"سیاست زدگی" بلای جان مجلس و مطبوعات

پایگاه بصیرت / گروه سیاسی/ علی کارگر

دولت دوازدهم کابینه خود را بدون نام وزیر علوم به مجلس معرفی کرد و وزیر نیرو نیز نتوانست در گام اول از مجلس رأی اعتماد بگیرد، بدین ترتیب دولت در گام دوم تکمیل کابینه با معرفی دو وزیر علوم و نیرو سعی در تکمیل کابینه دارد. یکی از وظایف و حقوق مجلس بررسی صلاحیت وزرای پیش بینی شده و در یک عقل جمعی اعتماد به وزیر معرفی شده یا عدم اعتماد به وی است. نکته قابل تأمل ملاک و معیار نمایندگان برای اعلام رأی می باشد. این موضوع در جنجال های سیاسی جامعه ما مغفول مانده است. در این خصوص موارد زیر قابل ذکر است:

1- سیاست زدگی باعث شده است که یکی از مهمترین ملاک های رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی، میزان نزدیکی به جریانات سیاسی باشد. مهمترین بحث مطبوعات و رسانه های دو جریان شاخص سیاسی کشور در این روزها این است که وزاری پیشنهادی اصلاح طلب هستند یا اصولگرا؟ و اگر رویکردی بینابین دارند به کدام جریان نزدیک تر هستند؟ اما سؤال اصلی اینجاست که آیا گرایش نسبت به جریانات سیاسی می تواند مشکلات عدیده این دو وزارتخانه در حوزه های مختلف را حل کند؟

2- امروز نظام گزینش و استخدام نیروی انسانی، انتخاب مدیران و حتی انتخاب مسئولین سیاسی اعم از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، شورای شهر، ریاست جمهوری و حتی مجلس خبرگان تحت تأثیر جریانات سیاسی در حال فاصله گرفتن از کارآمدی هستند. دولت ها همواره دولت های گذشته را عامل مشکلات کشور می دانند و هرگز به این فکر نمی کنند که خود آنها دولت گذشته برای دولتهای آینده هستند و همین قضاوت ها را دولتهای بعدی در قبال آنها خواهند داشت. مجلس شورای اسلامی به جای ایفای نقش کارشناسی، نظارتی و حاکمیتی که از طرف مردم به آنها محول شده است با ورود به جریانات و جنجال های سیاسی تصمیم گیری می کنند که نمونه های بسیاری از آن را در مجلس نهم و دهم دیده ایم. شاید سؤال دومی که باید ازنمایندگان پرسید این باشد که سیاسی بودن جایگاه مجلس و نمایندگان مجلس به چه معناست؟ آیا منظور این است که نمایندگان جناحی باشند و یا اینکه به تعبیر حضرت امام خمینی (ره) که سیاست را اصلاح امور جامعه معنی می کرد باید تلاش مضاعف برای حل مشکلات کلان جامعه و قرار گرفتن قطار مدیریتی کشور در ریل انقلاب بنمایند؟

3- وزارت نیرونقشی بی بدیل در اقتصاد مقاومتی دارد چرا که هدررفت انرژی در ایران به حدی زیاد است که مصرف آن در ایران با کشوری مثل چین مقایسه می شود. برای تحقق اقتصالد مقاومتی یکی از برنامه های مهم دولت باید در حوزه مدیریت انرژی باشد. این فقط یک نمونه از ملاک هایی است که نمایندگان قبل از رأی اعتماد باید آن را دنبال کنند. برنامه ریزی برای مدیریت مصرف آب و چگونگی مهار خشکسالی های چند ساله اخیر و ... موضوعات بسیار مهمی است که وزیر پیشنهادی باید برنامه خود را در این حوزه ها تشریح کند. وزارت علوم نیز با مشکلاتی چون فرار مغزها، کاهش محسوس روند تولید علم در کشور، پایین آمدن سطح علمی دانشگاه ها، عدم وجود ارتباط مؤثر بین دانشگاه و صنعت و مشکلاتی از این قبیل دست و پنجه نرم می کند و برنامه ریزی برای حل این مشکلات را می توان به تعبیری اولویت های وزیر علوم آینده دانست. سؤال سوم نگارنده از جراید و مطبوعات که یکی از ارکان دموکراسی هستند و ادعا دارند که زبان ملت در بیان خواسته ها هستند این است که چه اندازه به مباحث تخصصی مربوط بها داده اند؟ چرا به جای اینکه بگویند فلان شخصیت سیاسی، وزرای پیشنهادی را اصلاح طلب می داند یا شخصیتی دیگر آنها را اصلاح طلب نمی داند به این موضوع نمی پردازند که سوابق و توان مدیریتی وزرای پیشنهادی تا چه اندازه پاسخگوی نیازهای امروز جامعه ماست؟ امروز نقش ها در جامعه ما جابه جا شده اند و باید برای این موضوع نیز فکری کرد.