یادداشت: شاید باورکردنی نباشد، اما اگر روز گذشته روزنامه اصلاح‌طلب «اعتماد» را می‌خواندید با پیشنهادی عجیب از سوی «محمد کاظمی» از نمایندگان اصلاح‌طلب در مجلس روبه‌رو می‌شدید! او با اشاره به آنکه شرایط خوب نیست و دشمنان این مردم با هزینه‌های هنگفت و بمباران‌های رسانه‌ای و خبری، با صدها شبکه و کانال و هزاران میلیارد به دنبال ناامید کردن مردم هستند، در پیشنهادی بدیع اعلام کرده است: «رفع تنش‌های خارجی تنها راهی است که می‌تواند امیدها را برگرداند بی‌اعتمادی‌ها را بزداید و امیدها را تقویت کند.»! اینکه جریان‌های ضد انقلاب و دشمنان ملت ایران میلیاردها هزینه می‌کنند و از شبکه‌های اجتماعی تا شبکه‌های ماهواره و رادیویی به هر شکل ممکن تلاش می‌کنند امید ملت ایران را هدف قرار دهند، غیر قابل انکار و کاملاً روشن و درست است؛ اما سؤال اینجاست که مگر جز این است که دولت اعتدال با شعار تنش‌زدایی و مذاکره بر سر کار آمد؟ مگر جز این است که این دولت به پای میز مذاکره با آمریکا رفت و برجام را با همان مختصاتی که حالا دیگر کاملاً روشن است تا چه اندازه منطبق با منافع ملی بود، امضا کرد؟ پاسخ طرف مقابل چه بود جز فشار حداکثری و تلاش برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران؟ مگر بخش قابل ملاحظه‌ای از صنعت هسته‌ای کشور را که برای آن علاوه بر سرمایه‌های مادی بهترین جوانان این کشور به شهادت رسیدند، تعطیل نکردیم؟ نتیجه چه شد؟ چقدر از مشکلات کشور حل شد؟ آیا جمهوری اسلامی ایران از راه گفت‌وگو و مذاکره بازگشت یا طرف مقابل برخلاف تمام اصول بین‌الملل یک‌جانبه از برجام خارج شد و اروپایی‌ها هم هر روز انجام تعهدات حداقلی خود را به بهانه تازه‌ای منوط می‌کنند؟ سؤال اینجاست که چرا همچنان برخی در کشور به دنبال دادن آدرس غلط هستند و اصرار دارند راهی را که بارها آزموده شده است، بار دیگر بیازمایند و راه‌های بدلی برای پیشرفت کشور پیش روی مردم و نظام قرار دهند؟ به جای آنکه یک بار برای همیشه به اصلاح مسیر کمک کرده و تکیه بر قدرت درونی را در همه ابعاد اقتصاد نهادینه کرده و حرکت کشور در مسیر تضمین شده برای حل مشکلات را سرعت ببخشند.