یادداشت: «حسن روحانی» و «امانوئل مکرون» روز گذشته برای چندمین بار در هفته‌های اخیر تلفنی گفت‌وگو کردند! طی این تماس رئیس‌جمهور کشورمان بار دیگر با اتخاذ موضع شفاف و صریح، تسریع اقدامات اروپا برای تأمین منافع ایران در برجام را خواستار شد. وی با اشاره به اینکه اگر منافع ایران در برجام تأمین نشود، جنگ اقتصادی علیه کشورمان متوقف نشود و اروپا زمان و فرصت را از دست بدهد، هشدار داد در این صورت ایران برای برداشتن گام سوم کاهش تعهدات خود تردید نخواهد کرد. در مقابل رئیس‌جمهور فرانسه، پس از بیان مواضع تکراری درباره اینستکس و طرح این بهانه که تحریم‌های اعمال شده از سوی ایالات متحده آمریکا فعالیت‌ها را دچار مشکل کرده، یک جمله تأمل‌برانگیز بیان کرد و اظهار داشت: «حل و فصل مسائل و مشکلات و حفظ برجام! نیاز به تلاش همه طرف‌ها دارد.» منظور این مقام اروپایی از «تلاش همه طرف‌ها» چیست؟ بیان چنین عبارتی خطاب به رئیس دولت ایران چه معنایی دارد؟
اگر به راهبرد مقامات قاره سبز در روزهای پس از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای نگاهی داشته باشیم، درک منظور رئیس دولت فرانسه سخت نخواهد بود. راهبردی که خلاصه آن را می‌توان این‌گونه توضیح داد: زمینه‌سازی برای مذاکرات موشکی و منطقه‌ای یا به عبارت دقیق‌تر تلاش برای تحقق همان پیوست‌هایی که ترامپ می‌گوید باید به برجام افزوده شود!
اما مکرون در شرایطی به نمایندگی از اروپاییها، کنایه‌وار شرط تحقق منافع ایران در برجام را پذیرش تعهدات فرابرجامی از سوی ایران دانسته که دیگر کشور او، آمریکا و دیگر اروپاییها تعیین‌کننده زمین بازی نیستند و این جمهوری اسلامی است که میدان بازی را مشخص می‌کند و این شطرنج را پیش خواهد برد. سه کشور اروپایی در این میان دو راه بیشتر ندارند یا از فرصت کوتاه‌شان برای تأمین منافع ایران در توافق هسته‌ای بهره می‌برند یا پاسخ جملات تکراری و شرط‌گذاری‌های پیدا و پنهان‌شان را 14 شهریورماه دریافت خواهند کرد، روزی که ایران گام سوم کاهش و توقف تعهدات برجامی‌اش را برخواهد داشت.