فتنه؛ خط قرمز انقلاب

پایگاه بصیرت

انقلاب‌های موفق با درس‌هایی که در میانه‌ی مبارزاتشان کسب می‌کنند و با به‌کارگیری آن در ادامه‌ی حیاتشان، روند تکاملی خود را طی می‌کنند. هر چند مبارزه با دشمن پیچیده‌تر می‌شود اما، تجربیات انقلاب یکی از عوامل رفتار خردمندانه در مقابله با حوادث پیش‌رویش خواهد بود و انتخابات سال ۸۸ یکی از این تجربیات مهم انقلاب اسلامی است. در آن روز هنوز اخذ آرا در برخی حوزه‌های انتخابیه تمام نشده بود که کاندیدایی خبر از پیروزی خود با آرای بسیار زیاد داد و در بیانیه‌ای با تکرار اعلام پیروزی قطعی از دست‌اندرکاران برگزاری انتخابات خواست که در شمارش آرا دقت کنند: "در غیر این صورت از همه امکانات قانونی برای احقاق حقوق حقه ملت ایران اقدام خواهم کرد"

تشکیک در سلامت انتخابات البته "پروژه یک‌شبه" نبود؛ سه ماه پیش از آن و در فروردین ۸۸ رهبر انقلاب هشدار دادند که «من مى‌بینم بعضى‌ها در انتخاباتى که دو سه ماه دیگر انجام خواهد گرفت، از حالا شروع کرده‌اند به خدشه کردن. این چه منطقى است؟ این چه فکرى است؟ این چه انصافى است؟ چرا بیخود خدشه می‌کنند، مردم را متزلزل می‌کنند، تردید ایجاد می‌کنند؟» برای فتنه ۸۸ «حداقل از ده سال، پانزده سال قبل از آن، برنامه‌ریزی وجود داشت. از بعد از رحلت امام برنامه‌ریزی وجود داشت»(۱۳۸۹/۰۸/۰۴) و «طراح و نقشه‌کش و مدیر صحنه، در بیرون از این مرزها بود و هست. در داخل با آنها همکاری کردند؛ بعضی دانسته، بعضی ندانسته.»(۱۳۸۹/۱۱/۱۵) هدف فتنه این بود که «بین آحاد ملت شکاف بیندازند»(۱۳۸۸/۱۱/۱۹) «قصدشان خیلی قصد عجیب و غریبی بود؛ در واقع می‌خواستند ایران را تسخیر کنند.»(۱۳۸۹/۰۸/۱۲) جماعتی که بنای خود را بر "ناسپاسی نعمت الهی" حضور پرشور و اقتدار آفرین مردم گذاشته بودند «در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیرقانونی و به شکل غیر نجیبانه ایستادگی کردند»(۱۳۹۲/۰۵/۰۶) و «با لگدزدن به قانون، به کشور لگد زدند»(۱۳۹۲/۰۳/۲۲) قانون‌شکنان به راه‌هایی که قانون معین کرده بود اعتنا نکردند «حتّی ما از شورای محترم نگهبان خواهش کردیم، آن زمان را تمدید هم کردند که آراء بازشماری شود؛ گفتیم هر تعداد معقولی و هر صندوقی که بخواهند بازشماری شود، بازشماری شود؛ خب، زیر بار نرفتند! کارشان منطقی نبود، معقول نبود»(۱۳۹۲/۰۲/۱۶)

با این رفتار غیرقانونی، «دشمنان را امیدوار کردند و روحیه دادند به کسانی که علیه نظام اسلامی جبهه‌بندی کرده‌اند و یک جبهه‌ای تشکیل داده‌اند.»(۱۳۸۹/۰۶/۰۸) و دشمنان احمق نیز «خیال کردند جمهورى اسلامى، ایران و این ملت عظیم هم مثل آنجا [گرجستان] است.»(۱۳۸۸/۰۳/۲۹) آنان در خطایی جبران‌ناپذیر و در «حرکت هدایت‌شده‌ای از طرف بیگانگان»(۱۳۸۹/۰۱/۰۱) مردم را به شورش خیابانی دعوت کردند و «کشور را لب یک چنین پرتگاهی بردند... [البته] خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به خرج دادند»(۱۳۹۲/۰۵/۰۶) و «اگر خدای متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروه‌های مردم به جان هم می‌افتادند، میدانید چه اتفاقی می‌افتاد؟ می‌بینید امروز در کشورهای منطقه، آنجاهائی که گروه‌های مردم مقابل هم قرار میگیرند، چه اتفاقی دارد می‌افتد؟»(۱۳۹۲/۰۵/۰۶) آنها می‌خواستند «از درونِ این نظام، به نظام جمهوری اسلامی ضربه بزنند، نتوانستند موفق بشوند»(۱۳۸۸/۰۵/۱۲)

