مردم واقعاً منتظر هستند با رفع تحریم‌ها شاهد معجزه اقتصادی‌ای که دولت روحانی 3 سال وعده آن را داده است باشند. با این حال پس از حصول توافق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها پالس‌ها و نجواهایی از طرف دولت به گوش می‌رسد که نگران کننده است و گویا با رفع تحریم‌ها نیز نباید منتظر بهبود وضعیت اقتصادی باشیم.
به نوشته وطن امروز جمله «اقتصاد را 100 روزه احیا می‌کنم» جمله معروف تبلیغات انتخاباتی آقای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 بود؛ وعده‌ای که پس از پیروزی در انتخابات نیز تکرار شد و پس از گذشت نزدیک به 3 سال از عمر دولت یازدهم همچنان با تغییر واژه‌ها تکرار می‌شود.
در اینکه وعده احیای اقتصاد و بهبود وضعیت معیشتی مردم در یکصد روز که هیچ، در حدود 1000 روز هم عملی نشده هیچ شکی نیست و این مسئله آنقدر واضح است که خود دولتی‌ها و طرفداران روحانی نیز به آن واقف و معترفند. حال سؤال اصلی که این روزها ذهن مردم را درگیر کرده این است: آیا با پایان یافتن بهانه‌ها و بویژه حل موضوع هسته‌ای و حصول توافق میان ایران و 5+1 و مهم‌تر از همه رفع تحریم‌هایی که براساس توافق انجام شده، تغییری در اوضاع اقتصادی کشور ایجاد خواهد شد؟ آیا مردم بهبود اقتصاد و معیشت خود را لمس خواهند کرد؟ و مهم‌تر از همه آیا جیب مردم نتیجه رفع تحریم‌ها که 3 سال وقت دولت و دستگاه دیپلماسی کشور را گرفت حس خواهد کرد؟
از اولین وعده‌های اقتصادی روحانی به مردم ارائه آمار و ارقام درست به مردم در زمینه مسائل کلان اقتصادی نظیر «رشد اقتصادی»، «میزان بیکاری» و «اشتغال» بود. دولت به مردم قول داد دولت راستگویان در این زمینه کاملاً شفاف و دقیق باشد. با این حال در خلال این چند سال از عمر دولت بارها آمارهای متناقض از سوی دولتمردان به گوش مردم رسیده است که مهم‌ترین آنها ادعای عبور کشور از رکود اقتصادی بود که چند ماه بعد از سوی خود دولت رد شد!
وعده‌های اقتصادی رئیس جمهور در دوران تبلیغات انتخاباتی تا جایی پیش رفت که روحانی در یکی از سخنرانی‌های خود در گفت‌وگوی ویژه خبری در خرداد 92 گفت: دولت تدبیر و امید به دنبال این است که آنچنان مردم را از درآمد سرشار کند که اصلاً به یارانه 45 هزار تومانی نیازی نداشته باشند. اما همین الان مشاهده می‌کنیم مردم از چند روز قبل از واریز یارانه‌ها انتظار می‌کشند تا به محض واریز به حساب سرپرستان خانوار آن را دریافت کنند. این مسئله البته که صدای سخنگوی دولت را هم درآورد و از این اقدام مردم انتقاد کرد؛ در حالی که مردم هم منتقدند چرا در حالی که بارها و بارها آزادسازی قیمت صورت گرفته، یارانه بعد از بیش از 60 ماه، همچنان همان 45 هزار تومان است.
مذاکرات برخلاف انتظار دولت 2 سال زمان برد و تازه مشخص شد رفع تحریم‌ها براساس توافقی که صورت گرفته نه تنها معجزه نمی‌کند بلکه گره چندانی از مشکلات دولت را هم باز نمی‌کند. این در حالی است که پس از عدم تحقق وعده‌های یکصد روزه، دولت رفع همه مشکلات را به تحریم‌ها و حصول توافق گره زد تا بتواند فرصت دیگری از مردم بگیرد و عملی شدن وعده‌ها را به تأخیر بیندازد.
اکنون که مذاکرات به نتیجه رسیده است و تحریم‌ها نیز ]به عقیده دولت[ رفع شده است آیا بهانه دیگری برای تحقق نیافتن وعده‌ها باقی مانده است؟!