تعداد روزافزون زندانیان در بحرین و توسل آل‌خلیفه به مشت آهنین در برخورد با مخالفان، این کشور را به سرزمین مجازات و شکنجه تبدیل کرده و آیینه تمام‌نمایی از بهره‌کشی از روح و جسم مردم برای توسعه دایره وحشت و استبداد را به تصویر می‌کشد.
پر شدن سلول زندان‌های بحرین مسئولان بحرینی را به ساخت زندان‌های جدید وا داشته و نشان می‌دهد در سرزمین مجازات و شکنجه چگونه آل خلیفه روح و جسم مردم را در اختیار مقاصد استبدادی خود در می‌آورد.
شهروندان بحرینی بازیچه سیاسی در دستان آل‌خلیفه
مسئولان بحرینی در توسعه دایره دیکتاتوری جان و مال مردم را در اختیار خود گرفته و پا را از این فراتر گذاشتند تا جایی که شهرندان خود را به بازیچه‌ای سیاسی تبدیل و از شکنجه آنان به‌عنوان شاهدی بر قدرت خود استفاده کرده و سیاست مشت آهنین را به نمایش گذاشته‌اند.
این وضعیت یادآور همان مفهومی است که «میشل فوکو» فیلسوف فرانسوی نیز به آن اشاره کرده است و در واقع خلاصه‌ای از قدرت طلبی در بحرین را به تصویر می‌کشد.
صدرنشینی بحرین از نظر شمار زندانیان
تعداد زندانیان در بحرین در حالی به چهار هزار نفر رسیده است که به این ترتیب از هر یکصد هزار نفر 301 نفر در بند هستند.
این آماری است که تلویزیون سی.ان.ان. آمریکا اعلام کرده و نشان داد که کوچکترین کشور خلیج فارس از نظر شمار زندانیان بین کشورهای عربی صدرنشین است.
در کشور یک میلیون نفری بحرین هزاران نفر از اتباع هندی، پاکستانی و عرب در بند هستند و همه آنان از جمله بیش از 250 کودک زندانی با شکنجه‌های وحشتناک دست به گریبان هستند.
پراکندگی زندان‌های بحرین در نقاط مختلف این کشور
20 زندان بحرین در مناطق مختلف این کشور پراکنده هستند و سه نهاد شامل دستگاه امنیت ملی، نیروهای دفاع و وزارت داخلی اداره این زندان‌ها را در دست دارند.
اما چهار زندان اصلی این کشور عبارتند از زندان القرین، الحوض الجاف، جو و مرکز بازداشت در شهر عیسی (مخصوص زنان).
بنابر اعتراف دبیرخانه دادسراها وابسته به وزارت کشور بحرین، هزاران نفر از زندانیان سیاسی در این زندان‌ها در بند هستند حال آنکه یک هیئت رسمی در وزارت کشور پیش از آن با اشاره به پر بودن سلول‌های زندان‌ها درخواست کرده بود که برای حل این وضعیت اقدامات فوری اتخاذ شود.
ساخت زندان‌های جدید در پایتخت
در ماه می گذشته وزارت کشور بحرین از ساخت شش زندان جدید در منامه پایتخت این کشور خبر داده اعلام کرد که دو زندان از این زندان‌ها در مرکز بازداشت موقت در الحوض الجاف قرار داشته و چهار زندان دیگر نیز در مرکز اصلاح و بازپروری جو قرار دارد.
وزارت کشور بحرین همچنین اعلام کرد که این ساختمان‌ها بر اساس استانداردهای بین المللی مربوط به امنیت و سلامت و شروط مناسب معیشتی ساخته شده است.
در این میان باید پرسید: چرا زندان‌های جدیدی در بحرین ساخته شد؟
پاسخ به این سؤال آسان است و باید گفت دلیل ساخت زندان‌های جدید جذب تعداد روزافزون زندنیان در این کشور است.
