بعد از اعلام موضع جدید برجامی از سوی جمهوری اسلامی ایران، دو شب پیش ترامپ نیز به این تصمیم واکنش نشان داد و در کنفرانس خبری گفت: «دوست دارم ایرانی‌ها (مقام‌های ایران) به من زنگ بزنند. ما فقط می‌خواهیم که آنها سلاح هسته‌ای نداشته باشند، چیز زیادی از آنها نمی‌خواهیم.» جان بولتون، مشاور جنگ طلب رئیس جمهور امریکا نیز دیروز در توئیتی مدعی شد، در صورتی که ایران «رفتار مخربش را تغییر دهد»، «به حقوق مردم ایران احترام بگذارد» و «به میز مذاکره برگردد»، آمریکا به سیاست فشار حداکثری پایان خواهد داد.
این مواضع دولتمردان امریکایی در حالی مطرح می شود که بعد از خروج این کشور از توافقنامه برجام، مایک پمپئو شروط دوازده گانه ای درباره مصالحه با ایران و پایان دادن به تحریم‌ها مطرح کرده بود و از سال گذشته تا کنون نیز فشارهای تحریمی و روانی زیادی از سوی این کشور و با هدف اصلاح رفتارهای ایران! (بخوانید؛برای بازگرداندن ایران به میز مذاکره و گرفتن امتیازهای بیشتر)، اعمال کرده بود. حال چرا اکنون دولت امریکا به ظاهر خواسته های خود از ایران را کم کرده است و بدنبال مذاکره جدید و بدون شرط است؟!
به نظر می رسد، امریکا موضع اتخاذی ایران در خصوص کاهش تعهدات برجامی را به خوبی درک کرده است و بر اهمیت این اقدام رو به جلو از سوی ایران واقف است؛ با توجه به گذشته اقتدارآمیز ایران در پرونده هسته ای که بعد از پذیرش داوطلبانه توقف غنی سازی هسته ای و عدم پایبندی طرف های اروپایی به تعهداتشان، مجدداً پلمپ کارخانه های هسته ای را شکست و توان خود را تا غنی سازی 20 درصدی بالا برد، این بار نیز تصمیم ایران بر آن قرار گرفته تا بار دیگر در صورت بدعهدی طرف های برجام، رویه سابق را مجدداً عملیاتی کند.
ترامپ و تمامی طرف های غربی به خوبی از دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران و روحیه انقلابی و زیر بار زور نرفتن این کشور آگاهی دارند، بنابر این تلاش خواهند کرد با نشان دادن دست مخملی، حرکت جدید ایران در خصوص برجام را متوقف کنند و یا آن را کند کنند تا تهدیدات ایران اعتبار لازم را از دست بدهد.
به قول معروف "جواب های، هوی است" و تصمیم شورایعالی امنیت ملی هر چند با تأخیر انجام گرفته و در مقایسه با بدعهدی های طرف های برجام اقدامی ناچیز محسوب می شود، با این حال این بازخورد را از طرف های غربی، بخصوص از امریکا نشان داد که اگر در مقابل قلدری و زیاده خواهی ها ایستادگی صورت گیرد و مواضع انقلابی اتخاذ شود، شاهد عقب نشینی دشمن خواهیم بود ولی اگر موضع انفعالی و عقب گرد در زمین بازی از سوی ایران دنبال شود (همچنان که در یک سال اخیر این اتفاق افتاد)، جری تر شدن دشمن و افزایش تهدیدات و تحریم ها از سوی آن، بازخوردی است که باید شاهدش بود.