صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صفحه نخست >>  عمومی >> آخرین اخبار
تاریخ انتشار : ۱۳ اسفند ۱۳۹۸ - ۱۰:۳۰  ، 
شناسه خبر : ۳۲۰۹۵۲
هادی حق شناس در آرمان نوشت:
موضوع ویروس کرونا را از چند جنبه باید نگاه کرد. جنبه اول موضوع درمانی و بهداشتی است که طبیعتا درحوزه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی است که آنها هم به صراحت اعلام کردند هنوز شیوه درمان یا واکسن این ویروس کشف نشده است و نکته مهم تر اینکه این ویروس در ایران منتشر نشده که ما در خصوص روش درمان آن فقط به ایران متکی باشیم. ویروسی که تقریبا دارد جهانشمول می‌شود و طبیعتا اگر هر یک از کشورهای جهان راهکارهایی برای آن پیدا کند وزارت بهداشت و درمان هم آن راهکار را اجرائی خواهد کرد.
حال اینکه مثلا شهری قرنطینه بشود یا نشود، درست است یا نه در حیطه تخصص کسانی است که در بخش درمان صاحب نظر هستند. اما یک واقعیت و یا یک فرض بدیهی وجود دارد که این بیماری جدید است و هنوز واکسن آن وجود ندارد و کشورهای مختلف شیوه‌های مختلف برای درمان این ویروس به کار گرفته اند. بخش دوم این است که تقریبا یک تقاضای بیش از نیاز برای مواد ضدعفونی، ماسک و دستکش ایجاد شده است درحالی که از منظر وزارت بهداشت کسانی باید از این لوازم استفاده بکنند که یا مبتلا شده‌اند و یا اینکه در آستانه مبتلا شدن قرار دارند یا با بیماران سروکار دارند و به طور مشخص کادر درمانی بیش از دیگران در صف استفاده از این گونه لوازم هستند.
آنچه مسلم است امروز اگر مردم ایران به‌عنوان یک مثال خیلی ساده بخواهند هر کدام یک بطری آب از مغازه‌ها بخرند، یقینا ما 80 میلیون بطری آب نداریم یا هر کالای دیگری به تعداد مردم ایران به سختی شاید بتوان پیدا کرد.
حتی اگر آن کالا به‌عنوان مثال نان باشد و اگر به خاطر استرس یا اضطراب افراد بخواهند بیش از نیاز خود هم درخواست بکنند باز آن کالا موجود نیست. همچنان که امروز در کشورهای صنعتی و پیشرفته موادضدعفونی کننده و ماسک وجود ندارد. نه تنها ایران بلکه همه کشورهای دنیا این آمادگی را نداشتند که به تعداد افراد لوازم ضدعفونی کننده یا ماسک و دستکش داشته باشند. لذا این یک موضوع غیرقابل هضم نیست که چرا این لوازم کمیاب شده است.
فرض کنیم از حدود 25 میلیون خانوار ایرانی تقریبا 20 درصد خانوار به ماسک دسترسی دارند و چون این ماسک‌ها حداکثر مصرف یک روز هست، اگر امروز مصرف کنند باز فردا ماسکی نخواهد بود. اما نکته سوم که مهمتر از دو نکته اول است اینکه ابتدا باید به فکر کادر پزشکی و پرستاران باشیم. آنها در معرض این بیماران و آلودگی این ویروس هستند. ما هر قدر بتوانیم همه تجهیزات را در اختیار کسانی که در صف مقدم مبارزه با این ویروس هستند، قرار دهیم حتما نتایج بهتری خواهیم گرفت.
به نظر می‌رسد مجموع امکانات پزشکی در ایران اعم از امکانات متعلق به وزارت بهداشت و درمان یا سازمان تامین اجتماعی یا بخش خصوصی یا همچنین نیروهای نظامی اگر پای کار بیاید، جوابگوی مهار این ویروس کرونا خواهد بود و وحدت فرماندهی و وحدت مدیریت امکانات موجود کشور می‌تواند یک عامل موثر برای ارائه خدمت به افراد مبتلابه ویروس کرونا باشد.
در پایان از این نکته نباید غفلت کرد که هم کیت‌های آزمایشگاهی طبیعتا در آینده فراوان خواهد بود برای اینکه هرکس به هر دلیل سرماخوردگی احساس نکند که کرونا دارد و هم اینکه در روزهای آینده مدیریت بهتری برای ارائه سرویس به بیماران مبتلا به ویروس کرونا انجام خواهد گرفت.
نام:
ایمیل:
نظر: