صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

صدای انقلاب

صفحات داخلی

حماسه و جهاد >>  نهضت جهانی اسلام >> یادداشت حماسه وجهاد
تاریخ انتشار : ۱۹ مرداد ۱۳۹۶ - ۱۶:۳۸  ، 
شناسه خبر : ۳۰۳۶۴۸
به مناسبت کشتار خونین شیعیان افغان
میرزا اولنگ شاهد باشد که شیعیان امیه بازهم آتش می زنند بر پرچم ها و بر خیمه ها، شاهد باشد که نفرت فرزندان معاویه از اولاد علی تمامی ندارد. او شاهد باشد که اسارت سهم زنان اهل بیت است و شهادت، هنوز هم که هنوز است سهم مردان علوی تبار
پایگاه بصیرت / گروه حماسه و جهاد/حمیدرضا حیدری

کسی برایتان شمع روشن نمی کند، چون از نژاد افغانید و نه ژرمن و مو بلوندهای چشم آبی. کسی برایتان اشک نمی ریزد، چون خونتان دیوارهای کاهگلی را رنگین کرده و نه سنگ فرش های آنچنانی پیاده روهای فلان شهر را. بیادتان چراغ های هیچ کجا را خاموش نمی‌کنند چرا که دل روشنتان چشمانشان را کور کرده است. نوری که خدا بر دلهایتان تابانده است. کسی حتی کودکان بی گناهتان را نمی بیند چون که میرزا اولنگ و کابل و قندهار، پاریس و برلین و استانبول نیست. یادتان باشد حقوق بشر را برای شما ننوشته اند. حقوق بشر اصلا برای این چیز ها نیست. آن خود حربه ای است برای استفاده در مقابل دولت هایی که زیر بار استکبار مستکبرین نمی روند. وگرنه حقوق بشر کجا و اینجا کجا! هر جور فکرش را بکنی موضوعیت پیدا نمی کند.



هنوز هم که هنوز است دارید خون می دهید و کشته می شوید. شما خون می دهید و مدعیان در سراسر جهان مشغول بازی های بچه گانه خودشانند. افغان هر روزش را با خون آغاز می کند و مدعیان مسلمانی به دنبال مسلمان کشی اند. کجایند آنان که ادعایشان گوش فلک را کر کرده. همان گاوهای شیردهی که دارند اموال مسلمین را برای کشتار مسلمین خرج می کنند. برایشان فرقی نمی کند افغانستان، عراق یا سوریه. می کشند تا کسی نماند که از حرم دفاع کند. دشمنان اهل بیت دارند پایان خود را می بینند. و این شمایید که آنها را به زانو در آورده اید.



میرزا اولنگ شاهد باشد که شیعیان امیه بازهم آتش می زنند بر پرچم ها و بر خیمه ها، شاهد باشد که نفرت فرزندان معاویه از اولاد علی تمامی ندارد. او شاهد باشد که اسارت سهم زنان اهل بیت است و شهادت، هنوز هم که هنوز است سهم مردان علوی تباری، که جز به راه مولایشان نمی اندیشند. هنوز هم کودکان باید در راه مولایشان سینه سپر می‌کنند. هنوز هم مصله می‌شوند قاسم ها. هنوز هم قاضی شریح ها نشسته و خون خدا را به پولی حلال می کنند. هنوز هم سر حسین بر بالای نیزه هاست. هنوز هم زینب را دست بسته می برند بر مرکبی عور، آری امروز عاشوراست. هر روز عاشوراست چون که خون حسین هنوز جاریست. و هنوز هم بنی امیه دارد با خدا می جنگد. فرقی نمی کند کجای دنیا با آل امیه بجنگی، صنعا، حلب، موصل و یا میرزا اولنگ، همه جا امروز کربلاست. و در کربلا به جز خون پیروز نمی شود. آری خون شماست که می شوید و آبرو از روی ابناء امیه می‌برد. خون شماست که سیاهدلان سیاه پوش را به عاقبت شومشان نزدیک‌تر می کند. خون شماست که بنیان کاخ هایشان را به لرزه درآورده است. چرا که خون مظلوم می سوزاند، و کن فیکون می کند جهان را. خوشا به حالتان که در کنار مولایتان حسین متنعم می شوید و بدا به حال آنانکه خون شما را به ناحق ریختند. خدا خود منتقم خونهای شماست. و گاه انتقام نزدیک است.


نام:
ایمیل:
نظر: