پایگاه بصیرت: اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا روز گذشته در نشست ویدئویی که برای جامعه یهودیان آمریکای شمالی برگزار شده بود، درباره جنبه‌های مختلف توافق هسته‌ای با ایران توضیحاتی به آنان داد و همچون سخنان گذشته‌اش، مواردی تکراری را بیان داشت؛ از جمله اینکه «ما به ایران اعتماد نداریم»، «ایران دشمن آمریکاست و یهودستیز (صهیونیست‌ستیز نه یهودستیز) و منکر هولوکاست است و اینکه اگر ایران تقلب! کند، تحریم‌های آنی برخواهند گشت و...».
البته اوباما سخنان قابل تأملی نیز بیان کرد که این یادداشت به بخشی از آن می‌پردازد. اوباما در این نشست ویدئویی، از دو ادعا، یک آرزو و دو واقعیت رونمایی کرد.
ادعاهای اوباما عبارت بود از اینکه: «با توافق با ایران، برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی مهار شد و پیشرفتی نخواهد داشت»، «با این توافق، پس از گذشت 15 سال رئیس‌جمهور آمریکا، هرکسی که باشد، از موضع قدرتمندتری برای پاسخ‌دهی به ایران برخوردار خواهد بود»! آرزوی اوباما نیز این بود که، «آیا من امیدوارم که ماهیت رژیم ایران تغییر کند؟ بله...» اما خودش در ادامه و ناامیدانه به آن چنین پاسخ می‌دهد: «اما روی آن حساب باز نکرده‌ام»!
اما دو واقعیت که اوباما به آن اذعان می‌کند، عبارتند از: «ایران یک قدرت منطقه‌ای است...»؛ «حتی مخالفان ایران نیز معتقدند، ایران بایستی از حق انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای برخوردار باشد».
آنچه در سخنان اخیر اوباما و سخنان گذشته وی و همچنین دیگر دولتمردان آمریکایی قابل تأمل است؛ آن بخش‌هایی است که ایشان روی آن زیاد مانور می‌دهند و آن اینکه، پس از پایان انجام توافق هسته‌ای، آمریکا قدرتمندتر خواهد شد و ایران در آن زمان موضع ضعیف‌تری خواهد داشت؛ همچنین این توافق می‌تواند روزنه نفوذ و جاسوسی آنان را در ایران فراهم کند و آنها بهتر می‌توانند زیر لوای این توافق، اقدام به جاسوسی از مراکز حساس و داخل ایران بکنند. این نکته‌ای است که باید به‌روشنی به آن پاسخ داده شود و علت این امیدواری غربی‌ها به سرکردگی آمریکا از «برجام» مشخص شود؟ و اینکه چرا ایشان تا این حد به آینده آن امیدوارند؟! البته، شاید آنچنان که می‌گویند و امید دارند، نباشد؛ اما باید ما را به آن حساس کند که بدانیم دشمن از اجرای این توافق به‌دنبال چیست؟ و ما باید چه تمهیداتی بیندیشیم که به بهانه اجرای این توافق، خطوط قرمز نظام تهدید نشود؛ چراکه این سخنان سردمداران غرب، به‌ویژه آمریکایی‌ها درباره پایان اجرای این توافق کمی نگران‌کننده است و به دقت و دوراندیشی بیشتری نیاز دارد.