«بنیامین نتانیاهو» که به مدت 12 سال طولانی ترین مقام نخست وزیری رژیم صهیونیستی را در اختیار داشت، سرانجام با رای اعتماد پارلمان اسراییل به دولت ائتلافی جدید، از این منصب کنار گذاشته شد.
مجلس اسراییل (کنیست) به دنبال چهار انتخابات زودهنگام و پس از نزدیک به 3 سال بن بست و بلاتکلیفی سیاسی، به یک دولت ائتلافی از 8 حزب یهودی (چپ و راست) و عرب به رهبری مشترک «نفتالی بنت» و «یاییر لاپید» رای اعتماد داد.
نقتالی بنت رهبر حزب «یمینا» پس از این رای گیری، به عنوان نخست وزیر سی وششمین دولت در تاریخ ۷۳ ساله اسرائیل سوگند یاد کرد.
وی در سخنرانی پیش از اخذ رای اعتماد و هنگام معرفی دولت ضمن اشاره به اختلافات عمیق جاری در جامعه اسرائیل گفت: رویکرد بنیامین نتانیاهو در کشاندن اسرائیل به چهار انتخابات در طول دو سال و تشویق چند دستگی در جامعه، فرمولی برای فروپاشی اسرائیل بود، اما او و رهبران احزاب ائتلافی با تشکیل پیمان سیاسی راه و روش تازه ای را پیشنهاد می کنند تا اسرائیل را از افتادن به مسیر اضمحلال بازدارد.
طبق توافق احزاب ائتلاف، بنت تا ماه اوت ۲۰۲۳ در سمت خود به عنوان نخست وزیر اسرئیل باقی خواهد ماند. سپس یائیر لاپید، رهبر حزب «یش عتید» تا پایان دوره قانونگذاری، مقام نخست وزیری اسرائیل را برعهده خواهد گرفت. در این مدت، لاپید در کابینه بنت سمت جانشینی نخست وزیر و نیز وزارت خارجه را بر عهده خواهد داشت.
سقوط نتانیاهو که برخی به او لقب «پادشاه اسرائیل» داده بودند از جمله پیامدهای مهم جنگ اخیز غزه محسوب می شود که در آن، اسرائیل و نخست وزیر مغرور آن شکست سختی را متحمل شدند.
از این پس نتانیاهو ضمن پذیرش شکست و چه بسا مرگ سیاسی، باید خود را آماده حضور در دادگاه پرونده های فساد کند.
رجزخوانی نتانیاهو
نتانیاهو در اظهاراتی در جلسه رای اعتماد به دولت ائتلافی جدید اسراییل مدعی شد ایران و حزب الله و حماس رفتن او را جشن گرفته اند، اما او جایی نمی رود و به زودی بازخواهد گشت.
او که به جای 15 دقیقه وقت قانونی خود با خشم و سراسیمگی، نزدیک به نیم ساعت سخنرانی کرد، دولت ائتلافی جدید اسراییل را یک دولت ضعیف توصیف کرد که توانایی تامین امنیت اسراییل را ندارد.
نتانیاهو به شدت به ائتلاف بنت - لاپید حمله کرد و مدعی شد که دوران قدرت دولت جدید که از دید وی بر اساس اتحاد خائنانه تشکیل شده، بسیار کوتاه است و حزب لیکود با قدرت باز خواهد گشت و او دوباره سکان را به دست خواهد گرفت.
نتانیاهو گفت: نفتالی بنت جایگاه بین المللی ندارد و فاقد اعتبار و دانشی است که به وی اجازه دهد تا با توافق هسته ای ایران مخالفت کند. در میان همه اختلافات بین ما و دولت آینده این مهمترین و سرنوشت سازترین تفاوت برای آینده اسرائیل است.
وی در ادامه ادعاهای خشم آلود خود گفت: من یک خبر بد برای ایران دارم و آن اینکه اسرائیل هرگز به شما اجازه نخواهد داد برنامه‌های خود را عملی کنید. نتانیاهو افزود: من به «لوید آستن» وزیر دفاع آمریکا گفتم حتی اگر من مجبور باشم که میان تنش با آمریکا و حذف تهدید ایران یکی را انتخاب کنم، من دومی را انتخاب می‌کنم.
در شرایطی که مذاکرات احیای برجام در وین در جریان است، نتانیاهو تاکید کرد که در سال 2015 توانست به رغم اراده جامعه بین المللی و دولت اوباما به تنهایی به کنگره آمریکا رفته و علیه توافق برجام سخنرانی کند و چنین جسارت و شهامتی در نفتالی بنت و دولت ائتلافی جدید اسراییل وجود ندارد.
