چند طايفه در قيامت
از لحاظ حساب در روز جزا، خلق بر چهار گروهند:
طايفه اوّل : عدّه اى بدون حساب وارد بهشت مى شوند، اينها دوستان اهل بيتند كه حرامى از آنها سر نزده ، يا اينكه با توبه از دنيا رفته اند.
طايفه دوم : برعكس آنهايند، كه بدون حساب وارد جهنّم مى شوند كه در قرآن مى فرمايد: فلانقيم لهم يوم القيمة وزناً(1) كسانى كه بى ايمان از دنيا بروند حسابى ندارند، عملشان ارزشى ندارد؛ چون ايمان نداشتند.
طايفه سوم : كسانى هستند كه كارهايشان حساب دارد و در موقف قيامت معطل مى شوند، اما عاقبت چون حسناتشان غالب است ، اهل نجاتند؛ ومعطلى در حساب بمقدار گناه است .
چنانچه آقا رسول اكرم (ص ) به ابن مسعود فرمود: براى هر گناهى شخصى را صد سال معطل ميكنند. (هر چند اهل بهشت باشد.) البته در روايت ذكر نشده كه چه قسم گناهى است تااينكه مؤ منين از جميع گناهان پرهيز كنند واز معطلى حساب بترسند .
طايفه چهارم : كسانى هستند كه سيئات آنها بيشتر از حسناتشان باشد، مگر اينكه شفاعت و فضل الهى شامل حال آنها شود و نجات يافته و به بهشت بروند، و الاّ محكوم بعذاب و جاى آنها در آتش است ، تا وقتيكه از گناهان پاك شوند، آنگاه نجات خواهند يافت و آنها را به بهشت مى برند.
كسى كه يك ذرّه ايمان داشته باشد، در جهنّم نخواهد ماند و در آتش باقى نماند، مگر كافر و معاند.(2)
آن روز اگر خوانده شوم واى به من
در كار تو درمانده شوم واى به من
گو از همه جا مرا برانند چه باك
گر از در تو رانده شوم واى به من
1- سوره كهف : آيه 105 .
2- زبدة القصص : ج 1/54.