دفاع مقدس از نظر نیروهای درگیر در آن سطوح گوناگونی دارد که برای شناخت بهتر این موضوع باید در هر زمینه به این سطوح توجه داشت. با این تفکیک سطح است که می‌توان متوجه چرایی بسیاری از اقدامات مثبت و منفی و کم و کاستیها شد. در بالاترین سطح می‌توان از سطح راهبردی دفاع مقدس نامبرد. شخص حضرت امام خمینی(ره) و شورای عالی دفاع که در این سطح رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) و امثال مرحوم هاشمی‌رفسنجانی و به صورت کلی شواری عالی دفاع میگنجد و تا قبل از تعیین فرمانده جنگ از سوی حضرت امام(ره) تمام تصمیمات و طرحها در شورا مشورت و به تصویب می‌رسید و بعد از تعیین فرمانده جنگ نیز همه مسئولیت تصمیمگیری با شخص فرمانده جنگ بود و فرماندهان ارشد نیروهای مسلح آن زمان در این سطح مشارکت مستقیم در تصمیم داشتند. سطح دیگر سطوح عملیاتی و نیروهای درگیر در جبهه مستقیم درگیری بودند؛ یعنی آنهایی که هدف‌های راهبردی را به هدف‌های عملیاتی تبدیل میکردند و هدایت و طرح‌ریزی نبرد و مدیریت نبرد را بر عهده داشتند. این سطح را می‌توان قرارگاههای فرعی، لشکرها و تیپ‌ها و فرماندهان آنها دانست. در این سطح فرماندهان موظف به سازماندهی آموزش و به‌کارگیری نیروها در راستای اهداف کلان عملیاتی بودند و ویژگی شاخص در این بخش مدیریت اقناعی فرماندهان بود؛ یعنی کار اگر هم سلسله‌مراتبی و دستوری از بالا بود، باید سلسله‌مراتب فرماندهان از بالا به پایین توجیه و اقناع میشدند تا نیروی خود را اقناع کنند و حتی در مواقعی ممکن بود فرمانده اقناع نشده و وارد مرحله عملیاتی کردن طرحریزیها نشود. سطح دیگر سطح فرهنگی و اجتماعی جنگ است. سطحی که مستقیماً با مردم مرتبط و شامل مردم میشود. بالاترین ظرفیت تهدید جنگ برای مردم بود و بالاترین ظرفیت رزمندگان در جنگ را هم همین مردم با حدود 85 درصد مشارکت در کنار نیروهای نظامی برعهده داشتند. از طرفی بخشی از همین مردم آواره بودند و دچار آسیبهای اجتماعی شدند. گفتنی است، بخشی از جنگ در شهرها و با موشک‌باران یا بمباران شیمیایی همراه بود. سطح دیگر دولت آن زمان است که سطح اقتصادی و معیشتی جنگ را برعهده داشته است. پشتیبانی همه بخشهای دولت از جنگ و تأمین مایحتاج هر عملیات و ملزومات نظامی و دفاعی بر عهده این سطح بوده است. سطح دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، در حوزه سیاست خارجی، حقوق بینالملل و دیپلماسی است که دیپلماتها و بخشهای سیاست خارجه و حقوقی کشور در این بخش درگیر بودند. ماحصل آنچه در صحنه نبرد اتفاق میافتاد، در این سطح باید به ابزار قدرت‌نمایی یا چانه‌زنی تبدیل میشد. آنچه در سال‌های انتهایی دفاع مقدس از محصول عملیات‌هایی همچون کربلای 5 برای تصویب قطعنامه 589 اتفاق افتاد، بخشی از ماحصل تلاش‌های این سطح از نیروهای درگیر در دفاع مقدس در مجامع بین‌المللی بوده است. بر این اساس با این سطح‌بندی و مراجعه به اسناد می‌توان به خوبی وظایف هر بخش و سطح را دریافت و کیفیت و نحوه اجرای این وظایف را بررسی کرد.