کدام جشن؟
جشنی که نتانیاهو از آن دم می زند فی الواقع وجود خارجی ندارد، زیرا اولا ماهیت رژیم صهیونیستی یک ماهیت نامشروع است و ثانیا با آمد و شد دولت ها، سیاست های حاکمیتی این رژیم از جمله توسعه طلبی، تجاوز به حقوق فلسطین ها و نیز ضدیت با ایران و محور مقاومت تغییری نمی کند.
این در حالی است که نخست وزیر جدید رژیم صهیونیستی از نظر گرایش سیاسی حتی از نتانیاهو راستگراتر و افراطی‌تر است و مواضعش در مورد فلسطین بیش از نتانیاهو در تضاد با راهکارهای بین المللی مانند طرح «دو دولت» است.
نتانیاهو در ابتدای دولت دومش در سال ۲۰۰۹ در یک سخنرانی معروف در دانشگاه بار ایلان گفته بود با اصل تشکیل دولت فلسطینی موافق است. وی بارها با یاسر عرفات رئیس سابق تشکیلات خودگردان مذاکره کرده و به توافق‌هایی رسیده بودند.
اما نفتالی بنت اساسا با تشکیل دولت فلسطین مخالف بوده و بارها جملاتی جنجالی و خصومت آمیز نسبت به عرب ها و فلسطینی ها به زبان آورده است.
با این حال، سقوط نتانیاهو و پایان یافتن دوره طولانی نخست وزیری به دنبال جنگی که خود برافروخت و با مقاومت مثال زدنی فلسطینی ها بازنده آن شد، جای خوشحالی دارد.
به عبارتی اگر قرار است جشنی برپا شود، جشن پیروزی مقاومت و نزدیک شدن به تحقق آرمان فلسطین و فروپاشی محتوم رژیم غاصب است.
دولت جدید
دولت جدید اسرائیل که با رای شکننده (60 رای مثبت در برابر 59 رای منفی) از پارلمان اسرائیل رای اعتماد گرفت؛ کلکسیونی از احزاب مختلف چپ و راست و عربی است و با توجه به گرایش راست افراطی نخست وزیر جدید؛ امیدی به گشایش در پرونده های مختلف خصوصا در باره فلسطینی ها نیست.
به همین دلیل است که وزارت خارجه تشکیلات خودگردان در رام الله با صدور بیانیه ای گفت انتظار ندارد کابینه هشت حزبی نفتالی بنت تغییر چندانی در سیاست خود نسبت به فلسطین بدهد. در این بیانیه آمده: درست نیست که این دولت را «دولت تغییر» بخوانیم مگر این که موضوع فقط این باشد که نتانیاهو دیگر در آن نیست. اما تخمین ما درباره سیاست های دولت جدید این است که هیچ فرقی نمی کند و شاید حتی بدتر باشد.
از سوی دیگر، جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) تشکیل نشدن دولت توسط نتانیاهو را نتیجه «پیروزی مقاومت» خواند، اما تاکید کرد تغییر دولت ها در اسرائیل برای ما تفاوتی نمی کند، چون این رژیم ماهیتی اشغالگر دارد و باید از طریق تمام اشکال مقاومت، که مهم‌ترینش مقاومت مسلحانه است، با آن مقابله کرد.
علاوه بر آن که دولت جدید تفاوت ماهوی با دولت های پیشین ندارد، مساله مهم، ناهمگونی و در نتیجه تزلزل دولت جدید می باشد. همان طور که در یادداشت های پیشین تاکید شد ائتلاف جدید بیش از آن که بر مبنای یک ایدئولوژی و سیاست و برنامه های مشترک ایجاد شده باشد، در ضدیت با حزب لیکود و نتانیاهو شکل گرفته است؛ لذا پس از عبور از نتانیاهو دیری نمی پاید که اختلافات درونی این ائتلاف ظهور یافته و دولت جدید را با خطر فروپاشی مواجه خواهد کرد، همان سرنوشتی که دولت تناوبی پیشین (با حضور نتانیاهو و بنی گانتس) گرفتار آن شد.
نتیجه طبیعی این وضعیت، مستعجل بودن دولت جدید و ورود اسرائیل در چرخه مکرر انتخابات زودهنگام است، اما به گفته ناظران مسایل داخلی اسرائیل، رژیم صهیونیستی گرفتار یک بحران سیاسی ساختاری شده که حتی با برگزاری مجدد انتخابات زودهنگام از آن خارج نخواهد شد.