هنگامی که کلمه «انفاق» به گوش ما می‌خورد، ذهن‌مان به‌سوی مسائل مادی می‌رود؛ در حالی که انفاق جنبه معنوی هم دارد[...]
هنگامی که کلمه «انفاق» به گوش ما می‌خورد، ذهن‌مان به‌سوی مسائل مادی می‌رود؛ در حالی که انفاق جنبه معنوی هم دارد. در کل هر نعمتی که خداوند به انسان داده است، اگر در راه او و با نیّت خالص خرج شود، مشمول انفاق می‌شود. در آیه سوم سوره بقره آمده است: «الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ آنان که به غیب ایمان دارند و نماز را بر پا می‌دارند و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند. در این آیه معنای رزق وسیع است و هر کس می‌تواند با هر امکانی که در اختیار دارد، در حد توان خود انفاق کند و به یاری دین و بندگان خدا بشتابد. برای نمونه، اگر کسی در اقناع افکار عمومی قدرت دارد، باید به آن اقدام کند و این کارش انفاق در راه خدا به شمار می‌آید و به حتم مورد توجه خدا قرار می‌گیرد. گاهی با توجیه مردم و اطلاع‌رسانی و برخاستن علیه شایعه‌هایی که هر روز در بمباران خبری نیروهای بیگانه به سمت مردم می‌آید، می‌توانیم انفاق کنیم؛ پس افرادی که در این زمینه فعالیت دارند هم انفاق‌کننده هستند و هم جهادگر؛ در نتیجه تبیین حقایق انفاق در راه خداست و اجر ویژه‌ای برای آن در نظر گرفته می‌شود. امروزه، جنگ برای تسلط بر افکار عمومی یکی از جدی‌ترین و خانمان‌براندازترین جنگ‌هاست که در جای خود جهادگران و رزمندگان خود را می‌خواهد. رزمندگانی که مقامی بالاتر از رزمندگان در جنگ سخت دارند، زیرا آنان جان خود را در طبق اخلاص گذاشتند و اینان آبروی خود را در این راه گذاشته‌اند و مطمئناً تحمل حمله دشمن به آبرو و شخصیت و ناامید نشدن، از تقدیم جان در عرصه جنگِ سخت دشوارتر است.
گاهی نیز افرادی فکر می‌کنند می‌توانند با پول دادن و به کناری نشستن حق خود را در انفاق و یاری دین خدا ادا کنند و دیگر تکلیفی ندارند. در حالی‌که پرداخت پول در برخی مواقع رفع تکلیف نمی‌کند. همانند کسی که توان جنگیدن دارد و به حضور او در جبهه جنگ و جهاد در راه خدا نیاز است، اما می‌خواهد با پول دادن از حضور در میدان مبارزه خودداری کند. مثل اینکه وقتی امام حسین(ع) از شخصیتی می‌خواهد که در کنار او باشد و یاری‌اش کند، مقداری پول بدهد و آن را مابه‌ازای حضور خود بداند و همه چیز تمام بشود و توقع مقام یاران حضرت سیدالشهداء(ع) را هم داشته باشد.
انفاق کردن در راه خدا وسیله تقرب است. بندگان خدا و انفاق‌کنندگان در هر لباس و شخصیتی وقتی از دارایی خود به‌هر عنوانی برای خداوند و دینش خرج می‌کنند، به خدا نزدیک می‌شوند و اعمال‌شان مورد رضایت او قرار می‌گیرد و پاداش عظیمی شامل حال‌شان می‌شود. خداوند در آیه 99 سوره توبه می‌فرماید: «و برخى [ديگر] از باديه‌نشينان كسانى‌اند كه به خدا و روز بازپسين ايمان دارند و آنچه را انفاق مى‌كنند مايه تقرّب نزد خدا و دعاهاى پيامبر مى‌دانند. بدانيد كه اين [انفاق] مايه تقرّب آنان است. به زودى خدا ايشان را در جوار رحمت خويش درآورد، كه خدا آمرزنده مهربان است.»