«آرمان» در همین زمینه تیتر اول روز اول هفته (11/7) خود را به حضور گروههای
جدید در اصلاحطلبان اختصاص داد و ذیل تیتر «اصلاحطلبان علیه فرصتطلبان»
نوشت: «اصلاحطلبان برخلاف اصولگرایان، جدایی جمعی برای تشکیل گروه موازی
را آنچنان نمیپسندند، اما فرصتطلبی در این جریان به شکلی است که خودشان
را به بزرگان میچسبانند و ادعای دروغین برخورداری از حمایت آنها را دارند.»
این روزنامه یک روز بعد هم در همین زمینه زیر تصویری از محمدرضا عارف نوشت:
«رئیس بنیاد امید ایرانیان با بیان اینکه اصلاحطلبان در مقایسه با رقیب
خود از تفاهم و وحدت خوبی برخوردارند، گفت: در برخی مواقع برای رسیدن به
وحدت حداکثری لازم است از حق خود بگذریم. شخصاًً تا آنجا که توانستهام
کوتاه آمدهام.»
«ابتکار» هم در این روز (12/7) با اعلام اینکه «لیست واحد اصلاحطلبان
آماده است» در مقدمه گفتوگوی خود با محسن رهامی نوشت: «این روزها هر دو
جناح تلاش دارند تا اعضایشان با یکدیگر متحد شده و به یک فهرست واحد
انتخاباتی برسند تا با این روش از انشعاب و چنددستگی ضربه نخورده و سکاندار
قوه مقننه چهار سال بعد شوند. البته با رصد اخبار این روزها و با قدری تأمل
در اظهارنظرهای اصولگرایان و اصلاحطلبان به این درک خواهیم رسید که حجم
اعظم اظهارنظرها در راستای شکلگیری ائتلاف از سوی اصولگرایان مطرح میشود؛
در حالی که دقیقاًً در جناح مقابل، یعنی جریان اصلاحطلبی در اینباره سخنی
به میان نمیآید. البته باید بررسی کرد که این موضوع ناشی از چیست، شاید در
میان اصلاحطلبان وحدت به صورت پنهانی شکل گرفته که آنها در این رابطه
اظهارنظر نمیکنند.»
با وجود این «آرمان» (14/7) برخی از اختلافات درون اصلاحات را علنی کرد و
ذیل تیتر «وحدت اصلاحطلبان؛ خار چشمتندورها» نوشت: «مشخص نیست از چه رو
اکنون خود را رقیب اصلاحطلبان میبینند و در رقابتی که خود ساخته و در آن
شرکت میکنند، در بر همزدن وحدت اصلاحطلبان فعال شدهاند و در این میان
اصلاحطلبنماها که تصور میکردند سهمی در این جریان تقسیم میشود و به
آنها نرسیده است، نادانسته بهعنوان نیروی کمکی به تندروها برای در هم
شکستن وحدت اصلاح طلبان کمک میکنند.»
همین واقعیتها سبب شد تا تلاش برای وحدت میان اصلاحطلبان با اقدامات عملی
دنبال شود که از جمله آنها تشکیل شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان بود. خبری
که «شرق» آن را به تیتر اول خود در آخرین روز هفته تبدیل کرد و ذیل تیتر
درشت «عارف بر مسند ریاست» نوشت: «به این ترتیب شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان
آمده است که همه فعالیتهای انتخاباتی اصلاحطلبان در انتخابات اسفند پیش
رو را یک کاسه کند. اصلاحطلبان تا به امروز فعالیتهای انتخاباتی خود را
از طریق تشکیل کمیته انتخابات در شورای هماهنگی جبهه اصلاحات و کمیته
راهبردی در پیش گرفته بودند که ریاست آن برعهده عبدالواحد موسوی لاری بود.
این کمیته از دل شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات بیرون آمد و وظیفه آن هم
تبیین راهبردی انتخاباتی بود و قرار بود که چه در تهران و چه در شهرستانها،
احزاب نقشآفرین اصلی باشند، اما ظاهراًً برای جلوگیری از هرگونه موازیکاری
احتمالی، شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان تشکیل شد تا در ماههای باقی مانده
به انتخابات همه امور انتخاباتی را در یک مسیر هدایت کند.»
اما همه اینها مانع بزرگنمایی در اختلافات جناح رقیب نشد. چنانچه «آفتاب
یزد» (14/7) تیتر اول خود را به گزارشی با موضوع «چشمانداز تا یک ائتلاف
جناح راست» اختصاص داد و در ادامه تیتر «برجام تشتت اصولگرایان را تشدید
کرد» نوشت: «ائتلاف، اتحاد، سند منشور جامع وحدت اصولگرایان، همایش پشت
همایش... برای اینکه بگویند ما وحدت کردهایم. با هم اختلافی نداریم. همه
ما یک روحیم در چند بدن! ما اصولگرایان یکی شدهایم و یکی شدنمان نماد
پیروزی ماست و پیروزیمان نشانی از حقانیت ما. ما هستیم و انتخابات دهم و
آسوده از تأیید صلاحیتهای خودیها و پیش به سوی کرسیهای سبز رنگ مجلس...
جریانی که به همین صحبتها دورانش را سپری میکند و آسمان و ریسمان میبافد
که همه تلاش و عزمشان این شده که یک رنگ و با یک قدرت واحد در جریان
انتخابات حضور بیابند. این روزها حال و روز یکتا بودنش مورد شک است و
ائتلافش جای سؤال.»
«آرمان» هم یک روز بعد (15/7) ناخرسندی خود از ائتلاف مؤتلفه با پایداری را
در تیتر اول خود نشان داد و با افسوس نوشت: «کاش حبیب زنده بود...!»
این روزنامه بهمنظور ایجاد انشقاق بین اصولگرایان به مقایسه رفتار پایداری
در سال 91 با 94 پرداخته و در سطور پایانی این نوشتار مینویسد: «این روزها
بسیاری از دلسوزان حتی از طیف اصلاحطلبان که از وضعیت این روزهای مؤتلفه
ناراضی هستند، به یاد یک شخصیت والا در این حزب میافتند و زیرلب میگویند:
«حاج حبیب، کاش بودی...» چرا که اگر او بود شکست را راحت پذیرا میشد و
برای رسیدن به پیروزی حاضر نمیشد بر اظهارات قبلی خود و همحزبیهایش
سرپوش بگذارد.»
«آفتاب یزد» هم در این روز تیتر اول خود را به «اختلافات تازه در اردوگاه
جناح راست» اختصاص داد و زیر عنوان «آغاز حمله به لاریجانی، ابوترابی و
بروجردی» نوشت: «برجام در قامت یک خطکش به خوبی مرز میان اصولگرایان سنتی،
اصیل و پایبند به اصول نظام را با اصولگرایان تندرو، افراطی و دلواپس آشکار
ساخت و چنان دیواری میان این دو گروه از یک طیف کشید که دیگر تنها باید در
خوابهایشان رؤیای حصول یک اتحاد و ائتلاف را ببینند و در واقعیت هم کابوس
پیروزی اصلاحطلبان را مشاهده کنند. برجام شکاف میان اصولگرایان را در مجلس
نهم تمام اصولگرا به وضوح آشکار ساخت و نشان داد که میان اصولگرایانی،چون
علی لاریجانی، علاءالدین بروجردی و محمدحسین ابوترابیفرد با اعضای جبهه
پایداری و اصولگرایان تندرو، تفاوت از زمین تا آسمان است.