«چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست»
به گوش جان بشنو، بی‌بهانه، بی‌کم و کاست
اگر که نقد شدی، بشنو و تفکر کن
که حرف ناقدِ صالح، عزیز و روح‌افزاست
کسی که توصیه می‌کرد مشفقانه به شیخ
زبانزد همه آفاق شد که پرت و پلاست!
به گوش راست شنید و ز گوش چپ در کرد
بخواست عذر رقیبان و داد کیفرخواست!
خطاب من نه به یک شخص و دولت و حزب است
شود که پند بگیرد ز حرف من چپ و راست
کنون که تکیه به کرسی حاکمان زده‌ای
شکور باش که هنگام کار در اینجاست
وگرنه عمر گران زود و تند می‌گذرد
به هوش باش که روز حساب در عقباست...
علی عرفانی(شاعر باشی)