در این برهه به رغم اصرار ایران، دبير کل سازمان ملل گروه حقيقت یاب کاربرد سلاح های شيميایی را به ایران اعزام ننمود صرفاً کارشناسانی را برای معاینه مصدومان بد حال شيميایی که جهت مداوا به کشور های اروپای غربی اعزام شده بودند تعيين نمود و با دریافت گزارش آنان در بيانيه ای که صادر نمود ضمن تأیيد مصدوميت نيروهای ایران توسط حملات عراق، باز هم آن کشور را محکوم نکرد. به تبع آن شورای امنيت نيز به سادگی از کنار موضوع گذشت.
در سال ششم جنگ تحميلی و در جریان عمليات فوق العاده والفجر ٨ و عبور تاریخی رزمندگان اسلام از رود خروشان اروند و
تصرف شهر فاو، عراق با وجود اعتراض‌ها و اقدام‌های همه جانبه و افشا گری‌های ایران در مجامع بين المللی عليه کاربرد سلاحهای شيميایی که با بی اعتنایی، سکوت و حمایت های مستقيم و یا ضمنی قدرتهای بزرگ شرق و غرب همراه بود
بر دامنه عمليات ناجوانمردانه شيميایی خویش افزود بدین سان که پس از تحمل شکست سنگين و خفت بار فاو در بهمن
سال ١٣٦٤ مواضع رزمندگان ایران را در خطوط مقدم شهر فاو، سواحل اروند رود، دهانه خليج فارس، خسروآباد، قفاص، خرمشهر، پادگان حميد و جفير و دیگر عقبه ها، جاده ها، اورژانس‌ها و حتی بيمارستان‌های فاطمه زهرا((س))
و علی ابن ابيطالب (ع)، جاده های بهمنشير، ماهشهر، آبادان و اهواز را با چندین اسکادران هواپيماهای بمب افکن دیوانه
وار، مورد بمباران‌ها و حملات شيميایی قرار داده و همزمان با بيش از صد قبضه توپ مواضع ایران را گلوله باران و کل مناطق
عملياتی والفجر ٨، اعم از خطوط مقدم، پشتيبانی ها و عقبه ها را مملو از توده های گازهای شيميایی نمود. به نحوی که
استنشاق هوای سالم و حضور بی مخاطره در منطقه بدون استفاده صحيح از ماسک محافظ و تجهيزات انفرادی پدافند(ش
م ر) برای رزمندگان ميسّر نبود.
برای تداعی و تصور دُز و غلظت فضای مناطق آلوده، کافی است اشاره شود که کليه جانوران، پرندگان وآبزیان واقع در منطقه
آلوده، بکلی نابودشده و اشجار، نخل ها و نيزارها نيز پژمرده و خشک گردیدند. در این حملات، علاوه بر عوامل قبلی،گازهای
و ترکيب عوامل تاول زا با اعصاب هم مورد استفاده دشمن قرار گرفت که موجب اثرات VX وV جدید اعصاب نا شناخته سری
متضاد عوامل فوق بر رزمندگان گردید به نحوی که تجویز درمان یک عامل باعث تشدید اثرات عامل دیگر بر رزمندگان می
گردید.
وسعت کاربرد عوامل شيميایی و تلاش های بی وقفه مسئولان ایران سرانجام دبير کل سازمان ملل را برآن داشت تا پس از
در یافت گزارش کارشناسان اعزامی خود به مناطق جنگی آلوده که همراه با انجام تحقيقات، بررسی ها، نمونه برداری
عوامل پایدار شيميایی و تشخيص نوع گازهای شيميایی ٣٤ و معاینه مصدومان و اجساد مطهر شهداء و تایيد استفاده عراق
از این عوامل بر عليه ایران بود با صدور بيانيه ای ضمن تایيد استفاده عراق از سلاحهای ممنوعه شيميایی بر عليه ایران (به استناد گزارش گروه اعزامی ) آن کشور عراق را برای اولين بار محکوم و همراه با نامه رسمی تحویل شورای امنيت نمود.
ولی شورای امنيت باز هم جانب عراق را گرفته و به درخواست ایران در صدور قطعنامه بر عليه آن کشور وقعی ننهاد و فقط
به صدور بيانيه ای با اشاره به استفاده عراق و در محکوميت صرف استفاده از سلاحهای شيميایی (و نه محکوميت عراق ) و
همچنين درخواست خویشتن داری از طرفين بسنده نمود ولی عراق تحمّل این ببيانيه را نيز نداشت زیرا بلا فاصله
شهرآبادان را مورد تهاجم قرار داده و ٥٠ نفر را شهيد نمود و پس از آن نيز در عمليات کربلای ٤ و بخصوص کربلای ٥ منطقه
عمومی شلمچه، جزایر ام الرصاص، ماهی، طویله، کانال پرورش ماهی،کانال زوجی، پنج ضلعی ،شهرک دوعيبی، دژهای
مرزی، خطوط پشتيبانی و حتی شهر خرمشهر تا پاسگاه‌های حسينيه و پادگان حميد را با استفاده از عوامل اعصاب، خر دل،
ترکيبهای خردل با اعصاب و همچنين از عوامل سيانور، خفه کننده و ناتوان کننده ها شدیداً شيميایی نمود.
در سری جدید حملات دشمن، به رغم استفاده رزمندگان از تجهيزات انفرادی و حضور یگان‌های پدافند شيميایی و پاکسازی
سریع آلودگي‌ها، متاسفانه بيش از هزار و پانصد نفر شهيد و چندین هزار نفر هم دچار مصدو ميت‌های شدید گشتند.