«ساقی بیار باده که ماه صیام رفت»
یک ماه روزه با همه اهتمام رفت
پیچیده بوی عید و گل‌افشان شد آسمان
بر گوشی همه، شب عیدی، پیام رفت!
درجا زدند جمع کمی بهر آب و نان!
بیچاره آن که در پی لختی طعام رفت
برچیده شد دریغ صف آش و هم حلیم
در لحظه اذان همه جا ازدحام رفت
آزاد شد سه وعده غذا با مخلفات
عصرانه خورد و آخر شب بهر شام رفت!
خواجه عجول بود و به اخبار دل نداد
در جست‌وجوی ماه سوی پشت‌بام رفت
طی شد بهار معنوی روزه‌دارها
با عید فطر و شادی و حسن‌ختام رفت...
علی عرفانی(شاعرباشی)