برنامه منسجم، جامع و مستمری در این زمینه وجود ندارد. تنها در سال‌های گذشته(در حدود یک دهه گذشته) بود که با بالا گرفتن اسلامی‌سازی دانشگاهها و علوم انسانی هم تلاش شد تا برخی سرفصل‌های رشته‌های علوم انسانی تغییر کند و هم برخی اساتید انقلابی جذب دانشگاهها شدند که تا حدودی در تلطیف فضای برخی دانشگاهها مؤثر بود. با این حال، واقعیت غیرقابل‌انکار آن است که به دلایلی چون گرایش برخی از اساتید به تفکرات و اندیشههای غربی، مرجعیت منابع غیربومی(غربی) در دانشگاهها، آنچه در دانشگاهها بیشتر عمومیت دارد، غلبه غرب‌زدگی و کم‌توجهی و حتی در مواردی، بی‌توجهی به مسائل بومی و انقلابی است. این در حالی است که در کنار ارتقای سطح علمی اساتید انقلابی و حمایت از ورود بیشتر و جدی‌تر نیروهای انقلابی توانمند به دانشگاهها، بایستی تلاش شود تا اسلامی‌سازی و بلکه بومی‌سازی منابع و متون بسیاری از رشته‌ها به صورت جدی پیگیری شود.