تهدیدهای کره شمالی به از سرگیری آزمایشهای موشکهای بالستیک هم چندان مسأله مهمی نیست. حتی تلاشهای چین برای نظامیسازی دریای چین جنوبی هم که به آرامی توازن در منطقه اقیانوس هند را برهم میزند، میتوان نادیده گرفت. اقدامات روسیه در زمینه تسلیحاتی هم به اندازه آنچه در داخل پنتاگون درحال وقوع است، اهمیت ندارد. پنتاگون با یک مسئله خیلی بزرگتر از موارد یادشده مواجه است و دلیل آن هم نبود رهبری است.
پنتاگون هفت ماه است وزیری که مورد تأیید سنا قرار گرفته باشد، در صدر فرماندهی خود ندارد. مارک اسپر، نامزد جدید ترامپ برای این جایگاه، دومین کسی بود که بهعنوان وزیر دفاع موقت فعالیت میکند.
خلاء قدرت در صدر وزارت دفاع تشدید شده است. «سیانان» اوایل ماه جاری میلادی افشا کرد که 19 سمت ارشد در پنتاگون، یا خالی است یا یک مقام موقت در آن پست فعالیت میکند. وضعیت در ارتباط با فرماندهان سطح پایینتر نیز همینطور است. افرادی که در پنتاگون کار میکنند از یک وضعیت نابسامان در وزارت دفاع سخن میگویند که در آن هیچ کسی از اولویتهای بلندمدت نیروهای نظامی خبری ندارد. وضعیت فاجعهآمیز است.
حتی در عادیترین شرایط هم، یک هفته بدون وزیر دفاع میتواند حاکی از خلأ خطرناک رهبری در پنتاگون باشد. اما اکنون این پست برای بیش از شش ماه است که خالی است و این خلأ رهبری به مسألهای سیستماتیک تبدیل شده است. این شرایط امنیتی آشفته، به دشمنان ایالات متحده جسارت بخشیده، متحدان آن را نگران کرده و توانایی وزارت دفاع را در ابقای افراد با استعداد مورد نیاز برای سلامت بلندمدت ارتش از بین برده است.