گروه فرهنگی / 23 سال از شهادت سیّد می‌گذرد؛ همو که امام خامنه‌ای او را پیشاهنگ هنر انقلابی
می‌شناسد. چرا که سراسر ادای تکلیف بود و هر چه می‌ساخت و اندیشه می‌کرد؛ برای
اعتلای انقلاب اسلامی بود و بس! اما امروز آن گونه که شایسته است سینما و تئاتر
وقف تقویت انقلاب اسلامی نمی‌شود.
شاید به ندرت فیلمی مثل یوسف پیامبر(ع)، شوق پرواز، محمد رسول‌الله(ص)، چ و بادیگارد ساخته شود و رنگ و بویی از انقلاب داشته باشد. چرا‌که هرچه کار می‌کنیم بیشتر به سینمای غربی نزدیک است تا انقلاب اسلامی و در نتیجه برای مخاطب جایی برای الگوبرداری اسلامی و انقلابی باقی نگذاشته‌ایم. این در حالی است که هنوز برخی از فیلم‌سازان ما در افکار دهه 50 و فیلم‌های سیاه و سفید و ژانرهای خیانت و ابتذال متوقف شده‌اند. واقعاً چقدر از فریضه نماز، امر به معروف و نهی از منکر، حجاب و عزم انقلابی گفته‌ایم؟ چقدر برای مردم، هنر انقلابی که آوینی اولین پرچم‌دار و دغدغه‌مند اعتلای آن بود را شناسانده‌ایم؟
خوشبختانه امسال اتفاقات خوبی افتاد و نامزدهای آیین انتخاب چهره سال هنر
انقلاب اسلامی به حق دغدغه‌مند و فعال این حوزه بودند و رقابت رسانه‌ای میان این
گزینه‌ها شدت و حلاوت بیشتری پیدا کرد. زیرا بسیاری در فضای مجازی شروع به گمانه‌زنی
کردند و تندیس چهره هنرمند متعهد انقلابی 94 چند مرتبه‌ای دست به دست شد؛ گاهی در
دستان طرفداران پرویز پرستویی و برخی هم مجید مجیدی را شایسته این عنوان می‌دانستند.
بالاخره روز برگزاری آیین معرفی چهره سال با حضور مسئولین، هنرمندان و اهالی
فرهنگ و اندیشه فرا رسید و مجید مجیدی چهره اول سال معرفی و به پرویز پرستویی نیز
نماد بسیجی عرصه سینما، اهداء شد.
مجیدی به هنگام دریافت تندیس چهره هنر انقلابی جملاتی را بر زبان آورد که شاید بسیاری را به حال و هوای روایت فتح کشاند؛ او از زاویه یک دوست دیرینه توصیه‌های آقا سیّد را این گونه بازگو کرد: "آوینی به من گفت که هنر متعهد این است که دردهای مردم را نشان دهی! وی به من یاد داد که چطور برای اعتقاداتم بایستم؛ حتی زمانی که حوزه هنری فیلم پدر و بچه‌های آسمان‌ام را قبول نکرد و مجبور شدم از حوزه هنری کوچ کنم از آوینی آموختم که باید برای باورهایم ایستادگی کنم”. چقدر این سخنان اندیشمندانه و حکیمانه است اما برخلاف این توصیه‌ها را عمل کرده‌اند؛ کارگردانانی که برای جلب رضایت مخاطب هر نوع سناریو و پرداختی را جلوی دوربین می‌برند و به منصه ظهور می‌رسانند. واقعاً چرا باید به این نوع کارگردانان که به جای قرائت غلط غربی‌ها در دنیا، اسلام را به عنوان یک دین کامل و وجهه مهربانی پیامبر اسلام را معرفی می‌کنند؛ بها داده نمی‌شود؟! تا کی قرار است این قطار ناکجاآباد از ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب عبور کند و چه فرد یا افرادی باید جلوی آن را بگیرند؟
کسانی که فریاد فرهنگ‌سازی از دریچه سینما، تلویزیون و تئاتر را برمی‌آورند باید آستین‌هایشان را بالا بزنند و به میدان بیایند و از این نوع پرداخت‌ها و اندیشه‌ها که به فیلمی همچون "محمد رسول‌الله(ص)"، "بادیگارد" و یا فیلم‌های قرآنی مثل "یوسف‌پیامبر(ع)" منتهی می‌شود حمایت ویژه‌ای داشته باشند. نه این که یک هنرمند ما صراحتاً اعلام کند سینمای ما برای رسیدن به رونق و توسعه نیاز به بازگشت یکسری مفاهیم، افکار و اندیشه‌ها از سینمای زمان طاغوت دارد؛ شالوده این نوع اظهارنظرها باید توسط گروه‌های هنری انقلابی ما با ساخت آثار انقلابی و اسلامی غنی از هم پاشیده شود.
بیاییم هر سال برای چهره‌های هنر انقلاب اسلامی نه شش نفر محدود بلکه خاصِّ صدها نفر جشن بگیریم و در راستای ارج نهادن و توسعه این هنر غنی که می‌تواند جهانیان را با زوایای مختلف دین مبین اسلام آشنا کند؛ حرکت کنیم؛ همچون غربی‌ها که به صورت گسترده دین یهود و مسیحیت را برای تثبیت در فضای بین‌المللی در فیلم‌ها و آثار نمایشی‌شان تبلیغ می‌کنند.
انتهای پیام/