همانند دویست سال پیش هنوز شهروندان را به درجه یک، دو و سه تقسیم می‌کنند؛ جان انسان در آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین ارزان، و در آمریکا و غرب اروپا گران است. امنیت آمریکا و اروپا مهم، و امنیت بقیه بشریت در دیگر نقاط جهان بی‌اهمیت دانسته می‌شود.
دنیا این روزها یکی از خون‌بارترین روزگار خود را می‌بیند؛ هر روز خبر یک اقدام تروریستی از مناطق مختلف جهان در رسانه‌ها پخش می‌شود که سهم بعضی مناطق از تعداد حملات و کشتار بیشتر از دیگر نقاط دنیا شده است. جدیدترین این حملات مرگ‌بار مربوط به حمله انتحاری در لاهور پاکستان، حمله انتحاری در زمین فوتبال در استان بابل واقع در جنوب عراق و نیز بمب‌گذاری‌های بروکسل در بلژیک بود.
حمله انتحاری روز یک‌شنبه که در یک پارک در شهر لاهور روی داد، تاکنون 72 نفر کشته و 340 تن زخمی شده‌اند. از آنجا که این حمله در یک پارک و محل بازی کودکان روی داد، بیشتر قربانیان آن زنان و کودکان بودند. رسانه‌های محلی گفته‌اند 30 کودک در میان کشته‌شدگان هستند. جمعه گذشته نیز یک عامل انتحاری داعش با ورود به زمین بازی فوتبال در لحظه اهدای جوایز به برندگان یک دوره مسابقه فوتبال میان تیم‌های محلی کودکان و نوجوانان عراقی ساکن در شهرک الاسکندریه در استان بابل واقع در جنوب عراق، کمربند انتحاری همراه خود را در میان ده‌ها نوجوان و کودک در حال بازی منفجر کرد که به شهادت و جراحت 95 نفر منجر شد. اما یکی از پر سر و صداترین این حملات در رسانه‌ها مربوط به دو انفجار سه‌شنبه هفته گذشته بلژیک بود؛ یکی در فرودگاه Zaventem حوالی بروکسل با حدود 14 کشته و دیگری در ایستگاه مترو Maelbeek در قلب بروکسل و نزدیک دفتر اصلی اتحادیه اروپا با حدود 20 کشته و در مجموع بیش از 300 مجروح که این حملات نیز توسط اعضای وفادار به گروه داعش انجام شده بود.
هر سه حمله که بزرگ‌ترین حملات تروریستی در هفته گذشته محسوب می‌شوند، انسان‌های بی‌گناه را هدف قرار داده بود؛ حادثه تروریستی در هر کجا که باشد، مذموم و محکوم است اما به‌ظاهر در رسانه‌های جریان اصلی غربی (Mainstream media) و همچنین بسیاری از رهبران سیاسی بهویژه رهبران غربی بین حملاتی که در قاره اروپا اتفاق می‌افتد با حملات تروریستی در دیگر مناطق جهان بهویژه در پرآشوب‌ترین منطقه جهان یعنی غرب آسیا (خاورمیانه) رخ می‌دهد، فرق می‌گذارند.
به عبارتی آنها برای خون مردم اروپا و آمریکا (کشورهای غربی) ارزش بیشتری نسبت به خون دیگر مردمان جهان به عنوان نمونه مردم غرب آسیا (خاورمیانه) قائل هستند و مرثیه‌سرایی، وعده «انتقام بی‌رحمانه» و همچنین ژست مبارزه با تروریسم را فقط در صورت مورد حمله قرار گرفتن یک "بشر غربی" در بوق و کرنا می‌کنند و هزاران قربانی یک سال اخیر در غرب آسیا (خاورمیانه) به اندازه قربانیان غربی، "بشر" محسوب نمی‌شوند تا آنها تابلوی «حقوق بشر» برایشان بلند کند و به خون‌خواهی آنان خواستار ائتلاف و تحریم و نشست اضطراری فلان شورا و فلان سازمان شود.
