یادداشت: نهم مرداد 1397، هشت روز قبل از آغاز جلسه استیضاح علی ربیعی، وزیر کار دولت اعتدال در مجلس شورای اسلامی که منجر به برکناری وی با ۱۲۹ رأی مثبت نمایندگان شد، محمدباقر نوبخت در صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت: «همان‌گونه که پیشتر هم گفته بودم کم اثر کردن فشارهای اخیر دشمنان و شرایط جدید اداره کشور، کار مضاعف همه مدیران را می‌طلبد. هرچند تاکنون بر هر دو مسئولیت ریاست سازمان برنامه و بودجه و سخنگویی دولت تمرکز داشته‌ام و این دو نیز با یکدیگر همپوشانی بسیاری دارند؛ اما از رئيس‌جمهور درخواست نمودم به دلیل شرایط جدید، اجازه دهند همه توان خود را صرف کمک به ایشان در حوزه برنامه و بودجه نمایم و مسئولیت سخنگویی دولت را عزیز دیگری برعهده بگیرند، که خوشبختانه مورد موافقت ایشان نیز قرار گرفت. الحمدلله» اما پس از پذیرش استعفای سخنگوی دولت از سوی آقای حسن روحانی 297 روز زمان لازم بود تا رئیس‌جمهور از اختیارات خود استفاده کند و عزیز دیگری به عنوان سخنگوی دولت انتخاب شود!
در همه این ماه‌ها و در روزهای حساس که شاید بیش از هر زمانی لازم بود ارتباط بهتری میان دولت و مردم وجود داشته باشد، جلسات هفتگی سخنگوی دولت با رسانه‌ها تعطیل بود تا اینکه سرانجام روز گذشته رسانه‌ها اعلام کردند علی ربیعی که با رأی نمایندگان از دولت رفته بود، با حکم رئیس‌جمهور به دولت اعتدال بازمی‌گردد. ربیعی که در جلسه استیضاحش گفته بود «اگر مجلس تشخیص داد که او باید از وزارت کار برود او راهی سیستان‌وبلوچستان می‌شود و در آنجا NGO اشتغال تشکیل می‌دهد.» سوم خرداد ماه به پاستور بازگشته تا دولت بار دیگر سخنگو داشته باشد! اتفاقی که اگرچه باید بسیار زودتر از اینها رخ می‌داد؛ اما از این اتفاق دیر هم باید استقبال کرد و امیدوار بود وی با برگزاری منظم جلسات پرسش و پاسخ سخنگوی دولت، بتواند هم عملکرد دولت را برای مردم شفاف‌تر کرده و پاسخگویی دولت در برابر مردم را تقویت کند و هم صدای مردم را که در رسانه‌ها و از زبان خبرنگاران در این جلسات مطرح خواهد شد، به گوش مدیران دولتی، وزرا و به ویژه رئیس‌جمهور برساند.