یادداشت: رسانه‌های اصلاح‌طلب و طرفداران دولت پس از پخش سریال «گاندو» در یک برنامه بلندمدت می‌خواهند به هر بهانه‌ای انتقام‌گیری سختی از رسانه ملی داشته باشند. این جریان همیشه برنامه‌های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران را که کمترین بوی نقد از آنها بدهد، مورد هجمه‌های سنگینی قرار می‌دهند. در حالی که جمع ساعاتی که آنتن رسانه ملی در اختیار دولت قرار داشته، در مقایسه با دقایقی که در اختیار منتقدان بود، تفاوت فاحش تقسیم آنتن به نفع دولت را نشان می‌داد؛ اما هر انتقادی با برخورد قهرآمیزشان مواجه می‌شود. انتقاد از عملکردها حتی پس از فاش شدن اشتباه و مخرب بودن آنها برای کشور و حتی پس از بازداشت و محاکمه عاملان هم گویا برای این جریان قابل تحمل نیست! در حالی که فعالان سیاسی اصلاح‌طلب و رسانه‌های‌شان هر روز به بهانه‌های مختلف طیف مقابل خود و حتی نظام را آماج تهمت و دروغ‌پراکنی قرار می‌دهند و هر ساعت یک اتهام جدید را به ادبیات سیاسی خود علیه ارکان نظام و مخالفان و منتقدان خود وارد می‌کنند، از تمسخر کسانی که آنان را نقد می‌کنند گرفته تا به چالش کشیدن شورای نگهبان و قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران. آنها حتی در اصطلاح‌سازی و اسم‌گذاری نیز تبحر خاصی به خرج می‌دهند، از دولت پنهان گرفته تا دلواپسان و... ادعای تحمل مخالف را دارند، ولی با مخالفان خود به بدترین نحو رفتار می‌کنند!
حمله این جریان به رسانه ملی توقف ندارد و مترصد هستند تا کوچک‌ترین خطاها را به بزرگ‌ترین شکل ممکن مطرح کنند تا این رسانه دست به عصاتر در طرح واقعیات و خواست مردم حرکت کند.
اما تضعیف صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بیش از هر چیز و هر کسی به ضرر جریان اصلاحات است؛ زیرا تاکنون استفاده‌های این جریان از ظرفیت موقعیت رسانه ملی چه در فرصت برای دفاع از ناکارآمدی‌های‌شان، چه تبلیغات نامزدهای‌شان و چه مناظراتی که ادعاهایی کذب در آن مطرح کردند و به واسطه آن توانستند رأی بیاورند، بیش از هر جریانی بوده است. ناگفته نماند هر رسانه‌ای طبیعتاً خطاهایی دارد، اما حملات اصلاح‌طلبان به جهت‌گیری‌ها، برنامه‌ها و سریال‌های انتقادی و هر کسی که خلاف آنها سخنی می‌گوید، نشان از ادعای پوچ آنان در پذیرش حرف مخالف دارد و این‌گونه رفتارها ناامیدی را برای مردم به ارمغان می‌آورد.