این "تبعیض بشری" را می‌توان در ابراز همدردی بسیاری از مردم در اروپا و امریکا با روشن کردن شمع و نثار گل با قربانیان حملات تروریستی روز سه شنبه در بروکسل دید؛ بسیاری از نمادهای شهرهای مختلف اروپایی از جمله در پاریس، برلین، رم و ... با نورافشانی به رنگ پرچم بلژیک، با مردم این کشور اروپایی ابراز همدردی کردند:
اما هیچ شمعی برای 32 کودک و نوجوان عراقی که در زمین بازی کشته و نزدیک به 60 نفر آنها مجروح شدند، در هیچ یک از شهرهای اروپایی یا آمریکا روشن نشد. شاید اگر بیش از 70 کشته و 300 زخمی در لاهور پاکستان از اقلیت مسیحی نبودند، این اتفاق تروریستی نیز در میان خبرهای دیگر رسانه‌های اصلی غربی گم می‌شد.
نمونه این "تبعیض بشری" در گذشته نه چندان دور نیز توسط غربی‌ها اتفاق افتاده و این روند همچنان تکرار می‌شود؛ در اولین روزهای سال 2014 به دفتر نشریه فکاهی شارلی ابدو در پاریس حمله می‌شود و 12 نفر از جمله یک پلیس مسلمان کشته می‌شود. این حمله به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل و عزای عمومی اعلام می‌گردد. به فاصله کوتاهی، سران کشورهای جهان خود را به پاریس می‌رسانند تا در راهپیمایی وحدت علیه تروریسم شرکت کنند. نتانیاهو هم در این راهپیمایی شرکت می‌کند! حدود 11 ماه بعد نیز دوباره پاریس مورد حمله تروریستی قرار می‌گیرید و بیش از 130 نفر جان خود را از دست می‌دهند و باز مرثیه‌ها در سطح جهان شروع و شمع‌ها روشن می‌گردد؛ رئیس جمهور فرانسه وعده «انتقام بی‌رحمانه» می‌دهد. آمریکا و انگلیس و ناتو اعلام می‌کنند برای مبارزه با تروریسم تا آخر در کنار فرانسه هستند. اما هیچ مرثیه‌ای توسط رهبران سیاسی و یا مردم کشورهای غربی برای کشتار 1700 دانشجوی دانشکده نظامی در اسپایکر عراق سروده نشد و آنها هیچ شمعی هم برای قتل عام مردان ایزدی و موصل و به غنیمت بردن زنان و دخترانشان روشن نکردند.
خون مردمان یمن نیز برای کشورهای غربی به‌ظاهر رنگ دیگری دارد، چراکه یک‌سال از شروع تجاوز به رهبری عربستان به این کشور فقیر عربی می‌گذرد و گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی نشان می‌دهد که شمار شهدای این کشور از مرز 7 هزار و 500 نفر گذشته و همچنین 13 هزار و 846 تن نیز زخمی شده‌اند. آیا رهبران سیاسی در غرب به‌مانند خانم موگرینی که برای حوادث بلژیک اشک ریخت، برای این 20 هزار کشته و زخمی در یمن هم اشک می‌ریزند؟
ریخته شدن خون هرفردی به ناحق در هر جای دنیا به‌طور قطع محکوم است اما به‌ظاهر هنوز در غرب همانند دویست سال پیش، شهروندان به درجه یک، دو و سه تقسیم می‌شوند؛ جان انسان در آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین ارزان، و در آمریکا و غرب اروپا گران قیمت‌گذاری می‌شود. امنیت آمریکا و اروپا مهم، و امنیت بقیه بشریت در دیگر نقاط جهان بی‌اهمیت دانسته می‌شود. دنیا این روزها یکی از تبعیض‌آمیزترین روزگار خود را می‌بیند.
منبع: مشرق