روز جمعه میدان ژاله میعادگاه مبارزان بود. دولت ساعت ۶ صبح اعلام حکومت نظامی و لغو راهپیمایی نمود، با آن که از قبل ساعت ۸ صبح جمعه ۱۷ شهریور راهپیمایی شده بود.
به گزارش گروه فرهنگی بصیرت به نقل از خبرگزاری تسنیم، روی کار آمدن شریف امامی با شعار دولت ملی، گامی در فریب و فرونشاندن انقلاب اسلامی بود. تعطیل به ظاهر کازینوها، طرح مذاکره با امام در نجف اشرف، اعلام ارتباط با مراجع و علما، بازگرداندن تاریخ هجری و برکنار نمودن تاریخ شاهنشاهی و ... .
اما با توجه به شخصیت شریف امامی، عضو برجسته فراماسونری آن هم در رأس لژهای فراماسونری، خیانت‌های وی در جایگاه مجلس سنا، گذشته ناشایست وی در دهه های50-1320 خصوصا در اواخر دهه 1330؛ در نهایت حرکت و شعارهای وی به بن بست رسید؛ از سوی دیگر نماز عیدفطر با آن عظمت و ابعاد وسیع، حرکت مردم پس از نماز از قیطریه به مرکز شهر یک نوع رفراندوم علیه رژیم بود. تا آن جا که ارتش را تحت تأثیر قرار داد و این یعنی خلع سلاح ارتش و رژیم خصوصا این که گل‌هایی نیز به ارتشیان داده شد.
روز بعد مجدد اعلام راهپیمایی و حرکت دوباره کردند.
رژیم برای ایجاد رعب و وحشت و جلوگیری از تجمع راهپیمایی‌های مشابه راه حل را «حکومت نظامی» و در غیر این صورت «قتل عام مردم» دید. روز جمعه میدان ژاله میعادگاه مبارزان بود. دولت ساعت 6 صبح اعلام حکومت نظامی و لغو راهپیمایی نمود. با آن که از قبل ساعت 8 صبح جمعه 17 شهریور راهپیمایی شده بود.
صبح جمعه راهی میدان می شوند. زنان با کودکان، مردان با پسران و همسران خود در جنوب و شمال غربی میدان جمعیت حاضر شدند. از حسینیه شهدا که سخنرانی مرحوم علامه یحیی نوری بود. جمعیت پس از پایان سخنرانی ایشان به هم پیوستند. در شمال شرقی میدان که منتهی به شرکت برق بود، نظامیان آماده حمله تا دندان مسلح بودند. دوبار بلندگو اعلام کرد که جمعیت متفرق شوند اما حضور در صحنه مبارزه این بار دیگر 15 خرداد نبود که با قتل عام پایان بپذیرد. رژیم می پنداشت زمان همان است و مردم همان و موقعیت مشابه آن زمان که با یورش و قتل عام نهضت را به شکست و رهبران را راهی زندان نماید. با دستور فرمانده ظاهری و باطنی و پنهان حمله آغاز شد. زن و مرد بر زمین ژاله افتادند و خون پاک مردم بر روی آسفالت به حرکت درآمد. عده ای در جوی آب، دسته‌ای به طرف بهارستان، جمعی به خیابان میدان بهارستان و هرکس به سویی حرکت کرد.
از بالا و پایین، از روی پشت بام و کنار دیوار ملت را به گلوله بستند. اگرچه تمام این حرکت کمتر از 4 ساعت بود ولی صدای آن ها صدای تهران را به حرکت درآورد که سراسر ایران را به میدان آورد و تا بیرون مرزها صدایش شنیده شد. صدای زنان و مردان که برای اقامه حکومت اسلامی آمده بودند و از حریم اسلام، قرآن، جامعه اسلامی دفاع کنند و روز بعد که پیام امام رسید، یادآور شده بود که ای کاش خمینی در میان شما بود. و این یعنی مهر تأیید دیگری بر حضور میلیونی مردم در صحنه مبارزه و این ماهیت دولت آشتی ملی را نشان داد که منطق آشتی چیست و چه کسانی هستند. و این حرکت آن سوی تشکیلات فراماسونری و ساست آمریکا و انگلیس است.
17 شهریور خود نقطه عطف دیگری شد در عمق و اوج نهضت همان گونه که آتش زدن سینما رکس آبادان و سوزاندن صدها مردم بی گناه نه تنها رژیم را نجات نداد که هویت ضد ملی و ضد انسانی آن را آشکارتر نمود. واقعه 17 شهریور بساط ماسون‌ها و لژهای ماسونی را متلاشی کرد تا آن جا که استاد اعظم آن راهی غرب شد و به اصل خود پیوست. این ملت بود که ماند و ماندن را در ایستادن و مقاومت کردن معنی کرد. و این معنی را از قرآن و سیره و سنن اهل بیت (ع) از رهبری انقلاب آموخت که باید در برابر ظلم مقاومت کرد و حتی پس از آن که دولت نظامی و کابینه نظامی ازهاری روی کار آمد پیام رهبری بود که «خون بر شمشیر پیروز است». علیرغم قتل عام ها در سه دولت پایانی «آشتی ملی» «نظامیان» و آخرین «ملیون» هر سه شکسته شد و قتل عام های مستمر در سال 1357 همه به بن بست رسید تا آن جا که ژنرال مهم آمریکایی که در جایگاه فرماندهی نظامیان امریکا در اروپا بود و نام «ژنرال رابرت هایزر» را حمل می نمود، در ماه‌های دی و بهمن و تلاش در سامان دادن نظامیان با دولت ملیون نتوانست اساس رژیم و سلطه آمریکا را حفظ کند. او هم علیرغم فرمان قتل عام مردم، خصوصا رهبران انقلاب خود مخفیانه چون شریف امامی، ازهاری، شاپور بختیار و ... از ترس و با تدابیر کارتر و فرستادن هواپیمای خصوصی ایران را ترک کرد و این همه به یمن قدرت اسلام، رهبری اسلامی، ایمان مردم مسلمان این مرز و بوم بود که «شیطان شکست پذیر» است و شیاطین آواره و زمین را بندگان صالح خدا به ارث می برند.
خبرگزاری تسنیم
قاسم تبریزی