یادداشت: انتخابات مجلس یازدهم در دوم اسفند برگزار شد و به دلیل فراز و فرودهایش و همچنین پیام‌هایی که به بازیگران مختلف به ویژه دشمنان انقلاب اسلامی مخابره کرد، مورد توجه رسانه‌ها و تحلیلگران جهان قرار گرفت. این انتخابات همچنین از منظر سازوکارهای تازه‌ای که در میان جریان‌ها و جناح‌های سیاسی ایجاد یا آنها را از حیز انتفاع خارج کرد، جای بررسی جدی دارد.
بر خلاف نگاه داخلی که به دلیل عادت به مشارکت‌های بالای 60 و 70 درصدی در بیشتر انتخابات‌های گذشته، بر اساس آمار اولیه‌ای که به دست آمده ضریب مشارکت روز جمعه را کمتر ارزیابی می‌کند، ارزیابی رسانه‌های غربی و عربی از انتخاب حاکی از مشارکت بالای مردم در انتخابات ایران است. دلیل تلقی تحلیلی آنها این است که اساساً در کشورهایی که روندهای دموکراتیک کاملاً جا افتاده، خیلی اصراری به حضور بالای مردم نیست و تبلیغات جدی هم نمی‌شود. مسئولان این کشورها دموکراسی را بستری آماده می‌دانند که مردم در صورت تمایل می‌توانند شرکت کنند یا انتخاب دیگران را بپذیرند. با این نگاه، غالب رسانه‌ها و خبرنگاران خارجی خبر انتخابات ایران را با مشارکت نسبی بالا مخابره کردند. خبرگزاری انگلیسی «رویترز» نوشت، ایرانیان روز جمعه شروع به رأی دادن در انتخابات مجلس کردند تا ایران قدرت خود را مقابل فشارهای فزاینده آمریکا تقویت کند.
از دیگر مسائل مهم مرتبط با انتخابات، آسیب‌شناسی و ظرفیت‌شناسی رفتار انتخاباتی جریان‌ها، گروه‌ها و احزاب سیاسی در تعیین فهرست‌های انتخاباتی در شهرهای بزرگی، مانند تهران است. رفتار حزبی اگرچه به نظر می‌رسد در ایران و برای قاطبه ایرانیان مورد توجه نیست؛ اما در رونق و گرمابخشی به فضای انتخابات و بالا بردن اصل مشارکت مردمی تأثیر نسبی دارد. در انتخابات جمعه شاهد دو الگوی رفتاری از دو جریان عمده سیاسی کشور بودیم که از سوی طرفداران‌شان نقد جدی شد؛
اصلاح‌طلبان به دلیل بی‌عملی و بی‌تفاوتی شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاحات و نرسیدن به تصمیم از سوی آنها برای ارائه فهرست متحد و اصولگرایان که با عنوان نیروهای انقلابی آمدند به دلیل اختلاف و تفرقه در رسیدن به لیست وحدت و کش دادن تصمیم‌گیری تا دقیقه 90 به شدت نقد شدند.