«ناصر بخیت سعد» مدیر مرکز اصلاح و بازپروری وزارت کشور بحرین در این باره گفت: «عملیات ساخت زندان‌های جدید به‌هدف جلوگیری از تراکم زندانیان در زندان‌ها و برخورداری همه زندانیان از آسایش در دوران محکومیت خود است».
وی ادامه داد: ما تمام توجه خود را بر پاسخگویی به نیازها و خواسته‌های زندانیان متمرکز کرده و تلاش داریم آنان را به‌عنوان افرادی سودمند به جامعه بازگردانیم ...
البته منظور او از بازگشت این افراد تحویل آنان به جامعه برای همزیستی با دیکتاتوری است.
اما «خالد سالم العبسی» معاون وزیر کشور بحرین نیز گفت که هدف از عملیات توسعه مراکز ویژه در زندان‌ها تضمین تمام حقوق زندانیان و بالا بردن سطح ارائه انواع خدمات و برنامه‌ها به آنان است.
نکته قابل ملاحظه اینکه این ادعاهای مسئولان دولت بحرین در حالی است که چند زندانی از جمله زکریا العشیری و عبدالکریم فخراوی و حسن جاسم الفردان غدیر و عده‌ای دیگر در نتیجه تنها یکی از خدمات آل خلیفه به زندانیان یا همان شکنجه جان خود را از دست دادند.
شکنجه زندانیان تا پای مرگ
به‌عبارت بهتر شکنجه تا پای مرگ در مجازات‌های سیاسی در بحرین چیز جدیدی نیست و از سال 1975 تا 1999 و سپس از سال 2007 تا 2011 شکنجه زندانیان موجب جان باختن 23 نفر از آنان شد.
در همین ارتباط «محمود شریف بسیونی» رئیس «کمیته ملی حقیقت‌یاب» در گزارش مشهور خود در سال 2011 به تشریح درد و رنج عبدالهادی الخواجه فعال بحرینی پرداخته و با اشاره به اینکه وی به حبس ابد محکوم شده است، نوشت: الخواجه تقریباً هفت روز در بیمارستان نیروی دفاع بحرین سپری کرد.
بر اساس این گزارش، الخواجه در این مدت چشم بسته بود و دستان او نیز به تخت زنجیر شده بود و نیروهای امنیتی در بیمارستان او را به تجاوز جنسی و اعدام تهدید کردند.
همچنین در این گزارش آمده است که الخواجه دو ماه در زندان القرین در یک سلول انفرادی بسیار کوچک به سر می‌برد و نمی‌دانست کجاست و در چه روزی به سر می‌برد و هیچ هوای پاک و آزادی در سلول او نبود.
همچنین الخواجه هشت روز پس از یک عمل جراحی هر شب مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت و نگهبانان نقاب به چهره، او را از ناحیه سر و دو دست کتک می‌زدند تا جایی که بدن او متورم می‌شد.
اما فوکو فیلسوف فرانسوی در کتاب خود تحت عنوان «نظارت و مجازات» شکنجه را یکی از ابزار استثمار سیاسی جسم انسان برشمرده و می‌نویسد: بدن فرد شکنجه شده آیینه‌ای است که توسل به زور و قدرت برای سلطه جویی بر یک فرد یا یک جامعه را به تصویر می‌کشد.
در ژوئیه 2013 «جمعیت جوانان فعال حقوق بشر بحرین» تصاویری از «ناجی فیل» کارشناس حقوقی 39ساله که بازداشت شده بود، منتشر کردند که در آن خط‌های بزرگی روی بدن او بر اثر شکنجه نشان داده می‌شد.
اما مسئولان بحرین از عکسهای فتیل و نیز مرگ العشیری و فخراوی به‌نفع خود استفاده کرده و در صدد برآمدند با استفاده از این عکسها مردمی را که سد دیکتاتوری را شکسته بودند، به وحشت بیندازند.
منبع: تسنیم