سرویس سیاسی: چهارشنبه هفته گذشته، دولت یازدهم در اقدامی منفعلانه که نشان از یک عقب نشینی آشکار در مقابل آمریکا داشت، اعلام کرد که «غلامعلی خوشرو» رسما به عنوان نماینده دائم ایران در سازمان ملل منصوب شد.
طی یک سال و نیم گذشته علی‌رغم همه تلاش های دولت یازدهم برای به اصطلاح «اعتمادسازی» و «تنش‌زدایی» در سیاست خارجی و برقراری رابطه دوستانه با دولت آمریکا، نه تنها طرف مقابل هیچ چراغ سبزی به دولت روحانی نشان نداده است بلکه علاوه بر نقض مکرر توافق ژنو و افزایش تحریم ها علیه ایران، تلاش کرده تا در همه عرصه های ممکن «تحقیر» ایران را نیز به صورت همه جانبه افزایش دهد که یک نمونه ساده آن، عدم صدور ویزا برای ابوطالبی و ممنوع الورود کردن وی به آمریکاست. این در حالی است که وی پیش‌تر در قالب یک هیئت دیپلماتیک به نیویورک سفر کرده بود.
ظریف: کسی حق ندارد برای ایران و ایرانی تعیین تکلیف کند
بسیاری از مردم جمله معروف روحانی در رقابت های انتخاباتی سال 92 را به یاد دارند که گفت: احترام را به پاسپورت ایرانی باز می گردانم. محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه نیز در 13 آذرماه 1392 در جمع ایرانیان مقیم امارات گفت: کسی حق ندارد برای ایران و ایرانی تعیین تکلیف کند.
آیا اقدام غیر قانونی و گستاخانه مقامات آمریکایی درخصوص سفیر و نماینده ایران در سازمان ملل نیز مصداق احترام به پاسپورت ایرانی است؟ آیا این اقدام را می‌توان چیزی جز تعیین تکلیف برای ایران و ایرانی قلمداد کرد؟
سنای آمریکا: ابوطالبی تروریست است و حق ورود ندارد
چندی پس از معرفی حمید ابوطالبی به عنوان سفیر و نماینده دائم ایران در سازمانه ملل،سنای آمریکا،طرح ممنوع الورود بودن ابوطالبی به خاک آمریکا را تصویب کرد. «کروز» یکی از سناتورهای آمریکایی با توهین به حمید ابوطالبی گفت: «قابل تصور نیست که ایالات متحده تحت عنوان پروتکل دیپلماتیک بین المللی مجبور به میزبانی شخصی خارجی شود که بی توجهی فوق‌العاده ای به وضعیت دیپلمات هایی که در کشور او مستقر بودند نشان داده است. این شخص به اذعان خودش یک تروریست است.»
بعد از اقدام ضد ایرانی سنای آمریکا در 7 آوریل (18 فروردین)،مجلس نمایندگان این کشور نیز در 10 آوریل (21 فروردین) با تصویب قانونی با ورود سفیر پیشنهادی ایران در سازمان ملل به خاک این کشور مخالفت کردند و در نهایت، باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا که از سوی روحانی به عنوان فردی مودب و باهوش معرفی شده بود، قانون منع ورود حمید ابوطالبی به آمریکا را امضاء کرد تا به واسطه دیپورت یکی از نزدیکترین چهره‌های سیاسی به رئیس‌جمهور، پیام روشن و واضحی را برای دولت یازدهم ارسال کرده باشد.
دیپلماسی برد- برد یعنی این؟!
پس از انتشار خبر عقب نشینی دولت یازدهم در معرفی سفیر ایران در سازمان ملل،این اقدام با واکنش های منفی در داخل کشور مواجه شد.
سیدمهدی هاشمی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در این خصوص گفت: آفت هر تصمیم؛ تردید، تغییر و تأخیر است. آقایان دولت تدبیر باید در تصمیمات خود از این موارد جلوگیری کنند تا آفتی به تصمیمات آنها وارد نشود و اگر در خصوص این آفت‌ها اقدامی داشته باشند حداقل اقدام خود را توجیه کنند.
همچنین نادر قاضی‌پور نماینده مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی نیز در این خصوص گفت: علی‌رغم اینکه در مذاکرات ایران با آمریکا حرف از مذاکرات برد - برد به میان می‌آ‌ید اما ما بردی در این مذاکرات برای خود ندیدیم.وی با بیان اینکه عدم توفیق در معرفی ابوطالبی به عنوان سفیر ایران در سازمان ملل یک برد برای آمریکا به شمار می‌رود، افزود: بنا بود تا حمید ابوطالبی به عنوان سفیر ایران در سازمان ملل انتخاب و در مذاکرات روی این موضوع نیز بحث و توافق شود اما در نهایت غلامعلی خوشرو انتخاب شد و این نشان می‌دهد که آقایان که دیپلماسی غربی را خوب بلدند باید در آن اندیشه کنند.
