یادداشت: قدرت انقلاب اسلامی ایران در منطقه و جهان به گونه‌ای شتاب گرفته است که قدرت‌های مستکبر توانایی نفی یا طرد آن را در مجامع بین‌المللی ندارند؛ آنها هر چند نمی‌خواهند واقعیت قدرت ایران را بپذیرند، اما اکنون باید با این واقعیت کنار بیایند و توصیه «زبیگنیو برژینسکی» مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا در دوران کارتر را بپذیرند که «ایران همواره در این منطقه وجود خواهد داشت و چه خوش‌مان بیاید، چه نیاید در منطقه مهم خواهد بود. این به نفع ماست که از هرگونه درگیری اجتناب ورزیم.» طی روزهای اخیر، خبرهای زیادی درباره خروج بخشی از نیروهای امارات از یمن منتشر شده و علامت‌هایی از درخواست گفت‌وگوی امارات با ایران دیده می‌شود. منابع عربی هم اخباری منتشر کرده‌اند که دو گروه از امارات برای مذاکره به ایران سفر کرده‌اند.
یادمان نرفته است که حدود پنج سال پیش نشستی با بیش از 70 کشور در تونس به عنوان «دوستان سوریه» به همراه تمامی نهادها و جریان‌های مؤثر بین‌المللی شکل گرفت که دولت سوریه را ساقط کند. همین نشست مجدداً 37 روز بعد در استانبول سوریه با حضور 83 کشور تشکیل جلسه داد؛ شاید در سالیان آتی تلاطم آن روزها فراموش بشود که تنها کشوری که به این نشست دعوت نشد جمهوری اسلامی ایران بود؛ اما تنها دوست سوریه پیروزمندانه توانست آن ائتلاف‌ها را شکست بدهد؛ اکنون ائتلاف عربستان، قطر، امارات و ده‌ها کشور اروپایی و آمریکا از هم فروپاشیده و دولت سوریه سرافراز از آن بحران تحمیلی نفس‌گیر بیرون آمده است.
اگر اکنون کشورهای عضو محور مقاومت اعم از سوریه، عراق و لبنان شاهد هستند که همه پیش‌بینی‌ها و وعده‌های جریان انقلابی ایران در آن کشورها به ثمر نشسته است؛ ولی توطئه‌های دشمنان دوست‌نما به واقعیت منجر نشده است، ناشی از نظریه انقلاب اسلامی و منطق مقاومت است و در این منطق، مذاکره و اعتماد به سران کفر و استکبار سم مضاعف و منحرف‌‌کننده اراده‌های معطوف به توکل الی‌الله است و دستگاه دیپلماسی باید با حساسیت و مراقبت بیشتری به دنبال تعمیم این منطق باشد.
از آنجایی که قدرت نیازمند اقدام است، جمهوری اسلامی همواره در دفاع از اندیشه انقلابی اقدامات شایسته‌ای را به انجام رسانده است و همین نکته سبب شده است که دشمنان به استحکام ساخت قدرت در ایران کرنش نشان داده و در مقابل آن متواضع شوند.