بسم اللّه نگفت
((آقا حضرت صادق آل محمّد (ص ) )) فرمود:
اگر شيعيان ما در ابتداء و شروع به كارها ((بسم اللّه )) را ترك كنند، خداوند متعال آنها را به مكروهى مبتلا مى كند، تا متنبه شوند و شكر و ثناى او را بجا آورند. بعد فرمود:
يك روز عبداللّه بن يحيى محضر مقدس ((آقا اميرالمؤ منين على (ع )) مشرف شد. مقابل حضرت كرسى و صندلى بود، حضرت به عبداللّه امر فرمودند كه روى صندلى بنشيند.
همينكه عبداللّه خواست روى كرسى و صندلى بنشيند، صندلى برگشت و عبداللّه واژگون شد و مُحكم به زمين افتاد و سرش شكست و خون جارى شد و از شدّت درد متاءلّم گرديد.
آقا حضرت على (ع ) آب طلبيد و سر عبداللّه را با آن شست و شو و پاك فرمودند.
بعد دست مباركشان را روى سر عبداللّه كشيدند، گويا اصلاً هيچ اتّفاقى نيفتاده .
سپس فرمودند: ((الحمد للّه كه خداوند متعال گناهان شيعيان ما را در همين دنيا پاك فرمود)).
الحمد للّه رب العالمين كه خدا ابتلا و گرفتارى دنيا را موجب خلاصى و نجات و پاكى گناهان شيعيان ما قرار داد تا عبادات و طاعات آنها سالم بماند و مستحق ثواب شوند.
عبداللّه عرض كرد: يا اميرالمؤ منين ، آيا كيفر و جزاى گناهان فقط در دنيا داده مى شود؟!
حضرت فرمود: بله ، مگر فرمايش گهربار ((حضرت پيغمبر اكرم (ص )) را نشنيدى كه فرمود: دنيا زندان مؤ من و بهشت كافر است .
خداوند متعال ؛ شيعيان ما را به اين بلاها گرفتار مى كند كه از آلودگى گناه پاك شوند. و خداوند سبحان ؛ در سوره شورى فرموده : هر رنج و مصيبت و گرفتارى و بلا به شما مى رسد، همه از اعمال زشت وبد شماست ، در صورتيكه خدا خيلى از گناهان شما را عفو مى كند و روز قيامت ثواب عبادتهاى شما را مى دهد.
ولى دشمنان ما را در همين دنيا جزاى عبادتهايشان را مى دهد، چون عبادتهاى آنها از روى اخلاص نيست و ((ولايت )) ما را ندارند، پس اعمال آنها ارزش و قيمت و بهايى ندارد و زمانيكه در قيامت وارد شوند، گناهانشان را به آنها نشان مى دهند و به خاطر بغض و عداوتى كه با ((آل محمّد (ص ) )) داشته اند، آنها را در آتش جهنّم مى اندازند.
عبداللّه عرض كرد: يا اميرالمؤ منين متوجّه شدم ، ولى مى خواهم بفهمم چه گناهى در اينجا از من سر زده كه ديگر مرتكب آن نشوم .
حضرت فرمود: ((وقتى مى خواستى بنشينى بسم اللّه الرحمن الرحيم نگفتى )).
آيا نمى دانى كه ((پيغمبر اكرم (ص ) )) فرمود:
((هر كارى كه مى خواهى شروع كنى اوّل با نام خدا شروع كن . زيرا هر كارى كه بدون نام خدا شروع شود به پايان نرسد.))(1)