یکی از مصائب حاکمیت پهلوی بر ایران زمین، ناتوانی آنها در حفظ مرزهای جغرافیایی و جدایی بخشی از خاک ایران از سوی بیگانگان بود. اوج این خیانت را می‌توان در جدایی بحرین مشاهده کرد. این جزیره نفت‌خیز خلیج‌فارس قرن‌ها به ایران تعلق داشت؛ اما در زمان قاجار، انگلستان استعمارگر در نقاط گوناگون خاورمیانه استقرار یافته و از جمله بحرین را به‌صورت پایگاهی برای خود درآورد و شیوخی را دست نشانده خود و حاکم این جزیره کرد. همواره دولت ایران، بحرین را قسمتی از خاک خود می‌دانست و در تقسیم‌بندی مملکتی هم استان چهاردهم به حساب می‌آمد و درصدد بود تا در فرصت مناسب عملاً حاکمیت خود را استقرار بخشد.