در مقابل این فتنه «که با این برخوردهای گوناگون سیاسی و امنیتی و این‌ها حل نمی‌شد؛ یک حرکت عظیم مردمی لازم داشت»(۱۳۹۰/۰۹/۲۱) دست قدرت الهی ۹ دی را رقم زد؛ اما «فتنه‌گر و دشمن همیشه هست؛ امروز یک دشمن است، فردا یک دشمن دیگر است»(۱۳۸۸/۱۰/۲۹) یکی از برنامه‌های اصلی دشمن، تحریف یا فراموش‌شدن عبرت‌ها و درس‌های فتنه است؛ «انگیزه‌هایى وجود دارد براى فراموش کردن و در طاق نسیان گذاشتن... نباید اجازه داد که انگیزه‌هاى خباثت‌آلودى که قصد دارند مقاطع اثرگذار و مهم را از یادها ببرند، موفّق بشوند»(۱۳۹۳/۱۰/۱۷) در مقابل این انگیزه‌های خباثت‌آلود، باید از تحریف یا فراموشی «ظلمی که به مردم شد، آن ظلمی که به نظام اسلامی شد، آن هتکی که از آبروی نظام در مقابل ملت‌ها به وسیله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بعضی انجام گرفت»(۱۳۸۸/۰۶/۰۴) جلوگیری کرد. نباید اجازه داد مسائل اصلی در فتنه چون ظلم آشکار و ضربه زدن به کشور و ملت، لجاجت غیرنجیبانه در مقابل قانون، تلاش برای گذاشتن بدعت‌های غیرقانونی، دعوت به اردوکشی خیابانی، تهمت به نظام اسلامی و تخریب چهره‌ی آن در عرصه بین‌المللی، مخدوش کردن رأی مردم، امیدوار کردن دشمن، تلاش برای قرار دادن مردم در مقابل نظام، قراردادن کشور در لبه‌ی پرتگاه اختلافات و جنگ داخلی، مضطرب کردن مردم و امیدوار و شاد کردن دشمنان... فراموش شود.

یکی از مهم‌ترین درس‌ها و عبرت‌های فتنه، بی‌اعتمادی، مرزگذاری و استفاده نکردن از عناصری است که بی‌اعتمادی خود را ثابت کرده‌اند؛ «بعضی‌ها هستند که نشان دادند و ثابت کردند که عناصر نامطمئنّی‌اند... بی‌اعتمادی خودشان را برای نظام ثابت کردند، برای کشور ثابت کردند، برای جمهوری اسلامی ثابت کردند؛ هم برای اسلامیّتش، هم برای جمهوریّتش... همین‌هایی که سال ۸۸ آن بازی را راه انداختند، خب اینها با جمهوریّت نظام جمهوری اسلامی مخالفت کردند، بدون هیچ منطقی، بدون هیچ حرف قابل قبول و پسندیده‌ی در مقابل آدم‌های باانصاف... از عناصری که نامطمئن بودنِ خودشان را اثبات کردند، مطلقاً استفاده نکنید.»(۱۳۹۴/۰۴/۲۰) و بر اساس همین درس از فتنه ۸۸ است که تأکید می‌شود «مسئله فتنه و فتنه‌گران، از مسائل مهم و از خطوط قرمز است... باید حتماً خطوط قرمز و خطوط فاصل رعایت شوند.»(۱۳۹۳/۰۶/۰۵) و البته در مقابل این ریزش‌ها و خطوط قرمزی که باید رعایت شوند، رویش‌هایی از جنس جوانان مؤمن و انقلابی، بشارت آینده روشن‌تر برای انقلاب اسلامی هستند؛ «خیلی از این جوان‌ها یا انقلاب را ندیده‌اند یا در پیروزی انقلاب سنین خیلی کمی داشته‌اند؛ اما امروز از کاری که ماها آن روز می‌کردیم، خیلی بهتر دارند عمل می‌کنند، خیلی قوی‌تر دارند عمل می‌کنند، هوشیارانه‌تر دارند کار می‌کنند. انقلاب بحمدالله برگ و بارش روزافزون است.»(۱۳۸۸/۱۰/۲۹) رویش‌هایی در متن همان مردمی که «در موارد خاص، مثل نهم دی سال ۸۸، به‌مجرد اینکه احساس کردند حرکتی که شروع شده است، متوجه به نظام است، متوجه به انقلاب است، متوجه به شخص خاص و دولت خاصی نیست، آن حرکت عظیم را از خود نشان دادند.»(۱۳۹۰/۰۵/۱۶)