آمریکایی‌ها که قرار بود با دریافت مبالغ هنگفت صنعت هسته‌ای را به مثابه یک کالای وارداتی به ایران بیاورند، با پیروزی انقلاب اسلامی نه تنها زیر قرارداد خود زدند؛ بلکه مانع از ادامه شکل‌گیری صنعت هسته‌ای در ایران با همکاری دیگر کشورها شدند[...]
یادداشت: آمریکایی‌ها
که قرار بود با دریافت مبالغ هنگفت صنعت هسته‌ای را به مثابه یک کالای
وارداتی به ایران بیاورند، با پیروزی انقلاب اسلامی نه تنها زیر قرارداد
خود زدند؛ بلکه مانع از ادامه شکل‌گیری صنعت هسته‌ای در ایران با همکاری
دیگر کشورها شدند؛ چنانکه پس از پایان جنگ تحمیلی وقتی بازسازی رآکتورهای
بوشهر که در جریان حملات هوایی عراق آسیب دیده بود، از سرگرفته شد، شرکت
کرافت‌ورک (Kraftwerk) زیر فشارهای آمریکا از اتمام نیروگاه بوشهر سر باز
زد، پس از آن نیز کنسرسیومی مرکب از شرکت‌های آرژانتینی، آلمانی و
اسپانیایی با فشارهای ایالات متحده کار را نیمه رها کردند، حتی شرکت‌های
چینی نیز تحت فشار با ایران همکاری نکردند، سرانجام کشورمان ضمن توافق با
روسیه و فراتر از آن با تکیه بر جوانان ایرانی و نیروهای متخصص داخلی حرکت
در مسیر پیشرفت هسته‌ای را آغاز کرد و با وجود همه فضاسازی‌ها و تهدیدها و
تحریم‌ها، توانست گام‌های بزرگی را در صنعت هسته‌ای بردارد. جمهوری اسلامی
ایران از زمان شروع فعالیت‌های اتمی همواره بر صلح‌آمیز بودن برنامه‌های
هسته‌ای خود تأکید داشت و فعالیت‌های هسته‌ای خود را تحت نظارت آژانس
بین‌المللی انرژی اتمی انجام می‌داد؛ اما دشمنان ملت ایران این مسئله را به
یک موضوع امنیتی‌ـ سیاسی تبدیل کردند و با طرح اتهامات واهی و استفاده از
سازوکارهایی که در اختیار داشتند، تلاش کردند مسیر پیشرفت ایران را متوقف
کنند؛ اما علی‌رغم این تلاش‌ها در 20 فروردین 1385 ایران اسلامی به چرخه
کامل سوخت هسته‌ای دست یافت و وارد باشگاه هسته‌ای جهان شد؛ جمهوری اسلامی
در این موفقیت سترگ علمی و فناورانه با وجود باورپذیر نبودن برای آمریکا و
هم‌پیمانانش و همه محدودیت‌ها توانست به غنی‌سازی 20 درصد و تکنولوژی
پیچیده این صنعت دست یابد و نشان دهد نه ترورها و تحریم‌های دیروز و نه
برجام امروز صنعت هسته‌ای ایران را از بین نبرده و نخواهد برد؛ چرا که این
دانش به یک صنعت بومی تبدیل شده است.