رضا سراج کارشناس مسائل راهبردی در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت:
برهم کنشی (تاثیر متقابل) سه محیط داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی، به ویژه پس از شهادت سردار سلیمانی کمّیت و کیفیت این دوره از انتخابات را بسیار تعیین کننده نموده است.
کمّیت (میزان مشترکت) در انتخابات، منجر به تولید قدرت ملی، تقویت امنیت ملی و زمینه‌ساز دستیابی به اهداف ملی در برابر سیاست فشار حداکثری امریکا علیه ایران می‌گردد. در عین حال کیفیّت (گفتمان و جریان پیروز) در انتخابات نیز در روندها و مناسبات سه محیط داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی بسیار تاثیر گذار خواهد بود.
با این شرایط، آیا عقلانی است که کنشگران سیاسیِ جریان انقلابی، اختلاف‌های خود را به بدنه و شبکه‌های اجتماعی منتقل کنند؟ آیا نزاع و تخریب درون گفتمانی در فضای حقیقی و مجازی جایز است؟ آیا تهیه لیست‌های پُرتعداد و تشویش در بدنه جریان انقلابی، چالش‌ها را فزآینده نمی‌سازد؟ به راستی این نزاع، سرمایه اجتماعیِ جریان انقلابی را دچار فرسایش نمی‌کند؟ آیا در ادراک جامعه، تصویر جریان انقلابی از شیفتگان خدمت به تشنگان قدرت تغییر نمی‌یابد؟
این نزاع و تخریب‌ها موجب دلسردی و بی‌حسی مردم نمی‌گردد و تیشه به ریشه کمّیت و کیفیّت انتخابات نمی‌زند؟ کنشگران سیاسی جریان انقلابی، چگونه بعدها می‌خواهند و می‌توانند نتیجه‌ی این خسارت محض را جبران کنند؟ اَینَ تَذهَبوُن