احمد بخشایش اردستانی نماینده مردم اردستان در مجلس شورای اسلامی نیز با اشاره به موضوع فوق گفت: هرچه با آمریکایی‌ها با تساهل بیشتری رفتار شود آنها سرسختی بیشتری از خود نشان می‌دهند و تجربه سالیان گذشته این مسئله را ثابت کرده است که هرچه از موضع بالاتری با آمریکایی‌ها صحبت شود نتیجه این بوده که آنها دست پایین‌تر را گرفته‌اند.
همچنین زهره طبیب‌‌زاده نماینده مجلس شورای اسلامی در این خصوص گفت: دولت به دیپلمات‌های غربی اجازه می‌دهد تا در سفر خود به ایران بدترین توهین‌ها را به حاکمیت این کشور انجام دهد، سیاست‌های قوه قضاییه را زیر سوال ببرند یا به عناصر فعال در جریان فتنه تشویقی بدهند لذا بعید نیست که متعاقب با این سیاست و خواست آمریکا به تغییر نماینده دائم ایران در سازمان ملل بپردازند.
دولت می‌توانست ابوطالبی را وارد تیم مذاکره‌کننده کند
محمدحسن قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا و کارشناس امور استراتژیک نیز در این خصوص گفت: آمریکا ماهیت خود را تغییر نداده است و ما شاهد هستیم که در این دولت نیز تحریم‌ها تشدید شده و نتوانسته‌ایم نماینده خود را به سازمان ملل معرفی کنیم.
قدیری ابیانه با بیان اینکه ظریف می‌توانست ابوطالبی را به عنوان اعضای تیم مذاکره‌کننده معرفی کند، خاطرنشان کرد: آنگاه آمریکایی‌ها مجبور می‌شدند به گونه دیگری عمل کنند.
ابراهیم کارخانه‌ای، نماینده مجلس نیز در این‌باره گفت: دولت نباید در ارتباط با انتخاب حمید ابوطالبی به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل کوتاه می‌آمد چرا که این حق مسلم دولت جمهوری اسلامی ایران است که نماینده خود در سازمان ملل متحد را انتخاب کند.
برخی ارزیابی‌ها حکایت از آن دارد که آمریکا به این جمع بندی رسیده است که دولت یازدهم روند آغاز شده با آمریکا را به هیچ قیمتی ترک نخواهد کرد و بنابراین می توانند حتی درباره موضوعاتی بسیار کوچک و پیش پا افتاده نیز دست به رفتارهای تحقیرآمیز زده و از ایران امتیاز بخواهند.
کارشناسان پیش از این هشدار داده بودند که رویه مسالمت‌جویی افراطی دولت در مقابل آمریکا هم درخواست های آمریکا از ایران را بیشتر خواهد کرد و هم امتیازهایی را که بناست ایران در یک معامله احتمالی دریافت کند به حداقل مقدار ممکن کاهش می دهد.
در ساختار تمام دولت‌های دنیا، وزارت امور خارجه دو مأموریت مشخص دارد. یکی دیپلماسی رسمی و دیگری دیپلماسی عمومی. در قضیه اهانت نشریه شارلی ابدو به پیامبر(ص)، انتظار طبیعی افکار عمومی از دولت و به طریق اولی از وزارت امور خارجه این بود که کانون هر دو ماموریت دیپلماسی را متوجه این اهانت به ساحت پیامبر(ص) نماید. اما متاسفانه آقای ظریف روز جمعه 26 دیماه - 16 ژانویه - یعنی دو روز بعد از انتشار 3میلیونی نشریه شارلی ابدو و کاریکاتور اهانت‌آمیز علیه پیامبر اسلام(ص) به پاریس، کانون پر سر و صدای اهانت و پایتخت کشوری که مدیریت این اقدام بی‌شرمانه را برعهده داشته است می‌رود.
بهانه سفر، ملاقات و گفت‌وگو با فابیوس، وزیر خارجه فرانسه و جان‌کری، وزیر خارجه آمریکاست. سفر ظریف به فرانسه در بحبوحه این اقدام نشریه فرانسوی و دیدار با وزیر امور خارجه فرانسه و سپس سکوت و عدم برخورد مناسب در داخل کشور، نظیر احضار سفیر فرانسه در تهران ، نشان داد که وزارت امور خارجه در اقدامی کاملا منفعلانه تصمیم دارد از این موضوع عبور کند.
همچنین ظریف روز چهارشنبه 24 دیماه در حالی با جان کری همتای آمریکایی خود به مذاکره می‌نشیند و سپس به پیاده روی دو نفره در خیابان‌های ژنو اقدام می‌کند که کاریکاتور موهن علیه پیامبر اسلام(ص) در همان روز و با اعلام قبلی در 3میلیون نسخه چاپ و منتشر شده است و طرف مذاکره ایشان، یعنی جان کری وزیر خارجه کشوری است که از انتشار این کاریکاتور موهن بیشترین حمایت رسمی و علنی را داشته است!