صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صفحه نخست >>  عمومی >> آخرین اخبار
تاریخ انتشار : ۲۰ فروردين ۱۳۹۶ - ۱۰:۲۱  ، 
شناسه خبر : ۳۰۰۲۳۲
اکبر معصومی/ با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری، بسیاری از مؤسسات و اندیشکده‌های مختلف در آمریکا نسبت به روی کار آمدن یک رئیس‌جمهور انقلابی و تغییر وضعیت فعلی در ایران به مقامات کشورشان هشدار داده‌اند. 
در همین راستا، سنای آمریکا تحریم‌های جدیدی را که قرار بود علیه کشورمان به بهانه برنامه‌های موشکی اعمال کند، به پس از انتخابات ریاست‌جمهوری در 29 اردیبهشت موکول کرد. 
در واقع، سنای آمریکا برای جلوگیری از بیشتر شدن انتقادات به دولت یازدهم و بیشتر تحت تأثیر قرار گرفتن آن از سوی مردم و نیروهای انقلابی در ایام انتخابات، تصمیم خود را در زمان دیگری عملی خواهد کرد.
 به نظر می‌رسد، آنچه غربی‌ها و در رأس آن آمریکا در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری دنبال می‌کنند، استمرار یافتن روند فعلی در کشور است؛ از این رو آنها از روی کار آمدن نیروهای انقلابی به ترس و وحشت افتاده‌اند که این دقیقاً نقطه مقابل روند کنونی است.
اما در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که دولت یازدهم چه ویژگی‌هایی دارد که غربی‌ها، به ویژه آمریکایی‌ها درصدد انتخاب مجدد آن در انتخابات پیش رو هستند؟
از مهم‌ترین دلایل موافق بودن غربی‌ها با استمرار وضعیت فعلی در کشور، عملکرد دولت تدبیر و امید است که می‌توان آن را در دو بخش بررسی کرد:
 الف‌ـ بخش داخلی: با بررسی عملکرد دولت طی داخل کشور طی چهار سال گذشته به وضوح مشاهده می‌شود که بسیاری از کارخانجات تولیدی یا تعطیل شده‌اند یا در حالت نیمه تعطیل به سر می‌برند؛ بیکاری به ویژه در بین جوانان تحصیل‌کرده افزایش پیدا کرده است؛ بیشتر بانک‌ها به گفته کارشناسان خبره در این زمینه دچار ضرر و زیان‌های اساسی شده‌اند و ده‌ها مورد دیگر که همه ناشی از ناتوانی و بی‌برنامگی دولت یازدهم در اداره کشور است. ب‌ـ سیاست خارجی: در واقع عمده تمرکز دولت در این مدت بر روی سیاست خارجی بوده است. 
دولتمردان با تصور اینکه مشکلات کشور از طریق ارتباط با غربی‌ها مرتفع خواهد شد، به صورت شتابزده درصدد برقراری ارتباط و مذاکره با غربی‌ها بودند. 
از این رو عمده توان و هم و غم خود را متوجه مذاکرات کرده و بیشتر مسائل کشور را متوقف به نتیجه این مذاکرات کردند.
حاصل چند سال مذاکرات پی‌درپی به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) منتهی شد که قرار بود تحریم‌های ظالمانه را از سر کشور بر دارد و در اثر آن معیشت مردم بهتر شود؛ اما نه تنها چنین چیزی اتفاق نیفتاد؛ بلکه پس از برجام نیز به بهانه های غیر هسته ای تحریم‌های بیشتری علیه کشورمان تصویب شد و گستاخی‌های کشورهای غربی علیه کشورمان افزایش یافت که در نتیجه این سیاست‌ها منابع ملی کشورمان در خارج از کشور دچار دستبرد شد؛ اما متأسفانه پس از این اتفاقات نیز دولت باز هم مواضع درخور شأن ملت ایران اتخاذ نکرد و با قاطعیت به دفاع از حقوق کشورمان نپرداخت.
 این در حالی است که تجربه چهار دهه انقلاب اسلامی نشان می‌دهد، تنها با اتخاد مواضع انقلابی می‌توان در مقابل زیاده‌خواهی غربی‌ها ایستادگی کرد.
با توجه به آنچه گفته شد، دولت‌های غربی و آمریکایی‌ها تمام تلاش خود را به کار خواهند بست که وضعیت فعلی ادامه پیدا کند تا از این طریق بتوانند اهداف خود را دنبال کنند. تنها چیزی که می‌تواند موجب هراس غربی‌ها، به ویژه آمریکایی‌ها شود، تغییر روند فعلی است. 
آنها به شدت نگران هستند که ملت ایران با انتخاب فرد و دولت انقلابی در انتخابات پیش رو همه اهداف و برنامه‌های آنها را برای مقابله با انقلاب اسلامی با شکست روبه‌رو کنند.

نام:
ایمیل:
نظر: