در دهه 1350 و پس از تغییر ایدئولوژیک سازمان «مجاهدین خلق»، گروه‌های مبارز متعددی فعالیت خود را آغاز کردند که از جمله آنان گروه «فلاح» بود. «مرتضی الویری» و «حسن منتظرقائم»، افراد محوری گروه فلاح که دوران زندان را در سال 1352 با هم گذرانده و هر دو سابقه همکاری و ارتباط با سازمان مجاهدین خلق را داشتند، پس از پی بردن به تغییر مواضع سازمان و رهبران آن، به تدریج از آن فاصله گرفته و تحت این شرایط ایده اولیه پیدایش گروهی متفاوت از سازمان مجاهدین خلق شکل میگیرد؛ تشکیلاتی که به گفته مؤسسان آن از چند ویژگی برخوردار بود: 1ـ مبارزه قاطع با رژیم شاه، 2ـ سازماندهی منسجم، 3ـ نداشتن انحرافات فکری مجاهدین خلق، 4ـ پذیرش مرجعیت حضرت امام(ره)، 5ـ قرار گرفتن رساله حضرت امام(ره) و کتاب ولایت فقیه ایشان در سرلوحه کار.
این گروه که بعدها «فلاح» نامیده شد تا پیش از سال 1354 موجودیت نیافت. در این سال مرتضی الویری به همراه دیگر دوستان همفکرش تصمیم می‌گیرند تشکیلاتی را راه بیندازند که ایده آن در زندان شکل گرفته بود. این گروه با ویژگیهای مطرح شده شروع به کار کرد و در ابتدای کار برای تربیت و خودسازی انقلابی برنامه زمانبندی شده مشخصی از مطالعه، عبادت، ورزش و... برای اعضا تعریف شد و فعالیت گروه به موارد مذکور محدود ماند.
در سال 1356، تشکیلات با مشکلات و ابهاماتی مواجه میشود که در این راستا دیدار و ملاقات با حضرت امام(ره) به مثابه یک ضرورت در اولویت کاری قرار میگیرد. مسائلی از این قبیل که برای تأمین هزینه تشکیلات چه کار باید کرد؟ آیا میتوان بانک زد یا از سهم امام(ره) استفاده کرد؟ همچنین پرسش‌هایی درباره رابطه با دیگر گروه‌ها مانند ملیگراها و شیوه مبارزاتیشان و ضرورت مبارزات مسلحانه مطرح بود که موجب شد دو نفر از اعضای گروه (مرتضی الویری به همراه همسرش معصومه خوشصولتان) برای دیدار با حضرت امام(ره) عازم عراق شوند. در این سفر که با گذر از کشورهای آلمان، فرانسه، سوریه و لبنان انجام گرفت، اهداف زیر دنبال میشد: 1ـ تماس با حضرت امام(ره) و طرح مسائل مبارزاتی گروه و رهنمود و نظر خواستن از ایشان؛ 2ـ هماهنگ کردن مبارزه در داخل و خارج از کشور، با تماسهای گوناگون با گروه‌های مبارز مسلمان خارج از کشور؛ 3ـ آماده کردن زمینه کامل برای آموزش نظامی اعضای گروه در اردوگاه‌های لبنان و فلسطین؛ 4ـ تلاش برای ایجاد یک فرستنده رادیویی در خارج که بتواند در جهت انقلاب اسلامی و ارسال پیامها و رهنمودها فعالیت کند؛ 5ـ تهیه سلاح و مهمات. نمایندگان گروه در سه نوبت با حضرت امام(ره) دیدار داشتند و مسائل را در محضر ایشان مطرح کردند. حضرت امام(ره) درباره اینکه برای حل مسائل ایدئولوژیک و دیگر مسائل گروه به چه کسی مراجعه کنیم، میگویند: «آقای مطهری و یا افرادی که ایشان معرفی نمایند.» همچنین برای رفع نیاز اقتصادی گروه، امام(ره) اجازه دادند که از نصف سهم امام استفاده کنند و برای استفاده از دستگاه‌ها و اموال بخش خصوصی و دولتی طبق ضوابطی خاص اجازه داده شد. ایشان درباره مبارزه مسلحانه و جنگ چریکی نظر خود را این‌گونه بیان فرمودند: «فعلاً مبارزه مسلحانه به صلاح نیست و کار فرهنگی روی مردم، مقدم بر هر کار دیگری است. تا زمینههای مردمی فراهم نشده باشد، مبارزه مسلحانه کاری از پیش نخواهد برد.»
