یادداشت: دیروز، جمعه دوم اسفند ماه به عنوان روزی که تجلی‌گر و نشان‌دهنده مردم‌سالاری دینی در جمهوری اسلامی است، ثبت شد. از همان آغاز مشخص بود، انتخابات دوره یازدهم مجلس که پس از سلسله‌ای از رخدادها و تحولات مهم داخلی و منطقه‌ای برگزار شد، دارای اهمیت و نقش تعیین‌کننده در روندهای آینده باشد. انتخابات در کشورمان به خودی خود از این نظر که تشکیل‌شده از جمعی کاندید و مردمی است که نقش انتخاب‌کننده دارند و نیز سازوکارها و قواعدی که در این زمینه وجود دارد، امری ثابت و دارای خصوصیاتی مشابه است؛ اما آنچه هر انتخابات را متمایز، متفاوت و دارای معنا و پیام خاصی می‌کند، در نظر گرفتن زمان و موقعیتی است که انتخابات در آن برگزار می‌شود. برشمردن متغیرهای داخلی منطقه‌ای و بین‌المللی مؤثر بر انتخابات یازدهم مجلس، فراوان و متعدد است؛ اما نقطه اوج و هسته مرکزی شرایط و مؤلفه‌های کنونی مؤثر بر انتخابات دوره یازدهم مجلس، اعلام و اعمال راهبرد و سیاست فشار حداکثری و جنگ اقتصادی است که آمریکا از سال گذشته علیه ملت ایران به کار گرفته است تا به گمان خود ایران را مجدداً پای میز مذاکره بکشاند و جمهوری اسلامی را این بار در زمینه‌های غیر هسته‌ای، مانند موشکی و منطقه‌ای به دادن امتیاز وادار کند. در سطح درونی نیز این انتخابات اولین انتخابات پس از حوادث سال‌های 1396 و 1398 و نارضایتی‌های اقتصادی و معیشتی شمرده می‌شود؛ بنابراین مشارکت بامعنا و سرنوشت‌ساز مردم در این دوره انتخابات، باید با لحاظ این وضعیت و شاخص‌ها بررسی و تحلیل شود.
موضوع مهم دیگر در این زمینه آن است که حضور مردم جدا از اینکه پیام سیاسی خود را به دشمنان ملت ایران منتقل کرد، مشارکت مردم در این شرایط، اقدامی تأثیرگذار بر معادلات و ترتیبات سیاسی و امنیتی محیط داخلی و منطقه‌ای به حساب می‌آید؛ به عبارتی، آنچه وظیفه مردم بود، تحقق یافت؛ اما از حالا به بعد این انتخابات، نقطه شروع قلمداد می‌شود؛ نقطه آغازی برای حرکت به سمت حل مسائل اصلی و اولویت‌دار کشور و توجه به مشکلاتی که مردم این رزوها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. نمایندگان منتخب باید با درک و عبرت از تجربیات گذشته، مسیر حرکت مجلس را در عرصه خارجی برای عزت، اقتدار و تأمین منافع ملت ایران و در حوزه داخلی بر گره‌گشایی از معضلات اقتصادی مردم تنظیم کنند.