یادداشت: اینکه عزاداری برای امام حسین(ع) و خاندان و اصحاب باوفای‌شان پس از 1380 سال چه فایده‌ای برای امروز ما دارد، پرسش مهم و در عین حال پرتکراری است که به نظر می‌رسد پاسخ داده شده است. در حالی که اگر به عمق و گستره این پرسش و پیامدهای نوشوندگی آن دقت کنیم، در هر زمانی باید برای تمهید پاسخی دقیق، صریح و عمیق به آن اندیشید. در واقع، نوع پاسخ و قوت اقناع‌کنندگی آن، تعیین‌کننده عیار ایمان و اعتقاد ما به قیام سرخ امام حسین(ع) است. با این نگاه، نهضت امام حسین(ع) به مثابه دانشگاهی خواهد بود که از نقطه آغاز تا عاشورای آن و تا غربت اسارت خاندان مظلوم امام مملو از عبرت‌ها و درس‌هایی است که برای جامعه امروز ما مفید است. شاگرد مکتب امام حسین(ع) در این صورت دیگر به مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه خود بی‌تفاوت نیست؛ هنجارزدایی از ارزش‌های جامعه که به قیمت گزاف رشادت‌ها و شهادت‌ها به دست آمده، دل او را به درد می‌آورد؛ از اینکه فساد و ناکارآمدی عده‌ای در سطوح مختلف به کل دین تعمیم و تسری داده شود و نظام اسلامی‌ای که سرچشمه این همه دستاورد و موفقیت است، در مظان اتهام و ناسزااندیشی قرار گیرد، غصه می‌خورد و البته به فکر اقدامی اصلاحی از جنس حسینی است. فایده درس‌آموز دیگر زنده نگه داشتن قیام عاشورا، درس زندگی است. در اهمیت این موضوع و حساسیت آن همین بس که تمام مساعی دشمنان انقلاب و نظام اسلامی معطوف به تغییر سبک زندگی اسلامی و ایرانی امروز ما شده است. در حالی که در حادثه کربلا علاوه بر حماسه، عواطف و احساسات انسانی موج می‌زند که رمز ماندگاری عاشوراست و جامعه امروز به مهربان بودن نیاز شدید دارد. فایده آخری که در اینجا برای عزاداری‌های حسینی ذکر می‌شود کمک به فهم این موضوع است که ما امروز در کدام خط قرار داریم؟ چقدر حسینی هستیم؟ آیا در مسیر آن امام همام گام برمی‌داریم؟ آیا در این مسیر، حاضر به مبارزه و گذشتن از همه چیزمان در راه حفظ دین هستیم؟ اگرچه اسم یزید امروز گم شده است؛ اما یادمان باشد رسم یزیدی همچنان برجاست و هر زمان خود را بازسازی و به اقتضای عصری بازنمایی می‌کند. باید بنگریم بین دو خط حسینی و یزیدی کدام را برمی‌گزینیم؟ خدایا ما را همواره در خط حسینی قرار بده.