یکی از رویکردهای دقیق و درستی که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی در حوزه دانش دنبال شد، توجه ویژه به فناوری‌های نوظهور است[...]
یادداشت: یکی
از رویکردهای دقیق و درستی که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی در حوزه دانش
دنبال شد، توجه ویژه به فناوری‌های نوظهور است! یکی از مصادیق این
فناوری‌ها، نانو تکنولوژی است که جوانان ایرانی توانستند با پیشرفت
خیره‌کننده‌ای، جمهوری اسلامی ایران را به یکی از قطب‌های فناوری نانو در
جهان تبدیل کنند؛ چنانکه بر اساس آمارهای منتشر شده از سوی وب او ساینس
(Web Of Science) ایران تا پایان دسامبر سال 2017 با انتشار 8 هزار و 791
مقاله توانسته است رتبه چهارم جهان را از آن خود کند، ضمن آنکه ایران با
تولید 40 درصد علم نانو بیشترین سهم تولید این علم را در میان کشورهای
اسلامی دارد.
فناوری نانو که آن را موج چهارم «انقلاب صنعتی»
نامیده‌اند، رشته‌ای از دانش کاربردی و فناوری است که موضوع اصلی آن مهار
ماده یا دستگاه‌هایی در ابعاد کمتر از یک میکرومتر و در مقیاس یک تا ۱۰۰
نانومتر است و از ابتدای دهه ۱۹۸۰ میلادی در همه حوزه‌های علمی وارد شده
است. به اعتقاد تحلیلگران، فناوری نانو، زیست فناوری (Biotechnology) و
فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) سه قلمرو علمی هستند که انقلاب سوم صنعتی
را شکل داده‌اند و نانو تکنولوژی می‌تواند به مثابه ادامه دانش کنونی
پایه‌های جدیدتری از علم را بنا نهد. بر اساس این، در کشور نیز فعالیت در
حوزه نانو فناوری با راه‌اندازی ستاد توسعه فناوری نانو در سال 1382 آغاز
شد و در همین فاصله کوتاه شاهد ساخت کیت‌های تشخیص سرطان، داروی ضد سرطان
«سنادوکسوزوم» با هدف قرار دادن تومورهای سرطانی، دارویی با عنوان
«سیناکورکومین» ضد التهاب مفاصل، بهبود عملکرد کبد چرب، رقیق‌کننده خون،
داروی «پاکلینب» با هدف درمان سرطان‌های پستان، ریه و پانکراس، شیشه‌های
جاذب اشعه فرابنفش، دستیابی به دانش فنی فناوری اسمز معکوس برای حذف انواع
آلاینده‌ها از آب و نانو کویتاسیون به منظور حذف فلزات سنگین نیترات و
آرسنیک از آب و ده‌ها فناوری و محصول دیگر بوده‌ایم!