«اگر منع مسئولان نبود مردم و جوانان مسلمان، غیور و انقلابی ما با این عناصر اوباش به شدیدترین وجه برخورد میکردند و آنها را به سزای اعمالشان میرساندند[...]
یادداشت: «اگر
منع مسئولان نبود مردم و جوانان مسلمان، غیور و انقلابی ما با این عناصر
اوباش به شدیدترین وجه برخورد میکردند و آنها را به سزای اعمالشان
میرساندند... در کدام کشور جهان، حرکتهای آشوبطلبانه این چنین تحمل
میشود؟ اینها خیلی پستتر و حقیرتر از آن هستند که بخواهیم نسبت به آنها
تعبیر حرکت براندازی را مطرح کنیم... دشمنان خارجی و داخلی ما باید بدانند
ملت ما هوشیار و در صحنه است. مسئله ولایت مسئله فرد نیست، مسئله شخص نیست،
ولایت در کشور ما مظهر اسلامیت نظام و استقلال کشور است.» شاید برای کسانی
که تیرماه سال 78 را به یاد ندارند، باورش دشوار باشد که این جملات را
رئیس دولت یازدهم در مقام دبیر شورای امنیت ملی درباره آشوبگران آن سال
بیان کرده باشد؛ اما این جملات تنها بخشی از سخنان قاطع و محکم حسن روحانی
درباره آشوبگران آن سال است... نکته قابل توجه درباره این سخنان آقای
روحانی این است که این جملات و مواضع رئیس دولت تدبیر و امید بیشتر از آنکه
ما را به یاد سال 78 و اتفاقات آن سال بیندازد، به سمت این موضوع میکشاند
که چطور آقای رئیسجمهور آن سال در برابر غائله سال 78 و آشوبهایی که هم
از نظر بازه زمانی، هم از نظر تأثیرگذاری و هم از لحاظ ضد ساختاری بودن به
مراتب محدودتر از اتفاقات سال 88 و فتنه آن سال بودـ که به تعبیر رهبر
معظم انقلاب کشور را تا لبه پرتگاه پیش بردـ تا این حد موضع مقتدرانه
دارد؛ اما درباره فتنه 88 با لحن و ادبیات دیگری سخن میگوید! آیا فراموش
کرده است که تهمت بزرگ تقلب به نظام اسلامی زده شد؟! آیا فراموش کرده است
علیه اصل نظام، اصل ولایت فقیه و جمهوریت نظام، با حمایت سران فتنه علیه
آرمان فلسطین در خیابانهای تهران شعار داده شد؟! آیا فراموش کرده است
عاشورای سال 88 چه اتفاقی رخ داد؟! آیا فراموش کرده است همان نیروهای
انقلابی که سال 78 به حق از آنها حمایت کرد، در سال 88 در خیابانهای تهران
در آتش سوختند و به شهادت رسیدند یا اینکه پای مسائل دیگری در میان است؟