محمدرضا قضایی/ انتظار یک مفهوم اخلاقی و فرهنگی است و سعی دارد جهت زندگی مؤمنان را به سمتی هدایت کند که شرایط ظهور در جامعه ایجاد شود. مؤمنان و دینداران هدف آخرتی دارند و برای آبادانی آخرت‌شان تلاش می‌کنند، از محرمات دوری کرده و سعی در عمل به دستورات خداوند دارند؛ امّا وقتی مفهوم انتظار وارد زندگی آنها می‌شود، در کنار هدف آخرتی هدف دنیایی نیز پررنگ می‌شود؛ تبدیل کردن جهانی که در آن زندگی می‌کنیم به مأمن مؤمنان، برداشتن موانع از راهی که به سمت خداوند می‌رود، آباد کردن دنیا با آبادی آخرت، زیبا کردن دنیا با زیبایی عدالت، آرام کردن دنیا با آرامش دوستی و محبت. دنیایی پر از تفکر و اندیشه و استدلال برای شناخت خداوند. منتظران روش و مسلک‌شان با مؤمنانی که فقط هدف آخرتی را می‌بینند، متفاوت است. هر عمل‌شان به نیت آماده شدن برای ظهور است.
امّا زنده نگه داشتن مفهوم انتظار در جامعه فقط به عهده مردان مؤمن نیست؛ بلکه زنان نیز نقش مهمی دارند. جابربن‌یزید جعفى از یاران نزدیک امام محمدباقر(ع) به نقل از آن حضرت می‌فرماید: «وَ یَجِىءُ وَاللهِ ثَلاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً فیهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً یَجْتَمِعُونَ بِمَکَّةَ عَلى غَیْرِ میعادٍ» (مجلسی، بحار، ج 52، ص 222) به خدا سوگند! 313 نفر یاران مهدى(ع) مىآیند که 50 نفر از آنان زن هستند و بدون هیچگونه وعده قبلى در شهر مکه گرد هم جمع مىشوند. بدون شک، زنان عفیف و پاکدامن در زمان غیبت و همین‌طور در زمان ظهور حضرت نقش مؤثری در شکل‌گیری جامعه دینی و اخلاقی دارند. صفات نیک را می‌آموزند و جامعه‌ای با آن صفات نیک تربیت می‌کنند. در عمل به دستورات خداوند می‌کوشند و جامعه را به سوی عمل به این دستورات هدایت می‌کنند. نقش اصلی در جامعه‌ای که می‌خواهد به سوی ظهور برود، با زنان است. آنها مبارزان تاریکی و جهل هستند و در زمان ظهور نیز با تکیه به دانش الهی جهان را روشن و نورانی می‌کنند.
منبع: صبح صادق