در جمعبندیهای آن زمان، کمبود یک فرستنده قوی که بتواند مردم را زیر پوشش آموزش و آگاهسازی و تحرک قرار دهد، به طور جدی احساس میشد؛ به ویژه آنکه چند رادیوی مؤثری که از طریق عراق فعالیت میکردند، بر اثر زدوبندها و ساخت‌وسازهای رژیم ایران و عراق برچیده شده بود. در این راستا، گروه فلاح با یکی از مبارزان ایرانی که در فلسطین به سر میبرد، مذاکره میکند تا بتواند در لیبی، رادیوی فارسی‌زبان خود را راهاندازی کند که متأسفانه به علت موافقت نکردن لیبی این امر ناتمام ماند.
در اواخر سال 1353 گروه فلاح از طریق شهید حسینجان زینلی با گروه مهدیون ارتباط برقرار میکند و پس از بحث و گفتوگوی فراوان قرار میشود گروه فلاح تحت پوشش گروه مهدویون به فعالیت خود ادامه دهد که این امر در اثر بروز اختلافات میسر نشد و ارتباط در حد تبادل اطلاعات و امکانات تقلیل یافت. این گروه با گروه‌های مبارز دیگری، چون «فجر اسلام»، «ندای امت» و «اخوان‌المسلمین» نیز مرتبط بوده و در سطح تبادل اخبار و اطلاعات همکاری میکردند. همچنین در راستای فعالیت‌های گروهی با «اتحادیه انجمنهای اسلامی در اروپا» و «نهضت آزادی شاخه اروپا» تماسهایی برقرار میشود. در بین علما و روحانیون مبارز نیز میتوان به آیتالله امامی کاشانی و استاد شهید مرتضی مطهری‌ـ که حضرت امام(ره) توصیه کرده بودند‌ـ اشاره کرد که گروه با ایشان ارتباط داشتند. مرتضی الویری میگوید هفتهای یک بار به منزل استاد در قلهک رفته و درباره مسائل اعتقادی و دیگر مسائل با ایشان مشورت میکرده است و از این طریق با شهید بهشتی نیز آشنا میشوند.
در سال 1356 «شرکت پوش» را در قلهک تهران تأسیس میکند که در زیر پوشش کارهای تعمیرات و مشاوره در زمینه سیستمهای الکترومکانیکی به مرکز فعالیت‌های گروه فلاح تبدیل شده بود. تهیه جزوههای تشکیلاتی، برگزاری جلسات تفسیر قرآن و نهجالبلاغه، تحلیل مسائل سیاسی روز، تکثیر و توزیع اعلامیههای حضرت امام(ره)، برگزاری جلسات هماهنگی درونگروهی در این دفتر انجام میشد.
در اواخر سال 1356 یکی از اعضای گروه به نام «حمید مغفور مغربی» دستگیر میشود. چندی بعد، عضو دیگری از گروه به نام «نادر حلیمی» نیز دستگیر میشود و به دنبال آن رئیس گروه مرتضی الویری به همراه همسرش که بعد از این دستگیریها قصد خروج از کشور را داشتند، در فرودگاه مهرآباد دستگیر میشود و تا فروردین 1357 در زندان میماند.
در سال 1357 گروه فلاح از جانب استاد مطهری که به همراه دیگر یاران حضرت امام(ره) راهپیماییهای مردمی را هدایت میکردند، مأموریت مییابد تا با وجود کادر فنی‌ـ مهندسی مجرب در درون گروه تدارکات فنی راهپیماییها (از قبیل پوشش صوتی،...) را برعهده بگیرند. این کار تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت و پوشش صوتی بهشت زهرا هنگام ورود حضرت امام(ره) نیز از جمله فعالیت‌های این گروه است.
با پیروزی انقلاب اسلامی گروه فلاح از جمله گروه‌های هفت‌گانه‌ای بود که به تأسیس سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی اقدام کرد و اعضای آن در این قالب به فعالیت‌های خود ادامه دادند.