فتنه محصول یک طراحی پیچیده و بلندمدت بود که طی آن، علاوه بر امنیت کشور و مردم، موجودیت کشور، انقلاب و نظام در معرض تهدید جدی قرار گرفت. به طور طبیعی، نخبگان و کارگزارانی که نسبت به کشور، انقلاب و نظام دلبستگی و احساس وفاداری داشتند، در این برهه حساس و غبارآلود، به انحای مختلف به دفاع از کشور و نظام پرداختند و درواقع، عیار وفاداری خود به حفظ موجودیت کشور، انقلاب و نظام را نشان دادند و در نقطه‌ی مقابل، کسانی که بنا به هر دلیلی معتقد به حفظ کشور، انقلاب و نظام نبودند، در این برهه حساس یا سکوت کردند یا در عمل با فتنه‌گران همراهی کردند. درواقع، فتنه 88 یک بزنگاه و معیار مهم برای محک زدن قابلیت اعتماد و اتکا به نخبگان سیاسی بود. بنابراین، کسانی که در این بزنگاه مردود شدند، نمی‌توانند مورداعتماد واقع شوند. ضمن اینکه باید توجه داشت که در سراسر دنیا، نظام‌های سیاسی تنها به نیروهای اجازه رشد می‌دهند که ایدئولوژی، ساختارها و سیاست‌های نظام حاکم را هم پذیرفته باشند و هم حاضر به تلاش برای ارتقای آنها باشند.