یادداشت: وقتی صادق زیباکلام به ذهنش خطور کرد که در صفحه توئیتر خود بنویسد؛ «چه کسی تصور می‌کرد در جمهوری اسلامی روزی بیاید که به نام هوشنگ ابتهاج، محمدرضا شجریان، سیمین بهبهانی، بیژن ترقی، (این یکی رو می‌دانم دیگه باور نمی‌کنید) فروغ فرخزاد و... خیابان نامگذاری شود. این اتفاق از لابه‌لای صندوق رأی وزارت کشور ظاهر شد.» هرگز فکرش را نمی‌کرد که با این حجم از بازخورد منفی روبه‌رو شود. کاربران فضای مجازی این جملات را نوعی حقه‌بازی و شارلاتانسیم سیاسی دانستند و با یادآوری عملکرد دولت، یادآوری مشکلات اقتصادی، با مقایسه وعده‌های انتخاباتی این جریان با عملکرد دولت و بررسی تطبیقی سخنان زیباکلام در دوران حضور اصولگرایان در شورای شهر تهران و سخنان این روزهای وی از ابتذال اصلاح‌طلبی سخن به میان آوردند! پیش از این نیز معصومه ابتکار در جملاتی تعجب‌برانگیز و البته مشابه آنچه زیباکلام اکنون گفته است، اظهار داشته بود: «جریانات اصلاحات دستاوردها و پیشرفت‌های این دوره را برای مردم بگویند. بگویند چه شرایطی قبل و بعد از دولت یازدهم در دانشگاه‌ها بود، وضعیت روزنامه‌ها و رسانه‌ها چطور بوده و الآن چطور شده و فضای عمومی جامعه، برگزاری کنسرت‌ها و ایجاد نشاط فرهنگی چه تغییراتی کرده است؟»
اما چرا این چهره‌ها چنین جملاتی را به زبان می‌آورند و در تلاش هستند حتی به این شکل کاریکاتوری برای جریان مطبوع خود دستاوردسازی کنند؟! پاسخ به این پرسش چندان دشوار نیست، اگر بدانیم در پایان سال جاری انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار خواهد شد و بدانیم نظرسنجی‌های معتبر از ریزش شدید آرای اصلاح‌طلبان حکایت دارد! این جملات از سوی زیباکلام، ابتکار و در روزهای آتی احتمالاً چهره‌های دیگر اصلاح‌طلب به منظور آشتی دادن بدنه اجتماعی ناراضی اصلاح‌طلبان‌ـ که از عملکرد این جریان در دولت و مجلس ناراضی هستند‌ـ مطرح می‌شود؛ جملاتی که اگرچه عملاً به ضد خود بدل شده و اختلاف میان نیروها و چهره‌های اصلاح‌طلب با بدنه اجتماعی این جریان را بیشتر خواهد کرد؛ اما واقعیت این است که اصلاح‌طلبان راه دیگری جز طرح چنین موضوعاتی پیش روی خود نمی‌بینند!