پایتخت لبنان ظاهری آرام دارد! مردم به فعالیت های روزمره خود مشغول هستند؛ از مناطق شیعه نشین تا مناطق مسیحی نشین، خبری از منازعه و بحران در بیروت نیست. با این حال نمی توان ماهیت سیاسی کشور لبنان و تبلور آن در گفتگوهای روزمره شهروندان لبنانی را نادیده گرفت. کشوری که در سالیانی نه چندان دور، جنوب آن در اشغال رژیم صهیونیستی بود و طی سال های اخیر نیز همواره تحت تاثیر دخالت های بازدارنده واشنگتن، ریاض، پاریس و تل آویو قرار داشته است، دارای شرایط و ویژگی های منحصر به فردی است؛ ویژگی هایی که درک و تشریح آن شاید در نگاه اول ساده به نظر نرسد.
لبنان پس از ریاست جمهوری میشل عون
حضور میشل عون در رأس معادلات سیاسی بیروت، پیروزی بزرگی برای جریان مقاومت محسوب می شود. رویکرد ضد صهیونیستی میشل عون و قرار گرفتن وی در جمع رهبران جریان هشت مارس، آل سعود و رژیم صهیونیستی را بر آن ساخت تا با همه امکانات و توانایی های خود برای جلوگیری از حضور وی در مسند ریاست جمهوری اقدام کنند، ولی این بار نیز جریان مقاومت توانست بر توطئه های تل آویو و ریاض غلبه کند. اگرچه لبنان هم اکنون متعاقب حضور رئیس جمهور در قدرت و تشکیل کابینه، روزهای با ثباتی را سپری می کند، اما این ثبات، نمی تواند نافی توطئه های بیرونی و درونی علیه امنیت این کشور باشد. به عبارت بهتر، توطئه مثلث "پاریس-تل آویو-ریاض" در تقابل با امنیت لبنان به قوت خود باقیست. در این میان، ایالات متحده آمریکا نیز به عنوان بازیگری بیرونی، نقش مداخله گرایانه خود را از طریق مثلث مذکور در حوزه سیاسی بیروت تقویت کرده است. بدون شک، بازیگران مذکور، دشمنان ثبات و امنیت لبنان هستند، زیرا تحقق "لبنان امن" همواره خط قرمز غرب و متحدان عربی و صهیونیستی آن در منطقه بوده است.
سخنان قاطعانه اخیر دبیر کل حزب الله لبنان در خصوص رژیم اشغالگر قدس، از یک سو نشان دهنده استمرار تهدید تل آویو برای امنیت لبنان و از سوی دیگر، نشان دهنده قدرت مقاومت برای مقابله با توطئه های بعدی علیه سرزمین سروهاست. امروزه شرایط حاکم بر لبنان به گونه ای است که حتی سعد الدین حریری نخست وزیر این کشور ( که از رهبران جریان 14 مارس است) چاره ای جز سخن گفتن از تقابل با رژیم صهیونیستی ندارد. نکته قابل تامل اینکه پس از سخنرانی اخیر سید حسن نصرالله، روح تازه ای در کالبد لبنان دمیده شده است. آمادگی حزب الله و سلاح مقاومت برای مقابله با هر گونه توطئه ای از سوی رژیم صهیونیستی، از یک سو موجب امیدواری ملت لبنان و حامیان مقاومت و از سوی دیگر، منجر به نارضایتی و خشم مهره های وابسته به غرب و تل آویو شده است. رسانه های جریان 14 مارس نتوانستند عصبانیت خود را از آمادگی جریان مقاومت برای مقابله با رژیم صهیونیستی کتمان کنند. روزنامه"الشرق"، چاپ بیروت، بدون اینکه کمترین اشاره ای نسبت به تهدیدات رژیم صهیونیستی علیه تمامیت ارضی و سیاسی لبنان داشته باشد، سعی کرده است در این معادله، جریان مقاومت را متهم کند! این در حالیست که برخی اعضای جریان 14 مارس نیز ترجیح داده اند در مقابل سخنان پر صلابت دبیر کل حزب الله سکوت کنند.
نسبت معکوس امنیت لبنان و رژیم صهیونیستی
آنچه مسلم است اینکه میان امنیت لبنان و رژیم صهیونیستی نسبتی معکوس وجود دارد. به طور کلی در ترسیم برخی نسبت های مستقیم و معکوس در بیروت، با بازیگری نامشروع و مداخله گر به نام رژیم صهیونیستی مواجه هستیم. یکی از مهم ترین گزاره هایی که در تحلیل هر واقعه سیاسی در داخل لبنان باید مدنظر قرار داد، وجود نسبت معکوس میان «امنیت لبنان» و «امنیت اسرائیل» است. مقامات رژیم اشغالگر قدس «ناامنی در بیروت» را مترادف با «امنیت در اسرائیل» قلمداد می کنند، از این رو هرگاه سرزمین سروها به سوی وحدت و امنیت سوق پیدا می کند، صهیونیست ها برای جلوگیری از تحقق امنیت و ثبات کامل در لبنان دست به کار می شوند. تل آویو در این جهت از ابزارها و روش های گوناگونی استفاده می کند، از گروه های تکفیری وابسته به آل سعود گرفته تا مزدوران خود در داخل لبنان. هم اکنون، پس از حضور میشل عون در مسند ریاست جمهوری و ایجاد ثبات سیاسی نسبی در بیروت، رژیم صهیونیستی بار دیگر در صدد ناآرام سازی لبنان است.
