدال در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی است.
پیام اصلی اعتدال در عرصه کشورداری این است که اداره جامعه ما با علایق و سلایق گوناگون بدون دانش گفت‌وگو و سعه صدر امکان‌پذیر نیست. به این دلیل همواره علاقه‌مندان به این کشور و انقلاب اسلامی را دعوت کرده‌ام که بیایید با سعه صدر با مسائل برخورد کنیم. بگذاریم افراد حرفشان را بزنند و به خاطر اشکال‌های کوچک آدم‌های بزرگ را کنار نگذاریم. اعتدال در عرصه سیاست یعنی توجه به آرای مردم و قرار دادن فعالیت‌های دولتمردان در چارچوب دانایی، راستی و اخلاق و دوری از غرور و خودمحوری. اعتدال در عرصه علم یعنی پیوند بین شالوده‌های علمی و نظری و تجربیات برآمده از حیات اجتماعی و سیاسی جامعه ما و بنابراین توقع از دانشمندان و علما برای بررسی کاوش‌گرانه و نقادانه نسبت به اندیشه اعتدال با خواسته‌های مردم و فرهنگ ایرانی و اسلامی ما و همچنین ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل آن برای تأمین الزامات توسعه پایدار و همه‌جانبه خواسته‌ای معقول و توجیه‌پذیر است. هرچند بر این نکته تأکید دارم که اعتدال به طور عام از سرشت فعالیت سازنده سیاسی جداناشدنی است و به طور خاص نیز انتخابی ضروری برای برون‌رفت از شرایط آسیب‌زای تقابل‌ها و افراط‌گری‌های کنونی در عرصه‌های سیاست داخلی و بین‌المللی می‌باشد؛ اما فراتر از این دریافت‌های عام تردیدی ندارم که گشودن لایه‌های اندیشه اعتدال نیازمند تدقیق و تأمل اندیشمندانه شما دانشگاهیان و دانشوران است. اگرچه اعتدال با دوری از افراط و تفریط معرفی شده است اما این معنایی نیست که برای معرفی مفهومی که قرار است راهنمای حرکت همه‌جانبه دولت و پیشرفت توسعه ملت باشد کفایت کند. امروز باید در پی آن بود که چهره رحمانی اسلامی را از رفتارهای خشن و افراطی بزداییم تا خورشید گرم مهرورزانه‌اش بر جان‌ها بتابد و زندگی دیندارانه را گرم کند. باید سیاستی انسانی و عدالت‌جویانه را تقویت کرد تا جامعه هر چه بیشتر طعم شیرین زندگی را بچشد و با اراده و امید راه آینده را با گام‌های موثر و محکم بپیماید. دعوت به اعتدال دعوت به روش‌های خردمندانه و انسانی است که توان و ظرفیت‌های موجود را در برداشتن قدم‌های آینده‌ساز محاسبه می‌کند و باری را فوق طاقت بر دوش جامعه و زندگی نمی‌گذارد.