معمولاً برنامه های رسانه ملی در ماه مبارک رمضان بیشتر از سایر ماه های سال مخاطب دارد و چون در این ماه میهمانی خدا فضای جامعه در چتر معنوی ویژه ای قرار می گیرد، می توان آن را یک فرصت طلایی دانست که در اختیار صدا و سیما قرار می گیرد.
با وجود این، از چند سال پیش تا کنون، به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه شاهد روی آنتن رفتن برخی برنامه هایی هستیم که نه تنها محتوای معنوی و آموزنده از آن ها برداشت نمی شود بلکه بالعکس، می تواند جنبه مخرب و پرده دری داشته و فرهنگ اسلامی جامعه را تحت تأثیر خود قرار دهد.
نمونه ای از این رفتارهای قابل تأمل رسانه ملی را در ماه رمضان امسال نیز شاهد بودیم. دعوت از یک فرد معلوم الحال و مدافع و مجری سند ننگین 2030 در برنامه پرطرفدار ماه عسل یکی از این موارد قابل تأمل است.
و اما در میان سریال های شبانه بعد از افطار صدا و سیما، سریال «رهایم نکن» به کارگردانی محمد مهدی عسگرپور، سوالاتی از این جنس در ذهن مخاطب روزه دار و مسلمان ایجاد کرده است.
مردم مسلمان روزه دار در شب های ماه مبارک فیلم های آیینی از جنس فرهنگ اسلامی خود بدون رگه های فرهنگ منحط غربی می خواهد. ولی با این حال، در این سریال آموزه های غیر اسلامی بی پرده ترویج می شود:
- طرح موضوع برابری زن و مرد در دریافت ارث که تضاد آشکاری با آیات مستقیم قرآن کریم در این زمینه دارد.
- ارتباط با نامحرم که در قالب رابطه کاراکتر مثبت داستان، یعنی یحیی با دختری که نامزد دارد و نامحرم است، در جای جای قصه مشاهده می شود.
- ترویج چهره خشن و شکست خورده از پسر غیرتمند داستان
- معرفی مادر فرناز به عنوان مادری که در تربیت فرزندانش خود را شکست خورده می داند و از این که نگذاشته دخترش بیرون از منزل با جنس مخالف ارتباط و دوستی داشته باشد، خود را سرزنش می کند.
- عادی سازی روابط دختر و پسر در روابط بین فرناز با یحیی: پسری نامحرمی که در جریان قصه محرم اسرار و تنها فرد مورد اعتماد فرناز می شود که جلوه آرامش پدرش را برای او دارد! تا جایی که آمد و شده هایش تا پزشکی قانونی نیز ادامه می یابد و راحتی رابطه این دو به گونه ای است که با اسم کوچک همدیگر را خطاب قرار می دهند.
ترویج سبک زندگی فردی با داشتن خانه مجردی، عدم اعتماد به مادر و اعضای خانواده، بدبینی و مخفی کاری های جور و واجور، داشتن روابط سفید در میان کاراکترهای جنس مخالف داستان در پوشش یک ارتباط فامیلی به ظاهر صمیمی و ... که از نگاه مخاطب مخفی نمی ماند و او را متوجه به سخره گرفته شدن فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی در این سریال می کند.
سوال اصلی در این بین این است که به راستی کارشناسان مذهبی این گونه برنامه ها و سریال ها چه طیف افرادی هستند؟ آیا واقعاً بی اطلاع از اصول و موازین محکم اسلامی و عرفیات جامعه هستند و یا باید گفت غرض ورزی های تعمدی در پس این قصه سازی ها و برنامه ها وجود دارد؟
خدا کند مدیران صدا و سیما قبل از این که دیر شود، متوجه عمق چنین فجایع فرهنگی بشوند.