یک منبع آگاه لبنانی در این خصوص به بصیرت گفت:
«توطئه های رژیم صهیونیستی علیه امنیت لبنان هیچ گاه متوقف نشده و نخواهد شد. البته تاکتیک های تل آویو در راستای ناامن سازی لبنان هر بار تغییر می کند، اما کلیت استراتژی تل آویو مبنی بر ایجاد بی ثباتی و بحران امنیت در لبنان همچنان به قوت خود پابرجاست. در این خصوص میان احزاب رژیم صهیونیستی اعم از حزب لیکود، کار و .....تفاوتی وجود ندارد. در چنین شرایطی جریان مقاومت رصد هوشمندانه و آگاهانه ای نسبت به تحولات جاری در بیروت و دیگر شهرهای لبنان دارد و با تمام قوا در مقابل توطئه های تل آویو و حامیان غربی و منطقه ای و مهره های داخلی آنها ایستاده است .»
گفتمان سازش در لبنان رنگ باخته است!
متعاقب سیر نزولی و به رو به پایین گفتمان سازش در فلسطین، گفتمان سازش در لبنان نیز عملا رنگ باخته است. ساکنان لبنان، پس از گذشت حدود ده سال از جنگ 33 روزه (در سال 2006 میلادی)، همچنان به گفتمان مقاومت افتخار می کنند. پیروزی مقاومت در این جنگ سرنوشت ساز، معادلات فکری و سیاسی موجود در سرزمین سروها را به ضرر جریان سازش با دشمن صهیونیستی تغییر داده است.
آنچه مسلم است اینکه هر اندازه گفتمان مقاومت در بیروت تقویت شود، گفتمان سازش با صهیونیست ها از ضریب آسیب پذیری بیشتری برخوردار خواهد شد. از این رو تل آویو قصد دارد از انواع روش های ممکن برای تضعیف این گفتمان در لبنان استفاده کند. پس از شکست اسرائیل در جنگ 33 روزه، غرب و جریان 14 مارس نهایت تلاش خود را جهت احیای گفتمان سازش با دشمنان امنیت لبنان به کار بستند و در برهه فعلی نیز با تنفسی مصنوعی سعی در زنده نگاه داشتن این گفتمان رو به افول دارند.
در حالی که شهروندان لبنانی اعم از شیعیان، اهل تسنن، مسیحیان و دروزی ها در کنار یکدیگر به زندگی آرامی مشغول هستند، دشمنان امنیت لبنان درصددند از طریق ایجاد شکاف های مذهبی، وحدت ملی در لبنان را تضعیف کرده و متعاقبا بی ثباتی سیاسی را بر این کشور حاکم کنند.
عربستان از تحولات لبنان ناراضی است
همان گونه که اشاره کردیم، آل سعود یکی از مصادر تولید بحران در لبنان محسوب می شود. آنچه مسلم است این که ریاض ثبات سیاسی لبنان را مترادف با کاهش ضریب نفوذ خود در این کشور تلقی می کند. در چنین شرایطی متوجه چرایی بحران سازی آل سعود در معادلات داخلی بیروت می شویم. در حال حاضر نیز توطئه های عربستان در لبنان همچنان به قوت خود باقیست، هرچند شکست های مکرر منطقه ای عربستان در سوریه و یمن، از قدرت تمرکز و مانور ریاض بر معادلات سیاسی بیروت کاسته است. عربستان نه تنها بازی را در کشورهای مختلف منطقه باخته است، بلکه قدرت طراحی بازی شوم دوباره خود را فعلا از دست داده است. با این حال ریاض در صدد است کماکان یکی از زنجیره های بازی تل آویو و واشنگتن و پاریس در لبنان باشد. یکی از وجوه مشترک ریاض و تل آویو در بیروت، نارضایتی مشترک این دو از ثبات سیاسی به وجود آمده (پس از انتخاب میشل عون به سمت ریاست جمهوری لبنان) است. از آنجا که بازی ریاض و تل آویو در تقابل با امنیت بیروت به طور هماهنگ صورت می گیرد، از این رو میان منافع این دو در لبنان نیز ارتباط مستقیمی برقرار است. بنابراین هرگاه ریاض در قبال تحولات داخلی لبنان احساس ضعف و ناتوانی کند، این احساس ضعف به تل آویو نیز منتقل می شود.
در نهایت اینکه دشمنان فرامنطقه ای، منطقه ای و داخلی لبنان که ثبات و امنیت این کشور را برنمی تابند، همچنان به توطئه های خود علیه لبنان ادامه می دهند. این در حالیست که جبهه مقاومت و به طور کلی تفکر مقاومت در سرزمین سروها بیش از پیش خود را جلوه گر ساخته است.
در چنین شرایطی حزب الله و دیگر طرفداران مقاومت در لبنان، به تقابل تمام عیار خود با دشمنان ثبات و امنیت کشورشان ادامه خواهند داد. بدون شک در این منازعه سخت و تمام عیار، جریان مقاومت بر دشمن صهیونیستی و حامیان و مهره های آن پیروز خواهد شد./