پایگاه بصیرت،فتح‌الله پریشان/انقلاب اسلامی دستاوردهای فراوانی داشته و دارد. اگر از موضوع احیای اسلام سیاسی که بزرگ‌ترین دستاورد جهانی و فراملی انقلاب است، بگذریم، بدون تردید کسب و استمرار «استقلال» برای ایران را باید دومین و یکی از درخشان‌ترین و بزرگ‌ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی بدانیم که در این ساحت باید نمره کامل به انقلاب داد؛ چراکه با استنادات استدلالی فراوان می‌توان مدعی شد که استقلال انقلاب اسلامی در همه زمینه‌های علمی، اقتصادی، نظامی، اجتماعی، فرهنگی، به‌ویژه در حوزه سیاسی و زدودن ننگ وابستگی سیاسی به اردوگاه‌ قدرت‌های غربی و شرقی از اعاظم و مفاخر دستاوردهای بی‌شمار انقلاب اسلامی به شمار می‌آید.این نکته کاملاً در سیاست‌های تبلیغی و شعارهای محوری مردم و بنیانگذار انقلاب اسلامی در ایام انقلاب مشهود است. دو شعار محوری انقلاب؛ «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» و «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» متضمن همین معنا بود. اولی ترجمان پایه سیاست داخلی انقلاب و نظام اسلامی بود و دومی پایه سیاست خارجی انقلاب و کشور محسوب می‌شود.از سوی دیگر، استقلال به مثابه همزاد انقلاب بوده و در تمام این سال‌ها نه‌تنها تضعیف نشده، بلکه تقویت هم شده و به محملی برای صدور الگو به سایر کشورهای مسلمان و حتی غیرمسلمان هم تبدیل شده و با افتخار و جرئت کامل می‌توان گفت ایران اسلامی امروز مستقل‌ترین کشور دنیا است که هیچ وابستگی و ملاحظه‌ای نسبت به کشور یا قدرتی در جهان ندارد.هنگامی که امام خمینی در سال 41 قیام شکوهمند الهی‌اش را آغاز کرد، کسب استقلال برای میهن را یکی از مهم‌ترین علل و انگیزه‌های قیام خویش ذکر کرد. نقل است امام(ره) در پاسخ فرمانده نیروهای مسلح پاکستان فرمود مهم‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی این است که «الآن برای ایران در تهران تصمیم گرفته می‌شود، نه در واشنگتن یا مسکو.»درک استقلال به مثابه کامل‌ترین دستاورد انقلاب، زمانی ملموس‌تر است که بدانیم این روند امروز هم نه تنها حفظ و تقویت شده، بلکه با مقاومت مردم ایران و با رهبری امام خامنه‌ای در مسیر امام و استادش، ما به دستاورد دیگری رسیدیم و آن، این است که تصمیم‌هایی که در ایران اسلامی گرفته می‌شود در دنیا تعیین‌کننده است و موج بیداری اسلامی و تأسی به انقلاب را پدید آورده است.در واقع به قول یکی از انقلابیون منطقه فرق مردم ایران که در دهه پنجاه برای احیای اسلام و ارزش‌ها به‌پا خاستند با مردم برخی کشورهای منطقه که در سال‌های اخیر به‌پا خاستند، ولی تلاش آنها با دخالت بیگانگان از مسیر انقلابی و اسلامی منحرف شد، در این بود که مردم و رهبری انقلاب اسلامی ایران از بدو آغاز نهضت دو چیز را می‌دانستند؛ هم چه چیزی می‌خواهند و هم چه چیزی نمی‌خواهند، در حالی که رهبران انقلاب‌های منطقه با اینکه می‌دانستند چه چیزی می‌خواهند، اما نمی‌دانستند چه چیزی نمی‌خواهند، لذا تحت تأثیر اغواگری‌ها و طراحی‌های دشمنان مهم‌ترین عنصر برای پیروزی و انقلاب یک ملت، یعنی استقلال خود را واگذار کردند.