جنگ، چگونگی تحقق و عوامل تفوق‌ساز، اصلی‌ترین دغدغه متفکران و تینک تنک‌های غرب و شرق در دهه‌های اخیر بوده، اما در میان همه ابراز نظرها و تحلیل‌ها، این هشدار اندیشکده مشهور «رند» سال‌هاست در نظر دولت‌مردان و فرماندهان آمریکایی قرار گرفته است که «در جنگ‌های فردا، برنده کسی نیست که بزرگ‌ترین بمب‌ها را دارد، کسی پیروز است که بهترین روایت را دارد». شاید به همین علت است که تاکتیک «برنده شدن به کمک روایت غالب» که آن را پیروزی بدون جنگ توصیف می‌کنند، تبدیل به الگویی شده که سال‌هاست علیه کشورمان به کار گرفته می‌شود و قطعاً یکی از روش‌های اصلی مقابله با این موضوع و غلبه بر آن، تولید نمادها و محصولاتی است که علاوه بر رفع نیازهای اصلی و مهم کشور، حس افتخار و اعتماد به محصولات داخلی را نیز تقویت کند. پس در این راستا و برای به شکست کشاندن پروژه و پروسه خودتحقیری و تسلیم شدن در مقابل فشار و تحریم‌های غربی، رونمایی و تحویل سه فروند جنگنده «کوثر» در روزها و شرایط اخیر، اهمیت و ارزشی دوچندان پیدا می‌کند؛ شرایطی که کشورمان را در اوج فشارهای اقتصادی و سیاسی برای تسلیم شدن و کشاندن پای مذاکره‌ای نابرابر قرار داده است. این تکیه بر توانمندی‌های بومی، آنجا ارزشی دوچندان پیدا می‌کند که با بررسی جزء‌به‌جزء این جنگنده، انبوهی از محصولات شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی که جوانان و متخصصان دانشگاهی در آنها جمع شده‌اند، مشاهده می‌شود و ماحصل این اعتماد به تفکر و مدیریت دانش‌بنیان، تحویل بیش از ۱۱ هزار قطعه کوچک و بزرگ برای کامل شدن این هواپیمای نظامی است. شاید این عبارت را زیاد شنیده باشیم که بسیاری از محصولات و فناوری‌های روز، ابتدا در صنایع نظامی و نیروهای مسلح کشورهای مهم دنیا آزمایش و تولید شده‌اند سپس، به دنیای غیرنظامی و عرصه فروش پا گذاشته‌اند؛ اما حالا در جمهوری اسلامی ایران، اتفاقی مکمل نیز رخ داده و علاوه بر مزیت‌های فنی، نسیم تقویت اقتصاد داخلی هم ابتدا از درون این مجموعه و با هدایت فرمانده معظم کل قوا، در کشورمان شروع به وزیدن کرده است و قطعاً وارد بسیاری از بخش‌های اقتصادی که تاکنون متکی به تکنولوژی و محصولات خارجی بودند نیز خواهد شد. حالا نگاه درون‌زا به امنیت و ارتقای توان دفاعی که با رشد و تقویت اقتصاد داخلی نیز پیوند خورده است، خروجی‌های زیبا و مردم‌پسندی نیز دارد که حداقل اثر غیرمستقیم آن، خنثی‌سازی همان تاکتیک برنده شدن به کمک روایت غالب است. صدالبته، ویژگی‌های این جنگنده بومی، آن‌قدر ارزش دارد که محتوایی مستقل برای معرفی و تشریح آن بطلبد تا نشان دهیم، فاصله فنی F5 آمریکایی با کوثر ایرانی چقدر زیاد و غیرقابل مقایسه است؛ اما نقشه راه توجه به قابلیت‌های بومی و تقویت تولید ملی، موضوعی فراتر و ارزشمندتر است که از درون خود، کوثرها، جماران‌ها، شاهدها و نورهای متعددی را پدیدار می‌کند؛ به همین علت است که پرواز کوثر، نه فقط نمایش یک جنگنده مدرن و جدید، بلکه به آسمان رفتن پرچم اعتماد به تفکر، مدیریت و قدرت صنعتی و اقتصادی داخل است که اثرات و ثمرات آن، به مراتب عمیق‌تر و بزرگ‌تر است.